Na het uitvallen van Roze Remco ligt de focus in de Giro nu op Belgisch etappesucces. Een van de Belgen die daarvoor nog het meest in aanmerking kwam, was Harm Vanhoucke (Team DSM). In de eerste week moest hij zich nog koest houden in dienst van rozetruidrager Andreas Leknessund, maar sinds dinsdag mocht hij wel voluit zijn kans gaan. Van een ritzege zal echter niks meer in huis komen, Harm Vanhoucke moest donderdag door maagproblemen opgeven in de Giro.
Normaal gezien hadden de renners vrijdag een bergetappe van 207 kilometer lang met onderweg de beklimmingen van de Col du Grand Saint-Bernard – met zijn top op 2.469 meter het dak van deze Giro -, de Croix de Coeur en de Crans Montana voor de wielen geschoven gekregen. Door de grote sneeuwval en bijhorend lawinegevaar moest organisator RCS echter bijsturen. Zo werd de beklimming van de Col du Grand Saint-Bernard geschrapt en moet er in de plaats door een tunnel op 1.878 meter hoogte gereden worden. Het maakt dat de etappe ook slechts 199 kilometer lang is. Desalniettemin zullen de klassementsmannen vrijdag waarschijnlijk hun eerste troeven op tafel gooien. Al zal ook bij de rittenkapers deze etappe met stip aangeduid staan. Dat was bij Harm Vanhoucke niet anders. Als hij de afgelopen dagen gespaard is gebleven van pech – dit interview werd maandag afgenomen, op de rustdag daags na de tweede tijdrit – zal ook hij met de nodige ambitie aan de start staan. “Die rit heb ik inderdaad aangestipt, ja”, bevestigt de West-Vlaming. “Hopelijk geraak ik in de vroege vlucht. Al kan het evengoed zijn dat de klassementsmannen zelf voor de ritzege zullen willen strijden.”
Roze ploegmaat
De renner van Team DSM, die in het verleden al twee keer op het podium stond van een Giro-etappe, vertrok een kleine twee weken geleden met het oog op ritzeges naar Italië, maar moest door het roze van ploegmaat Andreas Leknessund noodgedwongen een relatief anonieme eerste week afhaspelen. “Door het roze van Andreas heb ik inderdaad enkele keren niet kunnen meespringen met de vroege vlucht. En als je dan ziet dat de vroege ontsnapping al enkele keren tot het einde is weggebleven, dan is dat toch een beetje zuur”, is Vanhoucke eerlijk.
“Door het roze van Leknessund kon ik in de eerste week nooit meespringen in de vroege vlucht”
En dan te weten dat Vanhoucke in de etappe waarin Leknessund het roze pakte zelf tevergeefs probeerde om in de vroege vlucht te geraken. “Ah, ja”, haalt hij de schouders op. “Sowieso stond ik toen al te ver in het klassement om het roze te kunnen pakken. Ik gun het Andreas ook echt wel. Daarnaast is het ook een unieke ervaring om het roze eens in de ploeg te hebben. Het is toch gemakkelijker rijden met de leider in je ploeg, want je krijgt ruimte in het peloton en meer respect van de andere teams, waardoor je niet de hele tijd moet zitten wringen om je plek af te dwingen. Die roze trui had dus zeker ook zijn voordelen.”
Volop in de aanval
Sinds Leknessund het roze – dat hij verloor na de tijdrit van vorige zondag – niet langer om de schouders heeft, mag Vanhoucke echter weer zijn eigen kans gaan. Vanhoucke wil de komende dagen dan ook volop voor de aanval kiezen. “De conditie is niet top, maar ik merk wel dat ik goed recupereer. Dat is alvast hoopgevend. Ik ben de eerste week uiteindelijk ook goed doorgekomen en ondertussen zijn we toch al over de helft. De vermoeidheid begint – net als bij iedereen – wel al wat te wegen, maar het scheelt dat ik de eerste week niet zo heel veel heb moeten werken. Enkel tijdens de bergrit op zaterdag ben ik zo lang mogelijk bij Andreas moeten blijven.”
“Mijn voorbereiding op deze Giro was niet ideaal. Ik had hier liever beter aan de start gestaan”
In zijn jacht op ritsucces heeft Vanhoucke dan ook al enkele etappes omcirkeld. “In iedere rit die lastig genoeg is, zal ik proberen mee te springen. Ook in die van vrijdag, ja. Dat zijn de ritten waar ik naar uitkijk. In de bergritten, zeker in de derde week, zullen er omvangrijke groepen proberen wegrijden. Zeker als Ineos het roze in de ploeg heeft. Dat is immers een ploeg die zich normaal gezien weinig aantrekt van de vroege vlucht. Het wordt voor mij dus zaak om te gepasten tijde mee te schuiven en dan te hopen dat we voorop blijven. Al is dat altijd een beetje gokken.”
Geen klassementsambities
Aan een goed klassement denkt Vanhoucke helemaal niet meer. “Als ik mee ben met de vlucht, wil ik meedoen voor de ritoverwinning. Ben ik niet mee, dan zal ik plaatsnemen in de gruppetto om zo fris mogelijk de finish te halen”, klinkt het. Nochtans was het bij de start van het seizoen wel nog zijn ambitie om voor een goed klassement te gaan. Een verstoorde voorbereiding gooide echter roet in het eten. “Ik had gehoopt om hier met een betere conditie rond te rijden, want ik voelde me bij de start van het seizoen echt goed. Jammer genoeg heb ik die lijn niet kunnen doortrekken. Mijn voorbereiding op de Giro was niet ideaal. Ik ben enkele keren goed ziek geweest, waardoor ik niet optimaal heb kunnen trainen. De miserie begon eigenlijk na de Tirreno-Adriatico. Mijn zoontje heeft dan een week in het ziekenhuis gelegen, wat voor veel stress zorgde en maakte dat ik niet optimaal heb kunnen trainen. Nadien ben ik ook nog ziek geworden na de Ronde van het Baskenland. Ik voelde me toen ook erg oververmoeid. Het was eigenlijk een opeenstapeling van allemaal kleine dingetjes. Ik hoop dan ook gewoon nog zo goed mogelijk de Giro door te komen en dan goed te kunnen opbouwen naar andere doelen later op het seizoen.”
Hoog bezoek
Toch zal Vanhoucke zich de komende dagen ook willen laten zien. Zo zijn sinds gisteren vrouwlief Luca en zoontje Aurèle in Italië. Vorige zondag postte Vanhoucke nog een foto van hen twee op zijn sociale media om Luca een gelukkige Moederdag te wensen. “Ik ben erg blij dat ze hier zijn, want ik miste hen wel. Vooral vorige week zondag vond ik het wel eventjes moeilijk dat ik niet thuis kon zijn. Het was Luca haar eerste Moederdag als mama en dan is het jammer dat ik daar niet bij kon zijn. Maar het is part of the job. Al keek ik wel echt uit naar hun bezoek. Hun aanwezigheid breekt de Giro een beetje in twee voor mij.”
Met nog acht etappes voor de boeg – waarvan een vijftal bergetappes – komt het zwaartepunt van deze Giro er nu aan. Maar wanneer zal Vanhoucke als een tevreden man huiswaarts keren? “Als ik mij in die laatste week nog een paar keer kan tonen en een goede rituitslag kan rijden, dan zal ik tevreden zijn. Maar ik zie wel wat er op me afkomt in die bergritten.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
