Na maanden revalideren kon Timothy Derijck na de winterstop, vroeger dan verwacht, weer zijn opwachting maken in de basiself van Zulte Waregem. Sindsdien haalde de ploeg acht op vijftien.
Twaalf jaar profvoetbal in Nederland hebben bij Timothy Derijck positieve sporen nagelaten. De mondige verdediger groeide in 2016-2017 meteen uit tot een sterkhouder bij Essevee. Meer zelfs: onder meer via strafschoppen en geslaagde interventies op corners trof hij toen negen keer raak. “Stiekem droomde ik nog van een tiende goal, maar die is er spijtig genoeg niet gekomen”, grinnikt hij. Wel speelde hij een bepalende rol in de bekerfinale tegen Oostende, wat niet evident was door een aanslepende knieblessure.
“Begin februari vorig jaar onderging ik een meniscusoperatie, nadat de kniepijn vooral tijdens een uitmatch bij KV Kortrijk steeds erger was geworden. Hoewel je normaliter zeven tot acht weken nodig hebt om weer speelklaar te geraken, kon ik die termijn met twee weken inkorten, dankzij de goede zorgen van de medische staf en mijn vriendin, die kinesitherapeute is. Akkoord, ik had in mijn Nederlandse jaren al twee keer de beker gewonnen met PSV, maar zo’n prijs binnenhalen is met een kleinere club toch nog altijd iets specialer. Daarvoor steek je met plezier een tandje bij en heb ik er alles aan gedaan om met Essevee tegen Oostende die beker te winnen.”
“Gelukkig heeft de clubleiding in de wintermercato enkele spelers gehaald die gepokt en gemazeld zijn in de Jupiler Pro League”
Toch belandde je halfweg de heenronde van dit seizoen weer in de lappenmand…
“Na de bekerfinale en tijdens de rest van vorig seizoen had ik geen last meer van die blessure, maar eind augustus kreeg ik tijdens de uitmatch op Charleroi opnieuw een tik op die knie. Ik ben blijven doorspelen tot de thuismatch tegen Waasland-Beveren op 22 oktober, maar dat gebeurde met pijnstillers. Die konden niet verhinderen dat ik af en toe stekende pijn voelde en vooral tijdens het afzetten voor een sprint, of voor een draaibeweging, nooit voluit kon gaan. Ik speelde dus nooit op volle kracht, al wou ik dat niet als een excuus inroepen voor mijn mindere prestaties.”
Net in die periode begon het team vierkant te draaien. Hoe heb jij, aan de zijlijn, de vrije val naar de degradatiezone beleefd?
“Het was frustrerend, natuurlijk. Ik kon niets meer doen dan dagelijks telkens weer dezelfde oefeningen in het krachthonk uitvoeren, terwijl ik door het raam de ploegmaats op het oefenveld bezig zag. Af en toe kregen we nog een mentale opkikker dankzij de bevredigende prestaties op Europees vlak, maar in de weekends na de Europa League-wedstrijden slikten we telkens weer een opdoffer. Bovendien telt de kern heel wat jonge spelers, die wel met frisse moed aan het seizoen begonnen, maar de ervaring missen om bij tegenslagen het tij te keren. Daardoor raakten we maar niet uit die negatieve spiraal. Gelukkig heeft de clubleiding van de wintermercato gebruik gemaakt om een aantal jongens te halen die gepokt en gemazeld zijn in de Jupiler Pro League en weten hoe ze punten kunnen pakken in een competitie waarin erg veel ploegen aan elkaar gewaagd zijn.”
“Mbaye Leye heeft zijn waarde al bewezen: hij pikt altijd en overal zijn goals mee”
Hoe belangrijk was de winterstage om mentaal de ‘déclic’ te maken?
“We hadden na het kerstvoetbal een week de tijd gekregen om de hoofden vrij te maken en voelden een extra injectie van enthousiasme door jongens als Harbaoui en Marcq, die barstten van de goesting om zich te bewijzen. Zelf genoot ik er enorm van om, vroeger dan verwacht, weer op het oefenveld te staan. Het was een blessure (botoedeem, red.) die vooral veel tijd vergde om te helen, maar de spierversterkende oefeningen deden de rest. De oefenmatch tegen Dortmund, waar we op een bepaald moment zelfs tegen hun type-elftal mooi voetbal brachten, zorgde voor veel vertrouwen. Die lijn konden we doortrekken in de eerste matchen tegen Mechelen en Standard. We hadden rond Nieuwjaar met beide handen getekend om ons zo snel weer in de veilige zone te hijsen.”
Nu hangen jullie zowat tussen wal en schip. Play-off 1 is praktisch onhaalbaar geworden, terwijl ook de degradatiezorgen voltooid verleden tijd lijken. Met welke ambitie werken jullie naar het einde van de reguliere competitie toe?
“Voor een team dat de voorbije jaren regelmatig play-off 1 haalde, moet het altijd de betrachting zijn om zo hoog mogelijk te eindigen. Met de kwaliteiten die we nu hebben, zouden we altijd in de top acht moeten eindigen. Naar alle waarschijnlijkheid komen we in play-off 2 terecht, maar ook daar valt nog een Europees ticket te rapen. We moeten er alles aan doen om dat te grijpen.”
Jullie captain van vorig seizoen komt straks terug naar het Regenboogstadion. Wat verwacht je van de match tegen het Eupen van Mbaye Leye?
“Spelen tegen een ex-ploegmaat is altijd een aparte ervaring. Je kent elkaar door en door, maar probeert mekaar toch nog te verrassen. Het wordt geen simpele match, want de mannen uit het Oostkanton hebben de punten keihard nodig in de degradatiestrijd. Zelfs in die context heeft Mbaye zijn waarde bewezen: hij pikt altijd en overal zijn goals mee.”
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier