KSV Bredene neemt afscheid van twee voetbaliconen van de middenkust

De wedstrijd KSV Bredene Excelsior Zedelgem staat zondag in het teken van het afscheid van Olivier D’Hulster en Kevin Fremout. Beide iconen van het Oostendse voetbal spelen hun laatste wedstrijd. Olivier is de beste goalgetter van Oostende en wijde omstreken, zes keer bekroond met de Zilveren Voetbal. Kevin is één van de beste centrale verdedigers die voor Hermes, Hoger Op en VG Oostende heeft gespeeld.

Kevin Fremout begon destijds te voetballen bij Hermes Oostende. “Daar doorliep ik alle jeugdreeksen”, vertelt de 37-jarige leraar wiskunde aan het OLV-college in Oostende die gehuwd is met Clio Lucx en de vader is van twee sportieve dochters Axelle (7) en Malou (4). “Op 17-jarige leeftijd mocht ik van trainer Geert Peene debuteren in de eerste ploeg. Hermes werd Hoger Op en met Kurt Bataille als trainer werden we kampioen in tweede provinciale. In eerste provinciale liep het fout. Hoger Op speelde aan de top, maar ging failliet. Daarna volgden voor mij en mijn vrienden drie mooie seizoenen bij VG Oostende. Dankzij Jean-Claude Vanbiervliet was veel mogelijk, ook in vierde nationale. Jammer genoeg bleef ook dat feestje niet duren, waarna ik voor vier seizoenen naar KSV Diksmuide verhuisde. Ik beleefde er één fantastisch jaar met Geert Vuylsteke en drie met Allan Deschodt. Maar ook dat verhaal liep minder goed af en na een overgangsjaar bij VGO kwam ik bij KSV Bredene terecht.”

“Ondanks twee knieoperaties en heel wat last aan de achillespees, amuseer ik me hier al vier jaar met mijn vrienden. Dit seizoen heb ik veel minder gespeeld en ook in de zaal, waar ik met ZVC ‘t Pomptje achtmaal kampioen werd in Liga De Barloke en de beker won van de VZVB, moest ik afhaken en verder gaan als coach. Voetbal was steeds een leuke hobby voor mij. Mijn vele ploegmaats waren en zijn nog altijd goede vrienden. Met enkele van hen ga ik straks nog meer fietsen. Al jaren trekken we samen op fietsvakantie. Misschien zat er wel meer in mijn voetbalcarrière, maar ik heb steeds gekozen voor vriendschap en in de eerste plaats voor mijn gezin en het plezier. Als ik straks nog voetbal, dan zal het voor de leute zijn.”

Ook Olivier D’Hulster zet straks een punt achter zijn rijkgevulde voetbalcarrière. De veertigjarige spits is gehuwd met Ine Van Bossel en hij is de fiere papa van de tienjarige Manou. “Ik doorliep de jeugdreeksen bij KVO en speelde af en toe op nationaal niveau, maar meestal was dat toch bij de gewestelijke jeugd omdat ik te klein was”, vertelt hij. “Mijn vader Henri zag echter meer in mij en nam me mee naar KSV Nieuwpoort in vierde provinciale, waar ik letterlijk en figuurlijk gegroeid ben als voetballer, met liefst negentien doelpunten als resultaat. Ik mocht meteen de overstap maken naar VG Oostende, waar ik ook veel scoorde en zo was de trein vertrokken.”

“Ik won zes keer de Zilveren Voetbal bij VG Oostende, VV Coxyde, SVD Handzame en KSV Bredene”, vertelt de Bredenaar die als elektricien bij de gemeente werkt. “Overal waar ik gespeeld heb, scoorde ik gemiddeld meer dan twintig doelpunten. Ik had een neus voor goals, maar uiteraard ben je niemand zonder een goede ploeg rondom je. Ik heb veel te danken aan mijn ploegmaats en heb het geluk gehad af en toe met dezelfde vrienden te kunnen doorgaan. Voetbal is nu eenmaal een ploegsport. Ik was ook weinig geblesseerd in mijn voetbalcarrière.”

“De voorbije jaren was ik actief bij mijn vrienden van KSV Bredene. Ik word al wat ouder en was de laatste tijd al wat vaker geblesseerd. Ik heb zelfs mijn plaats in de spits even ingeruild voor een stek als aanvallende middenvelder. Dit seizoen speelde ik na enkele weken weer vooraan en ondertussen ben ik toch alweer goed voor zestien goals. Voor mijn schoonbroer Johnny Nierynck en voor de vrienden heb ik er nog een seizoen bij gedaan. Nu vind ik dat het genoeg geweest is. Ik heb zin om meer te tennissen en te gaan skiën, zonder die wekelijkse trainingen. Ik zal echter niet volledig stoppen met voetballen. Voor volgend seizoen ben ik al aangesloten bij FC ‘t Vliegpleintje om af en toe eens mee te doen. Trainer worden, zoals mijn vader, zit er zeker niet in.” (FRO)