Sandra Van den Brande (40) zat vorige week nog met de handen in het haar nadat haar scootmobiel gestolen werd voor haar deur in Oostende. Een weldoener schonk haar nu zijn eigen scootmobiel en die mag ze gebruiken zo lang ze wil. “Ik had die nodig na mijn longoperatie, maar nu heb ik die niet meer vandoen”, klinkt het.
Tijdens de nacht van woensdag 4 op donderdag 5 mei werd de scootmobiel van Sandra gestolen voor de deur van haar appartementsgebouw op het Emiel Moysonplein. Voor Sandra betekende de diefstal een hoop ellende, want ze is afhankelijk van haar scootmobiel om zich te verplaatsen.
Bindweefselziekte
Sandra heeft een aangeboren bindweefselziekte: het syndroom van Ehlers-Danlos (EDS). EDS is een erfelijke aandoening en het betekent dat bindweefsels in haar lichaam ongewoon rekbaar en meegevend zijn. Ze kan nog amper 100 meter stappen.
“Dankzij die scootmobiel zat ik niet aan mijn appartement vastgekluisterd”, zegt Sandra. “Ik breng elke morgen mijn zoon naar school omdat hij al enkele keren lastiggevallen werd. De laatste keer kreeg hij zelfs enkele rake klappen met een gebroken neus tot gevolg. Zonder die scootmobiel kon ik mijn zoon niet meer vergezellen naar huis.”
Lange revalidatie
Oostendenaar Luc Asseloos (62) las het verhaal van Sandra in onze krant en besloot haar te helpen. “Dankzij een longontsteking hebben ze in het ziekenhuis gemerkt dat mijn long eruit moest”, vertelt Luc.
“Zo werd ik een tijd terug geopereerd met een lange revalidatie als gevolg. Verplaatsen kon ik mij amper en daarom schafte ik mij een scootmobiel aan. Ondertussen lukt het mij alweer om met de fiets te rijden.”
Ik ben blij dat ik eindelijk opnieuw boodschappen kan doen en mijn zoon naar school kan brengen
Nu Luc stilaan weer de oude is, stond zijn scootmobiel stil. “Toen ik het verhaal van Sandra las, was ik onder de indruk. Mijn scootmobiel afstaan aan Sandra was de enige manier waarop ik Sandra kon helpen. Bij mij stond die alleen maar stil.”
“Ze mag die gebruiken zolang ze die nodig heeft. Ik ben blij dat ik er op die manier iemand plezier mee kan doen. Ik heb mijn leven lang hard gewerkt, tot dat de laatste jaren niet meer kon door mijn longaandoening. Ik ben blij dat ik zo nog van enig nut kan zijn”, aldus Luc.
Sandra is dolgelukkig. “Van de dader of van mijn scootmobiel is er tot nu toe nog steeds geen spoor”, reageert ze. “Ik vrees er ook voor dat ik die nooit zal terugzien. Ik ben heel erg blij dat er nog mensen zoals Luc bestaan. Nooit had ik verwacht dat iemand zo goed voor mij zou zijn. Ik ben blij dat ik eindelijk opnieuw boodschappen kan doen en mijn zoon naar school kan brengen.”
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier