De strijd tussen West-Vlaanderen en Limburg voor de titel van Mooiste Provincie ter Wereld leverde een billijk gelijkspel op. Daar kunnen wij moeilijk mee leven. Vijf redenen waarom West-Vlaanderen toch net iets mooier en gewoon beter is dan Limburg.
Dit artikel maakt deel uit van een uniek samenwerkingsprojecttussen De Krant van West-Vlaanderen en Het Belang van Limburg.
In negen duels wilden West-Vlaanderen en Limburg voor eens en voor altijd uitmaken welke provincie nu eigenlijk de beste, mooiste, sterkste… is. Helaas eindigde de grote clash der provincies op een gelijkspel. West-Vlaanderen won de Bubbelruil, het wandelduel en het citytripduel, maar Limburg was dan weer het beste in het bierduel, het wijnduel en het streetartduel. Het gastronomisch duel, het fietsduel en het picknickplekjesduel eindigde dan weer op een gelijkspel.
Zij hebben het Toscane van het noorden, wij de Noordzee
Limburg pakt graag uit met Haspengouw, de streek die wel eens het Toscane van het noorden genoemd wordt. Zonder twijfel een prachtige streek, maar wat vergelijkingen met Italië betreft haalt onze provincie het sowieso dankzij Brugge, ook wel bekend als het Venetië van het noorden.
Maar de grootste troef die West-Vlaanderen van Limburg – en alle andere provincies – onderscheidt, is de Noordzee. Zelfs Joe-stem Anke Buckinx, een trotse Limburgse, geeft het toe op pagina 2-3 van deze samenwerkingskrant. “Jammer dat wij geen zee hebben”, zegt ze. “Dan zou Limburg, alles bij elkaar geteld, met gemak ‘s lands mooiste streek zijn.”
Jammer Anke, de Noordzee is van ons!
Negen premiers
Ook op politiek vlak moet Limburg zijn meerdere erkennen in West-Vlaanderen. Toch wat de post van eerste minister betreft. Limburg moet het stellen met twee gewezen premiers: in lang vervlogen tijden waren Barthelémy de Theux de Meylandt en Camille Huysmans eerste minister van België.
Dan oogt het West-Vlaamse rijtje toch wat indrukwekkender. De laatste West-Vlaamse premier was Yves Leterme (foto), maar ook Jean-Luc Dehaene en Achiel Van Acker liggen nog vers in het geheugen. Daarnaast telt onze provincie nóg zes gewezen premiers: Felix de Mûelenaere, Henri de Brouckère, Jules Vandepeereboom, Jules Malou, August Beernaert en Aloys Van de Vyvere.
West-Vlaanderen boven op de MIA’s
Als we de MIA’s (de Music Industry Awards, red.) als maatstaf nemen, dan mag West-Vlaanderen zich ook heer en meester noemen op muzikaal vlak. West-Vlaanderen komt aan liefst 45 MIA’s, niet in het minst dankzij Niels Destadsbader (9) en Balthazar (7). Maar ook Goose (4), het Absynthe Minded van Bert Ostyn (4) en het Arsenal van Hendrik Willemyns (3) wonnen meerdere beeldjes. We geven toe: we hebben ietwat chauvinistisch geteld. Zo rekenden we ook Raymond van het Groenewoud (2) en de Australische Bruggeling Gotye (2) mee, maar ook zonder hun prijzen laten we Limburg ver achter ons.
De Limburgers moeten het stellen met 11 stuks, met het Milk Inc van Regi Pinxten (3), het Zornik van Koen Buyse (2) en muzikant Mauro Pawlowski (2) als toppers.
Club Brugge 16 – Racing Genk 4
Wat het voetbal betreft, komt Limburg nog niet tot aan onze enkels. In de eerste klasse van het herenvoetbal werd Club Brugge 16 keer kampioen. Blauw-Zwart moet daarmee enkel Anderlecht (34) boven zich dulden. Tel daar de drie titels van Cercle Brugge bij en West-Vlaanderen komt aan 19 stuks. Limburg moet het met 4 stuks stellen, allemaal dankzij Racing Genk.
We moeten wel toegeven dat de wereld er bij de vrouwen helemaal anders uitziet. Standard is heer en meester, maar Limburg pakte dankzij Sint-Truiden (5) en Herk Sport (3) al vijf titels op het hoogste niveau. West-Vlaanderen moet het doen met het ene kampioenschap van Cercle Brugge in 1981.
Heer en meester in de Ronde van Frankrijk
Ook op de fiets troeven we onze Limburgse vrienden af. Als maatstaf nemen we de koers der koersen: de Ronde van Frankrijk. Geen enkele Limburger slaagde er tot nu toe in om de Tour te winnen. Daar kunnen wij drie oud-winnaars tegenover plaatsen: Odiel Defraeye uit Rumbeke (1912), Romain Maes uit Zerkegem (1935) en Sylvère Maes uit Zevekote, die zelfs twee keer won: in 1936 en 1939.
En dan tellen we de ontelbare West-Vlaamse geletruidragers nog niet mee, zoals Johan Museeuw (foto), Johan Bruyneel en Freddy Maertens.
Het Belang van West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier