“Ook workshops in de praktijk organiseren”: Sofie Barbier (35) viert tiende verjaardag van kinepraktijk De Ring

Tien jaar nadat Kinesitherapie, de groepspraktijk van Sofie Barbier, het levenslicht zag in Tielt, kreeg de praktijk een nieuwe naam: De Ring. “De vlag dekt de lading helemaal”, aldus de 35-jarige Tieltse.

Sofie Barbier is altijd al gefascineerd geweest door het menselijk lichaam. Dat ze dus kinesiste zou worden, was geen grote verrassing. Tien jaar geleden besloot ze in Tielt haar eigen praktijk op te starten. De bloeiende praktijk kreeg onlangs met De Ring een nieuwe naam.

Waarom ben je kinesiste geworden?

“Ik heb altijd al iets willen doen met mensen. Oorspronkelijk had ik me ingeschreven voor het ingangsexamen geneeskunde, maar toen ik daar zat en examen aan het doen was, besefte ik dat ik eigenlijk wel met het lichaam van mensen wilde werken, maar mijn eigen vrijheid toch ook belangrijk vond. Een dokter mag snijden en knippen, maar iemand anders moet het werk verfijnen om die mensen weer helemaal op punt te zetten. Dat laatste interesseerde me meer, dus heb ik het examen laten varen en voor kinesitherapie gekozen. Ik geloof er ook in dat het mentale en het lichaam heel sterk samengaan, dus als je dat kan combineren, krijg je mensen weer in orde.”

Wie de website er even bijneemt, merkt dat je een brede interesse hebt.

“Klopt, ik volgde toch al redelijk wat extra cursussen. Oorspronkelijk ben ik afgestudeerd als manuele kinesist, maar daar kwamen nog cursussen als lymfedrainage, sportkine, ademhaling, tapecursussen, kine voor kinderen en heel wat meer bij. Ik weet ook graag veel, dus ik studeer met plezier bij. Maar met twee kleine pagadders in huis geraak ik de laatste tijd wat minder vlot op de schoolbanken. Binnenkort zou ik dat graag toch weer oppikken, want niet leren is in onze job stilstaan. Dát gaat niet samen met de aard van het beestje.”

Zit er tussen al die verschillende behandelingen iets wat je het allerliefste doet?

“Ja, toch wel. Ik hou nog altijd het meest van de combinatie tussen manuele therapie en het myofasciale. Dat betekent het beender- en spiergedeelte met elkaar combineren. Ik vind het bovendien heel fijn om na te denken over alles van kaak- en nekklachten. Maar ik hou ook van de afwisseling. Geen dag is ooit hetzelfde. Elk half uur zien we een andere patiënt met een andere problematiek. Iets als computerwerk zou echt niet bij mij passen.”

Kinesitherapie Tielt veranderde met de tiende verjaardag van naam. Waarom?

“Toen ik tien jaar geleden startte, wilde ik een naam die meteen toonde wat ik deed: kinesitherapie. Maar geleidelijk aan groeide de praktijk, kwamen er collega’s en dus nieuwe specialisaties bij. De drive is anders, het draait niet meer enkel rond mij, maar rond de groep. Daarom kozen we een nieuwe naam die niet alleen vertelt wat we doen, maar ook waar.”

“Ik geloof dat het mentale en het lichaam heel sterk samengaan”

“Die naam werd De Ring. Het toont de totaliteit aan van een praktijk met verschillende collega’s die aan de gezondheid en het welzijn van de mensen werken. Maar het staat ook voor gedrevenheid, altijd maar doorgaan. Voor ons is dat ook constant op zoek zijn naar een nieuwe aanpak en ons bijscholen. Er is dus goed over nagedacht. We zijn echt overtuigd van onze naam, het staat voor alles waar we voor staan.”

Met hoeveel mensen staan jullie intussen in de praktijk?

“We werken momenteel met tien therapeuten en mijn man ondersteunt ons administratief. We doen ons best om het overzicht te bewaren. Gelukkig heb ik goede collega’s. Ik ben heel trots op de personen die elke dag naast mij staan en op wie ik kan rekenen. Iedereen heeft zijn eigen specialisaties, maar we werken goed samen en komen zo tot een fantastisch resultaat. Het is op persoonlijk vlak en op werkvlak een hele klus om alles te managen, maar we doen dat graag. Ooit hopen we nog iemand extra in loondienst te kunnen nemen, een volwaardig administratief medewerker aan de balie. Zo kan ik me nog meer op mijn werk in de praktijk concentreren.”

Zijn er nog dromen voor de toekomst?

“Ja, zeker. We zouden graag ook de kaart trekken van workshops organiseren in de praktijk, ook met andere disciplines. Dan denken we bijvoorbeeld aan een vroedvrouw, een diëtiste of workshops op maat van kinderen. Er zit heel wat in de pipeline waar we mee bezig zijn en het is stilaan concreet aan het worden. Het is dus eigenlijk geen droom meer, maar echt al een plan.”

“Waar ik dan wel weer van droom, is om een huis op te richten waar mensen zich thuis kunnen voelen en we met verschillende disciplines kunnen samenwerken. Dat is de volgende schakel, het multidisciplinaire verhaal. Dat zit momenteel in de voorbereidingsfase. We doen ons best om de dromen waar te maken. Ik loop wel eens rond en denk: hoe hebben we dat allemaal op tien jaar voor elkaar gekregen. Maar zo lang het leuk blijft en we ons er goed bij voelen, blijven we doorgaan.”