Voor Jeannine Lips kwam het nieuws van haar overwinning in de Krak-verkiezing als een grote verrassing. André Dhondt, de Maldegemse Krak van 2009, gaf haar tijdens een vergadering van de werkgroep Noord-Zuid het beslissende duwtje. “En ik kon ook onmiddellijk rekenen op de steun en medewerking van mijn twee dochters”, glundert Jeannine, dé Krak van Maldegem. “De tamtam heeft intussen goed zijn werk gedaan: ik heb al een massa felicitaties gekregen!”
Jeannine Lips voelt zich pas gelukkig als ze met mensen kan samenwerken en mensen kan helpen. Dat was ook haar motivatie om na de basisschool in de richting van de zorgsector te gaan. “Toen ik in mijn verpleegstersopleiding zat, wist ik al dat ik met psychiatrische patiënten wilde werken. Ik heb een tijdje in het Elisabethziekenhuis in Sijsele gewerkt, maar omdat daar geen afdeling psychiatrie was, heb ik de overstap naar het AZ Sint-Lucas in Assebroek gemaakt.”
Op de psychiatrische afdeling kwam Jeannine in contact met jonge en oudere patiënten: sommigen hoopten vurig op verbetering, voor anderen was de kans op genezing nihil. Met die mensen praten en hen een goed gevoel geven was een van de kerntaken die Jeannine vooropstelde. “Ik begon mijn carrière op de psychiatrie in de dagdienst”, vertelt Jeannine. “Toen de kinderen kwamen, overwoog ik om mijn werk op te geven, maar zuster Rita, met wie ik trouwens nog altijd contact heb, overhaalde me om de opvoeding van mijn dochters en mijn job via nachtwerk te combineren. Ik heb mij die beslissing nooit beklaagd.
“Dankzij ons zijn er meerdere AED-toestellen geplaatst en daar ben ik trots op”
“Raoul en ik zijn altijd sociaal geëngageerd geweest. Ik was lid van de toenmalige KAV – nu Femma – en richtte samen met enkele andere jonge vrouwen Jong KAV op. Vanaf mijn achttiende was ik bloedgeefster en ik hielp later ook bij de organisatie van de bloedafnames van het Rode Kruis. Telkens er bijeenkomsten gepland werden, moesten Raoul en ik onze agenda’s op elkaar afstemmen. Dat was de enige manier om allebei sociaal actief te blijven.”
“Toen ik al een tijdje met brugpensioen was, kreeg ik een telefoontje van het provinciaal bestuur van het Rode Kruis met de vraag of wij even rond de rafel konden zitten om de Maldegemse afdeling opnieuw op te starten. Ik vond het jammer dat de nochtans goed draaiende Rode Kruis-afdeling, die bovendien een eigen hulppost had, aan interne strubbelingen ten onder was gegaan. We zijn gestart met slechts een paar mensen. Dankzij de cursussen EHBO hebben we ons bestuur stelselmatig kunnen uitbreiden. We hebben er de afgelopen jaren ook voor gezorgd, dat er aan verschillende openbare gebouwen in Maldegem een AED geplaatst werd. En daar ben ik best trots op”, besluit de voorzitster van het Rode Kruis Maldegem.
(Pol Veirman)
Vragenronde
Wie of wat bewonder je?
“De Collectieve Autonome Dagopvang (CADO), die door het OCMW opgestart werd, is zowel voor senioren en mensen met een beperking als voor mantelzorgers een hele waardevolle dienst. Ik heb ook veel bewondering voor de Maldegemse organisaties die zich inzetten om het leven van zieken en mensen met een beperking aangenamer te maken.”
Welke hindernissen zijn er voor mensen met een beperking?
“Door de ziekte van mijn man zie ik nu beter dan vroeger met welke kleine, maar irriterende problemen mensen met een beperking te maken hebben. Ik heb dan ook veel bewondering voor het werk van de inclusieambtenaar. Zij zoeken die irritante problemen op en proberen de overheid en/of de burgers ertoe te bewegen om die problemen op te lossen. Het blijft mij bijvoorbeeld mateloos ergeren wanneer er op de soms te smalle voetpaden fietsen of vuilniszakken staan: veel visueel gehandicapten en rolstoelgebruikers struikelen erover of zien zich genoodzaakt om naar de rijweg uit te wijken. Ik heb zelf eens de test gedaan en in Maldegem enkele horecazaken bezocht. Het is jammer te moeten vaststellen dat er weinig horecazaken zijn waar je met een rolstoel zonder problemen binnen kan om iets te consumeren.”
Wat is het donkere kantje in je leven?
“De gezondheid van Raoul is de afgelopen jaren sterk bergaf gegaan… Maar ik doe er alles aan om hem zoveel mogelijk bij het sociaal leven te blijven betrekken. En een deel van de taken die Raoul vroeger voor zijn rekening nam, heb ik met de glimlach van hem overgenomen. ”
Wat is je grote wens?
“Ik heb het altijd jammer gevonden dat de nochtans goed draaiende Rode Kruis-afdeling destijds aan interne strubbelingen ten onder is gegaan. Intussen hebben enkele van onze bestuursleden de opleiding tot hulpverlener met succes afgerond. Ik hoop dat wij over enkele jaren over voldoende goed opgeleide Rode Kruis-mensen beschikken om opnieuw een eigen hulppost in te richten.”
Bio Jeannine Lips
>> Privé
Geboren op 31 december 1950. Woont met haar man Raoul Van Hulle (66) in Kleit. Is mama van twee dochters: Els (44) en Mieke (40).
>> Opleiding
Na het basisonderwijs in Kleit koos Jeannine voor een opleiding in de zorgsector.
>> Loopbaan
Begon haar beroepsloopbaan in het Elisabethziekenhuis in Sijsele, maar maakte na enkele maanden als verpleegster de overstap naar het AZ Sint-Lucas. In 1986 nam Jeannine vijf jaar loopbaanonderbreking en opende een schoenenzaak. Uiteindelijk keerde ze toch terug naar haar patiënten.
Krak van je Gemeente
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier