Linda maakt knuffels voor tekenaar én voor ziek leeftijdsgenootje: Kindertekeningen worden knuffels

Linda Dhont bedacht met ‘Softies’ een opmerkelijk initiatief: de Brugse zet originele kindertekeningen om in knuffeltjes, en van elke tekening maakt ze er niet één maar twee: eentje voor de jonge tekenaar en eentje voor een ziek leeftijdsgenootje. “Kinderen steken elkaar zo een hart onder de riem.”

Linda Dhont (69) is met Softies niet aan haar proefstuk toe. Met haar Atelier Elledee maakte ze in het verleden ook al vilten knuffels die ze wegschonk aan broertjes en zusjes van jonge kankerpatiëntjes. Door de verkoop van zelfgemaakte confituren en chutneys, kon ze al drie jaar op rij ook een mooi bedrag schenken aan het Kinderkankerfonds, en nu is er dus het Softies-project.

“De fantasiewereld van kinderen heeft mij altijd al gefascineerd: leg een kind een blad papier voor de neus en het ontwerpt z’n eigen wereld, bevolkt door de meest unieke wezens”, aldus Linda. Veel van die kindertekeningen komen vervolgens bij oma en opa terecht, waar ze de frigo opleuken. “Maar ik dacht: wat als we die kindercreativiteit nu eens tot leven zouden wekken? Met herbruikbare materialen zet ik de tekeningen om in een driedimensionaal verhaal.”

Van elke kindertekening maakt Linda twee identieke knuffels. “Het creatieve kind krijgt zijn tekening terug mét de naar dat model gemaakte knuffel. Het tweede exemplaar gaat, samen met een kopie van de tekening, naar het kinderziekenhuis van het UZ Gent. Elke Softie krijgt de naam van de ontwerper”, legt Linda uit. De Brugse kreeg al van overal tekeningen toegestuurd.

“Zo was er bijvoorbeeld dat klasgenootje dat kanker kreeg en acht maanden later stierf. Met de hele klas stuurden ze mooie tekeningen op”, vertelt Linda. Voor de ouders was het een hart onder de riem. “Voor hen heel fijn om te weten dat hun kind niet vergeten wordt en er andere kinderen zijn die aan hen denken”, klinkt het.

Jong van geest

Linda laat ons enkele van de ingezonden tekeningen zien: veel beertjes, pimpampoentjes en regenbogen. “Of het nu door een jongen of meisje getekend werd, is soms moeilijk te achterhalen. Jongens tekenen ook graag hartjes, en de periode van de ridders en kastelen is blijkbaar voorbij”, glimlacht Rita.

Ze stak er al vele uren werk in, maar haalt er zelf ook veel voldoening uit. “Het houdt me jong van geest”, zegt Linda, “en het is een feest om al dat talent te mogen aanschouwen. Die glinsterende oogjes, daar doe ik het voor.”