Kersvers voorzitter rugbyclub Waereghem Tom Caes opent zondag nieuw clublokaal: “We zijn ambitieus en willen de komende jaren verder groeien”

Twaalf jaar nadat Rugbyclub Waereghem zijn lokaal door een brand in rook zag opgaan, is het nieuwe klaar voor gebruik en wordt het zondag officieel geopend. Kersvers voorzitter Tom Caes (43) loopt op wolkjes want op 7 mei kan hij ook de dames-ploeg zien promoveren naar tweede nationale. “Dat zou mooi zijn, want we zijn ambitieus”, zegt hij.

Voorzitters van verenigingen kunnen het meestal goed uitleggen. Daar vormt Tom Caes, slotenmaker in het dagelijks leven, geen uitzondering op. De opvolger van stichtend voorzitter Fabrice Dezwarte hoopt dat de kommer en kwel die de vereniging al over zich kreeg – begin dit jaar nog was er het plotse overlijden van geliefd speler Daan – nu voorbij is. Caes weet alleszins wat hij wil met de club: groeien, groeien en nog eens groeien. We zien mekaar aan het nieuwe clublokaal op de zogenaamde uitbreidingsvelden naast Waregem Expo, te bereiken via de Henri Lebbestraat.

De mobiele bar is weg, jullie hebben eindelijk opnieuw een vaste stek. Zit hier een tevreden voorzitter?

“Jazeker, ook omdat we ons lokaal voor een belangrijk stuk zelf hebben kunnen financieren. Al wil ik hierbij zeker ook de steun van de stad en van de vele sympathisanten niet onvermeld laten. Een meerwaarde is het terras bovenop het gebouw, een soort alternatieve tribune die toelaat dat een honderdtal toeschouwers van daarboven de matchen kunnen meevolgen.”

Waar hoop je als kersvers voorzitter over vijf jaar te staan met de club?

“Ik heb drie doelen voor ogen en die hebben telkens met groei te maken. Vooreerst hoop ik dat we het aantal spelers van een 130-tal nu verder kunnen doen stijgen. Rugby is uiteindelijk een mooie teamsport waar fair play helemaal bovenaan staat. Daarnaast zou het mooi zijn mochten we de komende jaren geleidelijk aan hogere ogen gooien op sportief vlak. Nu doen de dames het goed. Ze staan aan de leiding in derde nationale en kunnen promoveren naar tweede als ze de beslissende match op zondag 7 mei winnen tegen RFC Luik. Het kan een flinke stimulans zijn voor de hele club. Tot slot willen we ook een inspanning leveren om de club meer naambekendheid te bezorgen. Nu zijn er toch vaak mensen die zeggen: ‘Rugby? In Waregem? Dat wist ik niet”. Voor de rest willen we zeker het familiaal karakter van de club behouden.”

Waregem heeft nog maar sedert 2009 een rugbyclub. Had jij voordien al ervaring opgedaan als speler?

“Ik ben voor het eerst in een ploeg terechtgekomen toen ik in het Heilig Hartcollege zat in Waregem. Op zeker ogenblik besliste de school dat de leerlingen voortaan konden kiezen wat ze wilden doen op woensdagnamiddag: studie volgen of een sport beoefenen. Ik moest daar geen twee keer over nadenken. Rugby was een van de opties en ik heb toen een aantal jaren meegedaan in de interscholencompetitie.”

Heb je ooit in Rugbyclub Waereghem gespeeld?

“Ja, ik heb dat drie jaar lang gedaan van kort nadat ik samen met Fabrice Dezwarte en een groepje vrienden de club heb opgericht in 2009. Toen ik mijn kruisbanden gescheurd heb, was het over met mijn carrière. Als mensen me daarnaar vragen dan zeg ik dat ik de kwetsuur opliep door de rugby. Dat het tijdens de aftermatch gebeurde op een moment dat we er al stevig aan het invliegen waren en de tafel in de kantine niet stabiel genoeg bleek te zijn, houd ik meestal voor mij (lacht).”

Voorzitters van sportclubs hebben vaak een eigen zaak. Jij vormt daar geen uitzondering op. Zeg eens wat je precies doet?

“Ik werk als slotenmaker in de familiezaak Slotenmaker Caes en dat houdt een heel uiteenlopend gamma aan opdrachten in, gaande van particulieren helpen die zichzelf hebben buitengesloten tot grote projecten uitvoeren in opdracht van bouwondernemers. Zo was ik betrokken bij de bouw van de luxe-appartementen van Hippopolis in Waregem, het project op de hoek van de Holstraat en de Zuiderlaan.”

Als slotenmakers al eens het nieuws halen is het als ze mee op pad moeten met de politie bij een inval. Heb je daar ervaring mee?

“Ja al mag ik hier niet uit de biecht klappen natuurlijk. Wat ik wel kan zeggen, is dat dit toch vaak spannend is. Het zorgt altijd voor een speciaal gevoel als ik daar in mijn pulleke een deur aan het openmaken ben, terwijl achter mij een bataljon gewapende agenten staat met kogelvrije vesten aan (lacht).”

Je familie heeft Avelgemse wortels, maar jij bent geboren en getogen in Waregem. Ben je gehecht aan de stad?

“Heel erg. Als kind was ik een echte straatratte die overdag voortdurend rond hing aan de stadionvijvers, een waar paradijs voor kinderen toen. Ik heb ook nog nooit buiten de stadsring gewoond. Toen mijn vrouw en ik zestien jaar geleden op huizenjacht gingen, was het voor mij snel duidelijk dat een woning buiten de ring geen optie was. We zijn blijven zoeken tot we dit huis gevonden hebben in de Baanstknokstraat en voelen ons hier allebei heel gelukkig.”