Enkele jaren was Mariola Moeyaert (33) Iepers gemeenteraadslid, maar in 2015 verhuisde de ambitieuze en competitieve Ieperlinge naar New York om er professor statistiek te worden. Ondertussen startte ze haar eigen bedrijfje en trouwde ze met een Amerikaan, al droomt ze er nog steeds van om terug te keren naar haar thuisstad.
Amper tien dagen kon Mariola Moeyaert haar hartje ophalen in haar geliefde Ieper voor ze weer naar Albany in de staat New York reisde. “Normaal probeer ik twee of zelfs drie keer per jaar terug te keren naar Ieper”, vertelt Mariola. “Maar door corona was het ondertussen al een jaar en zeven maanden geleden. Dat is veel te lang. Het is jammergenoeg ook maar een kort bezoek, want door corona is er veel werk opgestapeld. Ook het academiejaar begint in Amerika volgende week al, dus ik moest aanwezig zijn om les te geven.”
Hoe ben je in Amerika terechtgekomen?
“Mijn doctoraat aan de KU Leuven was een onderzoeksproject waarbij statistiek toegepast wordt op de educatieve wetenschappen. Dat onderzoeksproject werd deels gefinancierd door de Amerikaanse overheid en er waren daar twee Amerikanen bij betrokken. Zo kon ik enkele keren naar Amerika reizen en kreeg ik een connectie met het land. Daarna kon ik dankzij het Fonds Wetenschappelijk Onderzoek een postdoctoraat doen van twee keer drie jaar, maar gedurende mijn eerste jaar keek ik op naar een onderzoeker in New York.”
“Ik had dan ook een aanvraag ingediend om in New York bij hem rond Bayesiaanse statistiek te werken. Dat werd goedgekeurd en ik ben naar New York verhuisd. Gedurende die postdoc die ik in New York kon doen, kreeg ik een aanbod om in de academische wereld te blijven met een tenure track positie als professor aan de universiteit van New York.”
Je geeft les, maar doet ook vooral veel onderzoek. Waarover gaat dat onderzoek?
“Ik werk vooral rond meta-analyse. Er zijn veel studies met dezelfde onderzoeksvragen en dus enorm veel data. Wat wij doen is een secundary data analysis van die data. Wij zoeken naar studies, vragen de ruwe data op en vatten dat allemaal samen om effecten te kunnen schatten. Wat ik doe zijn allemaal simulatiestudies om te zien of de methodologie correct is, of er biascorrectie is, of het precies gemeten werd, of er genoeg power is om die effect sizes te kunnen schatten.”
Dat lijkt complexe materie. Zijn er ook concrete toepassingen?
“Het kan bijvoorbeeld gebruikt worden om te bepalen of medicijnen werken. De privéwereld is ook erg geïnteresseerd in dat luik, want ze willen onafhankelijke onderzoekers die alles met een fris oog bekijken en objectief zeggen wat al dan niet werkt. Daardoor heb ik mijn eigen bedrijfje gestart eind 2019. Statistical Solutions is de naam. Ik kreeg heel veel vragen van bedrijven en andere onderzoekers, maar kon dat werk voor hen niet in het zwart doen, dus heb ik dat bedrijf opgestart. Het gevolg is wel dat ik nu twee voltijdse jobs heb, dus het is heel druk voor het moment.”
Hoe is het om in New York te leven?
“Eerst woonde ik in New York City zelf, in de Upper East Side in Manhattan. Mijn bureau was dan tegenover de Empire State Building, dus heel centraal maar ook heel druk. Dat was wel goed voor een jaar, maar na een tijdje wilde ik toch meer rust. Nu woon ik op twee uur van New York City, in Albany, de hoofdstad van de staat New York. Daar werk ik aan de State University van New York. We zitten daar vlakbij onder andere de Adirondack Mountains waar ik heel graag ga skiën, fietsen en hiken.”
Vroeger zat je in de Ieperse zwemclub. Ben je nog altijd zo sportief?
“Ja, in 2019 heb ik nog meegedaan aan een Iron Man in Lake Placid. Ik had amper getraind en vooraf had ik nog geen marathon gelopen, dus heb ik dat puur op karakter gedaan. Maar fietsen doe ik wel veel, dat zit een beetje in de genen. Ik ben daarin nog altijd heel competitief. Dat heeft er altijd ingezeten. Ook op professioneel vlak: ik zal altijd proberen onderzoeksvoorstellen in te dienen. Eerder dat jaar heb ik zo een belangrijke grant gekregen. In de hele VS hebben de afgelopen jaren maar zeven projecten zo’n financiering in de wacht weten te slepen, dus ik ben daar heel trots op.”
We staan bij de Menenpoort. Wat betekent dit gebouw voor jou?
“Voor mij betekent de Menenpoort heel veel. Het eerste wat ik deed toen ik vorige week zaterdag weer in België was, was naar hier rijden om te zien of ze er nog stond. Het is nostalgie voor mij. Ik heb een tijdje in de Frenchlaan 27 gewoond en toen ik in de zwemclub zat, kon ik geregeld de Last Post meepikken. Toen stonden er hier misschien tien mensen.”
Ik voel enige heimwee naar Ieper. Keer je ooit terug?
“Het wringt om terug te keren. Ik mis Ieper wel en ben toch ook iedere keer weer aan het kijken om terug te keren. Dat is nog altijd het plan. Meer en meer zelfs, want eenmaal je je onderzoek uitgebouwd hebt en je begint te kijken om je te settelen denk je toch meer aan waar je echte thuis is. Het is hier veel gezelliger dan in Amerika.”
(TG)
Onder de Menenpoort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
