Nathalie Dumon, marketing and tourism specialist Commonwealth War Graves Commission: “Die eerste Last Post was heel beklijvend”

Toen Nathalie Dumon in oktober 2020 aan de slag ging als marketing and tourism specialist voor de Commonwealth War Graves Commission kwam ze in een door de lockdown slapend Ieper terecht, maar ondertussen heeft ze haar hart verloren aan de stad. “Nu het toerisme weer op gang begint te komen, merk ik hoe levendig Ieper is”, zegt de Ronsese met Vlaams-Brabantse, Limburgse en Kempense roots.

Bij de Commonwealth War Graves Commission (CWGC) zetten ze steeds meer in op publiekswerking en toerisme en daar is de functie van Nathalie Dumon een van de gevolgen van. Als marketing and tourism specialist is ze in de praktijk hoofd van externe relaties voor Centraal- en Zuid-Europa. Hoewel ze geboren is in Vlaams-Brabant, opgroeide in Limburg en de Kempen, tien jaar voor Stad Gent werkte en in Ronse woont, komt ze dus naar Westhoek om haar brood te verdienen.

Hoe kwam u bij CWGC terecht?

“Ik werkte bij Petersime, de wereldmarktleider op gebied van incubatoren en broedmachines. Dat was een internationale job en heel uitdagend, maar ik was eigenlijk op zoek naar iets met een meer nobele intentie. Ik werkte in een heel commerciële omgeving en wou liever voor een NGO werken, of toch iets met een goed doel. Nadat ik op LinkedIn mij openstelde voor nieuwe uitdagingen vroeg een recruiter of ik geïnteresseerd was om voor de CWGC te werken. Ik kende de Commissie niet, maar toen ik keek op de website was ik meteen geïntrigeerd.”

Wat intrigeerde u?

“Dat het een wereldwijde organisatie is die zorg draagt voor de oorlogsgraven. Ik vond het ontroerend om te zien in welke mate nog zorg wordt gedragen voor gesneuvelden. Ik kwam terecht in een bedrijf met mensen met enorm veel passie voor wat ze doen, heel geëngageerde mensen. En dat is wel een omgeving waarin ik graag werk.”

Wat houdt uw job in?

“Ik heb een team van zes mensen in Ieper en in Rome. We zijn ten eerste verantwoordelijk voor herdenkingen. Dat gaat om rededications, graven die opnieuw worden ingewijd wanneer iemand wordt geïdentificeerd en een grafsteen een naam krijgt, en reburials of herbegravingen, als een lichaam wordt ontdekt en een nieuw graf moet krijgen.”

“Een ander aspect is marketing en communicatie. De shop en informatiecentrum in de Menenstraat horen daarbij, maar ook communicatie naar de burgers toe. Bijvoorbeeld over de restauratie van de Menenpoort volgend jaar hebben we een heel communicatieplan.”

“Nu het toerisme weer op gang komt, merk ik hoe levendig Ieper wel is”

“In mijn team zit er ook een historicus die ervoor zorgt dat alles wat wij naar buiten brengen historisch correct is en helpt met alle historische informatie die de mensen ons vragen. We zijn nu ook bezig met het opzetten van een vrijwilligerswerking. Die bestaat al in Engeland, maar nog niet in West-Europa.”

“Ten slotte organiseren we ook educatieve en toeristische projecten. Nu werken we bijvoorbeeld samen met Westtoer om in 2023 twintig van onze begraafplaatsen extra in de kijker te zetten in het kader van Het landschap getuigt.”

Ondertussen bent u bijna twee jaar aan de slag. Beantwoordt de job aan uw verwachtingen?

“Het is super afwisselend. Ik had nooit gedacht dat ik medeverantwoordelijk zou zijn voor herbegravingen van soldaten. Maar ik vind het super fascinerend. Ik vind het ook heel fijn om met organisaties als Toerisme Ieper en Westtoer samen te werken en veel mensen te ontmoeten. Ik vond het verrassend hoe vooruitstrevend de CWGC is.”

“Ik dacht terecht te komen in een conservatieve organisatie, maar dat is absoluut niet het geval. Het tijdsbesef in de commissie is tot in de eeuwigheid. Het is dus altijd met een langetermijnvisie. Voor mij is dat heel tof om met een blik op de toekomst in mijn job te staan.”

Wat was uw eerste indruk van de Menenpoort en de Last Post?

“Net voor ik begon te werken voor de CWGC maakte ik mijn eerste Last Post mee. Toen was het zonder publiek en stond ik ergens in de Menenstraat te luisteren… De eerste keer dat er opnieuw publiek was, vond ik het heel beklijvend. Als je daar staat heb je echt even een moment van introspectie, waarbij je even nadenkt over hoeveel namen er op de muren staan en hoe dit een soort van pelgrimsoord is geweest voor al die familieleden die enkel dit hadden om naartoe te komen om hun vermiste broer of vader te herdenken. De stilte en dan de klaroeners, dat is kippenvel. Ik was daar echt even niet goed van. Ik had niet gedacht dat het mij zo ging aangrijpen.”

U hebt ook Ieper leren kennen?

“Ik vind Ieper heel mooi. De mensen zijn ook heel hartelijk, ik voelde mij direct thuis. Door de lockdown heb ik Ieper leren kennen als een slaperig stadje, maar nu het toerisme weer op gang komt, merk ik hoe levendig Ieper is.”

“Het is ook heel fijn om in het stadscentrum te werken. Ik ben wel gevoelig voor de schoonheid van architectuur. De vestingen, de monumenten… Ik vind het taaltje ook heel mooi. In Gent hoorde ik wel vaak West-Vlaams, maar het Iepers is toch nog iets speciaals.”