Ondernemer Olivier Maes vecht nu al bijna twee jaar tegen lymfeklierkanker, maar kreeg recent goed nieuws. Olivier en zijn gezin weten maar al te goed wat de strijd tegen kanker betekent. Geen knuffel voor zijn kinderen of een zoen voor zijn geliefde. “Wekenlang heb ik in een kamertje alleen gelegen. Ik had het fut niet om iets te doen, chemo kun je vergelijken met een zware kater die drie dagen in jou blijft hangen.” Maar Olivier en zijn partner Lynn Rambour blijven hun positieve zelve en zijn nu zelfs met een nieuw bedrijf gestart. “Ook daar willen we die positiviteit uitstralen.”
Donderdag 20 oktober is de Dag tegen Kanker en dat om patiënten en hun familie een hart onder de riem te steken. Olivier Maes (35) ging de jongste twee jaar het gevecht aan met lymfeklierkanker en weet dus maar al te goed wat de ziekte met je lichaam, maar ook met je omgeving doet. Vorig jaar in september getuigde hij nog in deze krant en toen was hij ook ambitieus. Hij wilde een nieuwe organisatie op poten zetten die mensen zou aanzetten om meer te sporten en gezonder te gaan leven. Zelf wilde hij een Ironman afwerken. Maar het artikel was nog maar amper verschenen toen hij opnieuw een telefoontje kreeg. “Ik was aan het fietsen toen ik de dokter aan de lijn kreeg. Hij had opnieuw iets op de scan gezien. Ik nam op dat moment ook deel aan een studie van het UZ in Leuven en na het samen leggen van alle resultaten en info kreeg ik op 13 december, drie maanden na dat telefoontje, de bevestiging dat ik hervallen was. De dag ervoor had ik nog deelgenomen aan een strandrace in Oostduinkerke, maar mijn sportieve plannen mocht ik dus opbergen…”
Miguel Van Damme
Olivier wist al wat hem te wachten stond. Opnieuw chemosessies, maar dit keer ook een stamceltransplantatie. “Daarbij gaat men je eigen goede cellen afzonderen, om die daarna weer in je lichaam te brengen. De eerste dag van mijn stamcelbehandeling was de dag dat Miguel Van Damme overleed. De doelman van Cercle Brugge – die ik wel enkele keren zag in AZ Delta, maar die ik niet persoonlijk kende – was een voorbeeld voor mij. Zijn strijdlust inspireerde mij, zijn overlijden greep me dan ook erg aan. Ook onze dokter heeft altijd benadrukt dat positief staan in je gevecht de helft van het genezingsproces is. Maar het is duidelijk niet altijd voldoende. Zelf heb ik ook een aantal keer aan de pijnpomp gelegen en heb ik gedacht dat ik zou sterven.”
Als gewezen wielrenner en nog actief sporter was Olivier wel topfit toen hij de behandeling startte. “Dat was wel een voordeel bij mijn revalidatie, want daar boekte ik sneller vooruitgang. Maar je moet er toch door. Met Pasen dit jaar mocht ik naar huis, in juli volgden nu nog bestralingen en ik volg verder nog immuuntherapie. Daarvoor heb ik een 16-beurtenkaart gekregen. Na die therapie, een halve dag om de drie weken, voel ik me ongelooflijk moe. Maar het is in niets te vergelijken met wat ik eerder al doormaakte.”
Ook mentaal was het erg zwaar. “Ik mocht maar één contactpersoon ontvangen en dat was Lynn. De kinderen, mijn ouders en grootouders, die mochten hooguit eens komen zwaaien. Toen de mondmaskers op school al af mochten, zijn de kinderen die blijven dragen. Ook al om zelf niet besmet te geraken en zo mij niet te besmetten. Maar uiteindelijk ontsnapte ook ik niet aan corona.”
Geweend als een klein kind
Eind augustus kreeg Olivier goed nieuws. “Ik zat in mijn auto toen ze belden. Ik heb geweend als een klein kind. Ik wilde het meteen delen met mijn familie, maar er nam niemand op. Ik ben hier toen op het bedrijf de eerste die ik tegenkwam om de nek gevlogen. Zo blij was ik.”
In al die maanden in AZ Delta leerde Olivier heel wat mensen kennen. “Eerst en vooral dokter Dries Deeren en zijn team, echt waar toppers. Maar je ziet ook heel wat mensen passeren, waarvan sommigen het niet halen. Wij hebben natuurlijk een goede hospitalisatieverzekering, maar voor sommige mensen komt er ook een afbetalingsplan bij kijken. Ik zag ook al facturen van 20.000 passeren, als je dan niet goed verzekerd bent… Kanker kan je ook in de armoede duwen.”
Olivier en Lynn willen vooral een positieve boodschap brengen. “Er is al genoeg negativiteit in onze maatschappij. Ik zat zelf altijd al boordevol ideeën en die wil ik nu tot uitvoering brengen. Het idee van de Ironman heb ik laten varen, ik ga nu samen met Baptiste wat lopen en samen willen we ooit een marathon afwerken. Samen willen we ook nog een event op poten zetten waarvan de opbrengst naar ‘Kom op tegen Kanker’ gaat.”
Boonen en Cancellara
Olivier reed als semiprof ooit nog bij een continentaal team en is generatiegenoot van Sep Vanmarcke, Jelle Wallays en Jens Keukeleire. “Toevallig zat ik vorig jaar nog samen met Jens bij de longspecialist, toen hij na zijn coronabesmetting met ademhalingsproblemen bleef sukkelen. Mijn wielercarrière heeft niet de vlucht genomen zoals die van die gasten, maar ik kan toch maar mooi zeggen dat ik koersen heb gereden tegen Tom Boonen en Fabian Cancellara”, bekijkt Olivier het opnieuw positief. “En met Sven Vandousselaere heb ik ook een vriend overgehouden aan mijn periode in het peloton. Eentje die ik altijd mag bellen.”
Het gezin van Lynn en Olivier met de kinderen Baptiste (12) en Essentiel (7) groeide in de moeilijke tijden nog dichter naar elkaar toe. “En in 2020 vroeg ik Lynn al ten huwelijk. Door eerst corona en vervolgens mijn ziekte is het er nog niet van gekomen, maar schrijf maar op: in 2023 zullen Lynn en ik trouwen. Mijn grootouders zullen het graag lezen.”
Boardplus helpt bedrijven met het samenstellen van een Raad van Advies
Lynn en Olivier zijn als koppel ook sterker gekomen uit het ziekteproces dat Olivier moest doorlopen. “We zijn vaak op elkaar aangewezen geweest en dat leerde ons dat we ook samen konden gaan werken”, oppert Olivier. Lynn had bij haar vorige werkgever al zeven jaar ervaring opgedaan met het samenstellen van ‘raden van advies’ en met hun nieuwe bedrijf Boardplus willen ze hun netwerk en expertise samenbrengen om zich ook op deze nichemarkt te gaan richten. Bij Olivier stroomt het ondernemersbloed door de aderen. Ma Marleen Beernaert is de dame achter modezaak Scalini in Torhout waar Olivier ook bestuurder is, maar nu nog louter een adviserende rol zal vervullen. 35 jaar geleden startte pa Dirk Maes met Cluma, het rolbruggenbedrijf dat ondertussen bijna 50 mensen tewerkstelt en een referentie is in de sector. “Met Boardplus waren we op zoek naar een uitvalsbasis. We hadden enkele opties op het oog, zoals O’Forty in Oostkamp. Tot mijn pa zei dat zijn bureau hierboven in Cluma nog vrij was. En hier zitten we ook ideaal. Goed qua ligging en wij kunnen ook een beroep doen op de knowhow, van ICT tot het financiële aspect, die hier in huis aanwezig is.”
Boardplus gaat dus in opdracht van bedrijven raden van advies samenstellen. “Om een verdere groei van een bedrijf te bevorderen, is zo’n raad van advies vaak een troef. Je haalt expertise uit diverse hoeken binnen. Je moet je er als bedrijf uiteraard voor open stellen, maar de meerwaarde is gigantisch. Wij hebben ons netwerk met daarin mensen die we laten connecteren met bedrijven. En we doen dat ook allemaal vanuit een positieve mindset”, klinkt het enthousiast bij Lynn.
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
