Fietsrit naar Porto voor zieke kleinzoon (5) lukt niet door ziekte, daarom rijdt opa Luc ‘maar’ 1.000 kilometer door Vlaanderen

Compostella en Rome waren al afgevinkt, deze zomer wou Luc Vandevyvere (60) uit Wevelgem naar Porto rijden. Zo zamelt hij geld in voor zijn kleinzoon Stan (5) die aan de ziekte van Duchenne lijdt. Luc kreeg echter deze winter te horen dat hij zelf ziek is. Plan Porto werd daarom aan de kant geschoven, maar toch zal hij binnenkort 1.000 kilometer op de fiets zitten. Voor het eerst samen met zijn vrouw Christine.

Dat hij geen avonturier is. En hij zal het blijven herhalen. Bij zijn eerste fietstocht in 2019 deed Luc Vandevyvere (60) alle abdijen waar een trappist wordt gebrouwen aan. Een experimentje, om te zien of hij zijn droom kon waarmaken door naar Santiago de Compostella te fietsen.

Cycling Against Duchenne

Na een opeenvolging van twijfels vervolmaakte hij die eerste tocht. Het leidde hem de jaren nadien naar verdere oorden. Een toer van de Benelux (2.000 kilometer!), de rit naar het Spaanse bedevaartsoord (2.700 kilometer!) én Rome (2.800 kilometer!).

Cycling Against Duchenne, titelt hij zijn tochten. Dat allemaal voor het goede doel én zijn kleinzoontje. De kleine Stan (5) lijdt namelijk aan Duchenne, een aangeboren, ongeneeslijke ziekte die de spieren langzaamaan doet afsterven.

Last aan schouder

Een nobel doel, waar hij intussen al zowat 22.000 euro inzamelde. Een serieuze motivatie om ook deze zomer onmenselijke afstanden te pedaleren. Porto moest de eindbestemming worden. Tot Luc in het najaar van 2022 last kreeg van de schouder. “De fysieke arbeid en de ouderdom, dacht ook de huisarts”, vertelt Luc. “Maar toen pijnstillers en kine niet leken te werken ging ik naar een specialist. Die ontdekte dat ik aan spierreuma lijd.”

Zelfs korte afstanden waren de hel. “Ik kon geen 500 meter rijden naar de bakker zonder helse pijnen. Ik besloot dan maar om er een schrikkeljaar van te maken en een simpele vakantie naar Nederland te boeken met mijn vrouw. Tot de medicatie de klachten begon te verhelpen.”

Vlaanderenroute in plaats van Porto

Porto begon te jeuken, maar dan zou zijn vrouw Christine niet meekunnen. “Zo kwam ik op het idee om de Vlaanderenroute te fietsen. Niet te ver en een afstand van ‘maar’ zo’n 1.000 kilometer, in etappes van rond de 70 kilometer in de plaats van rond de 100. Zo kan zij als het niet meer zou lukken makkelijker terug naar huis.”

De Vlaanderenroute, het klinkt toch iets minder avontuurlijk dan een rit richting het Zuiden. “Maar er valt ook heel wat te ontdekken. Zo ben ik nog nooit in de Sint-Baafskathedraal in Gent geweest. Met de fiets naar de markt van Antwerpen en Leuven rijden staat ook nog op mijn lijstje. Met de auto kun je dat ook doen, maar daar is geen kunst aan, he.”

Minder avontuurlijk, maar dat wil niet zeggen dat Luc, deze keer samen met zijn vrouw Christine, geen geld wil inzamelen om het onderzoek naar de ziekte van Duchenne te steunen. “Mensen kunnen net zoals vorige keren sponsoren”, klinkt het. “Door de vorige keren kon de VUB intussen een fonds oprichten. Met het geld dat op die rekening staat – intussen zo’n 40.000 euro – zal er een nieuwe studie naar de ziekte worden opgezet.”

Toch nog naar Porto?

En Porto mag dan in het vriesvak zitten, de reis kan nog altijd ontdooid worden. “Als de gezondheid het toelaat, doe ik dat volgend jaar. Wel zou ik het graag eens in omgekeerde richting doen. Van Porto naar huis – het gevoel naar huis te rijden zal psychologisch wel zijn voordelen bieden. Want zowel fysiek als mentaal is het niet te onderschatten. Nu wordt dat fysiek wel doenbaar, mentaal – met mijn vrouw die meerijdt – wellicht nog lastiger”, grapt Luc. (JDW)