Wim Van Eeckhout (43), barbier van Biz-art, trok afgelopen weekend naar de grens van Polen met Oekraïne om de oorlogsvluchtelingen te voorzien van water, voedsel en medicijnen. “Ik zou eerst alleen gaan maar kreeg zodanig veel steun van klanten, buren en van vreemden dat we uiteindelijk met drie bestelwagens en een mini-busje zijn gegaan.”
Wim heeft zijn actie in erg korte tijd op poten gezet. “Ik zat vorige week maandag samen met mijn zoon van twaalf naar het nieuws te kijken en we zagen een kindje van zes dat stierf in het ziekenhuis. Mijn zoontje kreeg bijna tranen in de ogen en vroeg mij wat de kinderen daar misdaan hadden. De dag erna besliste ik dat ik iets wou doen voor die mensen.”
“Mijn eerste idee was om een grote bus in te leggen, maar met de krokusvakantie en de vele skireizen is dit niet gelukt. Ik besloot dan maar om alleen te gaan en deed een oproep om eten, water, kleren, medicijnen of financiële steun voor de benzine.”
“De respons hierop was zodanig groot dat we uiteindelijk met drie bestelwagens en een mini-busje vol gerief naar daar gereden zijn. Van apotheek Vandermarliere naast mijn kapperszaak Biz-art kregen we medicijnen en ook frituur Bea hiertegenover en Carrosserie Bodyworks wat verder langs de Staatsbaan hebben veel geholpen. We hebben vooral eten, water en babyspullen meegenomen. Ik had vooraf contact met de ambassade in Polen en die vroeg om vooral voedsel mee te nemen. Zij vertelden ons ook waar we best naartoe gingen met ons materiaal.”
Leegstaand winkelcentrum
“Zaterdag om 16.15 uur zijn we vertrokken naar een vluchtelingenkamp in Przemysl in Polen, 1.650 kilometer rijden. Dat kamp is 19 kilometer van de stad Medyka die echt op de grens met Oekraïne ligt, maar de ambassade had ons afgeraden om naar daar te gaan. Daar komt de echt grote stroom vluchtelingen door, vaak uitgehongerd en de ambassade waarschuwde dat ze ons voedsel gewoon zouden plunderen. We zijn onderweg naar Przemysl drie keer gestopt om te tanken maar hebben voor de rest aan één stuk doorgereden. Zondag rond 11 uur kwamen we aan in het kamp. Met de hulp van vrijwilligers daar konden we vlot ons materiaal lossen en sorteren.”
Veel mensen willen zelf niet weg, maar wel hun huisdieren in veiligheid brengen
“Daarna gingen we kijken in het kamp of we iemand konden meenemen naar België. De vluchtelingen zijn ondergebracht in een leegstaand winkelcentrum en gegroepeerd volgens land waar ze naartoe kunnen. Er komen zowel officiële transporten als particulieren zoals ons langs om mensen mee te nemen. Wij moesten ons registeren, bewijzen dat we uit België kwamen en dan konden we daar rondlopen met een bordje met ‘Belgica’ op, op zoek naar vluchtelingen die naar België konden komen.”
“Er was ook een ruimte met vluchtelingen die naar alle landen konden gaan, maar daar konden we niemand overtuigen om naar België te komen. Uiteindelijk is één vrouw met haar dochtertje van een jaar oud met ons meegegaan. Haar man werkte in België. We hebben ook dertien puppy’s meegenomen. Veel mensen willen zelf niet weg uit Oekraïne, maar willen wel hun huisdieren in veiligheid brengen. De eigenares, die handelt in rashonden, wilde niet mee omdat haar man vecht in Oekraïne.”
Dankbaarheid
“Om 2.30 uur ‘s nachts zijn we terug naar België vertrokken en maandagavond om 19.30 uur waren we terug thuis. Nu voel ik dat ik doodop ben, maar ik ben met een goed gevoel thuisgekomen. De dankbaarheid van de mensen daar deed ongelofelijk veel deugd, ze pakten ons vast toen we aankwamen. Ik moest zelf op mijn tanden bijten om geen traan te laten, chapeau dat die mensen zich daar zo sterk en rustig houden. Het is nu even druk in de zaak, maar de kans bestaat dat ik later nog eens terugga.” (JF)
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier