179 West-Vlaamse tieners zijn al gevaccineerd: “Jaloers? Mijn vrienden waren vooral blij voor me”

Piepjong en al beschermd. Met 179 zijn ze, de West-Vlaamse minderjarigen hun mouw mochten opstropen om twee prikjes tegen het coronavirus te krijgen. Nergens in Vlaanderen is die groep groter. Hun leeftijdsgenoten moeten nog maanden wachten, maar van ‘vaccinjaloezie’ is geen sprake.

Terwijl de experten zich op vraag van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) buigen over mogelijke vaccinatieprivileges (kleine versoepelingen voor mensen die al ingeënt zijn, red.) en de centrale reservelijsten sinds begin deze week helemaal vollopen, voeren de 22 West-Vlaamse vaccinatiecentra het priktempo verder op. Het aantal gezette prikjes in die centra wordt deze en volgende week meer dan verdubbeld. Een deel daarvan dient als tweede dosis voor zorgverleners, de overgrote meerderheid heeft een bovenarm van een senior als bestemming.

Het leeuwendeel van de 80-plussers is intussen aan bod gekomen, de voorbije dagen mochten de zeventigers zich opmaken voor een prikje en binnenkort mogen ook de 65-plussers en mensen met een risicoprofiel en onderliggende aandoeningen langslopen. Met 184.951 West-Vlamingen die al minstens één dosis van het vaccin kregen, is bijna 19 procent van de meerderjarige bevolking in onze provincie ingeënt. Bij de 65-plussers gaat het om één op de drie .

179 minderjarigen

Maar er zijn ook jongeren onder de 18 jaar die al zijn gevaccineerd. Geluksvogels in vergelijking met hun leeftijdsgenoten die nog zeker tot de zomer en waarschijnlijk een stuk langer zullen moeten wachten op een prikje. Met 179 zijn ze in West-Vlaanderen, in geen enkele Vlaamse provincie is de groep piepjonge gevaccineerden groter.

De 16-jarige Liana Delporte uit Wijtschate, deelgemeente van Heuvelland, is een van hen. Zij kreeg in januari haar eerste dosis van het Pfizer-vaccin, midden februari volgde een tweede prikje. “In het weekend en in de vakanties werk ik als jobstudent in het woonzorgcentrum Sint-Medard, hier in Wijtschate”, vertelt ze. “Ik heb ook geen bijwerkingen gehad na de vaccinatie. Wat misselijk na die tweede dosis en een stijve arm, dat wel. Meer was het niet.”

“Ik verlang naar familie, naar uitgaan, naar zorgeloze avonden en naar festivals” – Liana Delporte (16)

Ook Nayla Afzal, 17 jaar en Koekelaarse, werd drie weken geleden voor het eerst gevaccineerd. Zij liep twee maanden stage in OC Cirkant, een zorginstelling voor mensen met een mentale beperking in Aartrijke. “Mijn tweede spuitje werd deze week gezet. In tien seconden was de klus geklaard”, glimlacht ze. Beide tieners twijfelden niet over hun vaccinatie. “Ik ben ervan overtuigd dat je niet alleen jezelf, maar iedereen rond je helpt”, zegt Liana. “Zeker in het woonzorgcentrum waar ik werk, is het belangrijk om de kwetsbaren zo goed mogelijk te beschermen.”

Dat Liana en Nayla maanden voor hun vrienden en vriendinnen al gevaccineerd worden, is geen issue. Van jaloezie bij de jongeren is volgens hen dan ook geen sprake. “Mijn vrienden waren vooral heel blij dat ik al gevaccineerd ben”, zegt Liana met een glimlach. “Ik kijk er wel enorm naar uit om te kunnen afspreken met vrienden met wie ik niet op school zit”, pikt Nayla in. “Of ze jaloers waren? Neen hoor, ze waren net blij voor mij. Sommigen hadden toch wat schrik voor het vaccin, vooral door de vele negatieve mediaberichten. Maar nu ze kunnen zien wat het met mij wel en niet doet, is het voor hen ergens een geruststelling.”

Familie en festivals

Maar meer nog dan afspreken met hun vrienden verlangen de twee gevaccineerde tieners naar hun familie. “Mijn oma… Met haar zou ik heel graag nog eens een terrasje doen”, zegt Nayla. “Met haar heb ik een bijzondere band. Ze is niet alleen erg hip, ik kan ook altijd goed met haar lachen. Ik merk aan de telefoontjes dat zij me ook mist. Hopelijk kan het snel weer!”

“Ik kijk zelf ook uit naar mijn familie, elke zondag met de grootouders, alle tantes en nonkels, neven en nichten samen. Die momenten mis ik nu wel”, zegt Liana nog. “En anders… De zomer mag dan komen, hé. (lacht) Ik verlang naar uitgaan, naar zorgeloze avonden en naar festivals. Of die er zullen zijn, moeten we nog zien, maar als het lukt, ben ik erbij.” (Olaf Verhaeghe en Matthew Pyck)