Het volkscafé De Vette Os in het grensdorpje Leisele heeft overnemers en maar blijft uitpakken met de picon van oude cafébaas Gilbert Monein (75). Hij begon er ooit ‘domweg’ mee als pionier in de streek, maar hield het recept geheim. Ook voor wie hem opvolgde achter de toog. “Ik blijf de picon zelf bereiden. Graag zelfs: ik woon nu naast het café en zo blijf ik een beetje bezig.”
“In dit café ben ik geboren, boven de bierbakken”, wijst Gilbert Monein. “Net als mijn moeder Jeanne Slove, die ik graag hielp in het café.”
Jeanne bleef achter de toog staan tot haar dood in 2007, ze was toen 91. Zolang wou Gilbert het zelf niet rekken: na een overname van een zevental jaar geeft hij nu de kans aan een duo ‘aangespoelden’ van de Westkust: stamgast Carlo Ruyssen (53), die De Panne 22 jaar geleden inruilde voor Leisele, en zijn collega Francky Delarue (55) uit Koksijde, die komt wonen in het gebouw dat dateert uit 1769.
“We werken samen in PepsiCo in Veurne en beslisten om beurtelings de toog te bemannen na onze week- en weekendshifts in de chipsfabriek”, klinkt het. “Een café uitbaten is nieuw voor ons. Hier dragen we bij tot de authenticiteit van Leisele. Alles is er nog zoals vroeger, met een toog en recent herstelde jukebox van zeker 70 jaar oud.”
Gewonde paarden
“Sinds de jaren 1800 was hier een café en beenhouwerij”, weet Gilbert. “Vandaar de naam herberg De Vette Os en vroeger estaminet Au Boeuf Gras. Vroeger was alles hier in het Frans, want het café ligt op een kilometer van Frankrijk. Daar hangt een foto uit 1904 met mijn grootvader. En daar foto’s van de soldaten, die hier achter het front zaten tijdens WO I. De gewonde paarden werden naar hier gebracht om te slachten achteraan het café. Getuige een grote katrol, waarmee kadavers werden opgetakeld op de binnenkoer.”
“We hebben De Vette Os overgenomen op 1 april en dat is geen grap”, lacht Francky. “De Vette Os neemt dit weekend weer deel aan het Weekend van het Volkscafé in de Westhoek. Er volgt nog een officiële feestelijke opening op 1 mei met Franse chansons en traktaties. Het café is enorm bekend voor de lekkere zelfbereide picon van Gilbert.”
Van heinde en verre
“Ze komen van heinde en verre voor onze picon”, staat in grote letters op de kaart. Opmerkelijk: de picon wordt nog steeds bereid door Gilbert zelf.
“Ik ben niet ver gaan lopen en woon nu naast De Vette Os”, zegt de pionier van de Vlaamse picon. “Ik begon er zeker 35 jaar geleden mee. Domweg. De grote baas van Gaselwest woonde een eindje verder en vroeg destijds om picon te maken voor burgemeesters en schepenen uit Oost- en West-Vlaanderen. Het ging om 2 tot 3 bussen per dag, 14 dagen aan een stuk. Zo is het begonnen. Toen bestond picon nog niet in de streek. Je moest naar Frankrijk rijden om de aperitief te drinken.”
Mysterie
Het recept van toen is nog niet veranderd en blijft een mysterie. “Er zijn zeven soorten. Allemaal met witte wijn, de rest blijft geheim”, stelt Gilbert. “Of ik het recept meeneem in mijn graf? Nee, maar alleen mijn twee zonen weten het. Ik blijf voorlopig picon bereiden voor Francky en Carlo. Het is niet ver en zo blijf ik nog een beetje bezig, want rust roest.”
De overnemers hopen zich nu te bewijzen en gaandeweg het recept alsnog te krijgen, maar de ancien waarschuwt: “Het is een lastige job. Café houden moet je graag doen. Anders houd je het niet vol.” (TP)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
