Lieven (60) en Isabelle (51) baten meest maritieme café van Oostende uit: “Noem het gerust een klein museum”

Lieven en Isabelle hebben in enkele jaren tijd een wijkcafé omgetoverd tot wellicht het meest maritieme café in Oostende. ‘t Kofschip, met uitzicht op de Mercator, is het levenswerk geworden van verzamelaar Lieven. En hij deelt zijn passie graag met de klanten.

Lieven Dhondt (60) heeft dertig jaar ervaring in de horeca en had samen met Isabelle Segers (51) een sportzaal/cafetaria in Eke-Nazareth. Ze verkochten die en spoelden in 2014 aan in Oostende.

“Ik kom al naar Oostende van toen ik net mijn rijbewijs had. Later kochten we ook een tweede verblijf en vestigden ons hier definitief in 2015. Ik wist niet of ik nog iets in de horeca wou doen, tot ik dit pand zag. Het was een mogelijkheid om een kleinere zaak te starten die enkel overdag open was en wij met zijn tweeën konden runnen”, vertelt Lieven over de zaak vlak naast Delhaize in ’t Hazegras. “Hier was vroeger café Mercator, maar de naam vond ik weinig origineel. Je hebt ook een Mercatorrestaurant, een Mercator si en Mercator la. ‘t Kofschip verwijst naar een type zeilschip, en iedereen kent nog het ezelsbruggetje uit de taal.”

Klein museum

“Ik wilde ons praat- en eetcafé maritiem aankleden, maar had geen eigen verzameling. Mijn eerste stuk kocht ik negen jaar geleden: een scheepshanglamp met lood.” En er kwamen stukken bij: kompassen, scheepsmateriaal, katrollen, ankers, touwen, signalisatie, oude noodverlichting, stuurwielen en allerlei zaken die aan boord werden gebruikt. Het café groeide uit tot een klein museum. Met als invalshoeken de signalisatie, communicatie en verlichting.

“Mijn eerste stuk kocht ik negen jaar geleden. Nu heb ik er honderden” – Lieven Dhondt

De hobby van Lieven nam tijdens de lockdown nog uitbreiding. “Ik had in die acht maanden veel tijd en toen kwamen er heel wat maritieme artikelen te koop van horecazaken die stopten. Ik trok ook vaak naar Nederland om extra stukken te kopen.” De Oostendenaar verdiepte zich ook. “Een kompas met verwijzing naar Oostende of de lampen van Tavernier intrigeren me. Tavernier was een Oostendse lampenmaker, en als ik zo’n exemplaar vind, dan wil ik het graag in ‘t Kofschip. Vroeger kocht ik alle lampen, nu nog enkel Taverniers. Er zijn ook klanten die me spullen brengen en als dat waardevol is, dan hang ik het uit.”

Russische duiker

De waard toont ook een geheime kamer, met zijn topstukken. “Ik ben er elke dag mee bezig en geef aan klanten ook graag uitleg over de collectie. Trouwe klanten maken een praatje met elkaar en kijken naar de tafel. Bezoekers die hier voor het eerst komen, kijken vooral in de hoogte naar wat hier allemaal hangt.” Lieven telde zijn stukken niet, maar het zijn er verschillende honderden. Hij is erg trots op het duikerspak. “Het antieke pak van een Russische duiker kon ik op de kop tikken in Nederland. Het staat dan ook centraal in de zaak en mensen poseren er wel eens voor een foto.” Ook op een noodlicht uit 1918 en een scheepskalender is Lieven erg trots.

Muur met spreuken

Niet alleen de vele maritieme stukken vallen op in ’t Kofschip, ook de spreukenmuur is een blikvanger, én de passie van Isabelle Segers. “Negen jaar geleden hing ik mijn eerste spreuk op: ‘Happiness is not a destination, it’s a way of life’. Dat was de eerste decoratie in ‘t Kofschip. Mijn spreukenmuur groeide, maar niet zo snel als de collectie van Lieven. En ik heb wel eens mijn twijfels gehad over de groei van Lievens collectie, maar nu zie ik dat het een meerwaarde is voor ‘t Kofschip en hij trekt er met plezier op uit om zijn collectie aan te vullen. Lieven aast op mijn spreukenmuur voor zijn nieuwe stukken, maar daarvan komt niets in huis!”

Liever klein

Lieven wil niet verhuizen naar een groter pand zodat hij ook de stukken uit zijn schatkamer kan tonen. “We willen een zaak die je met twee kunt runnen, want zo is het goed. Een grotere zaak betekent misschien dat ik meer items kan tonen, maar het moet ook voor ons haalbaar blijven.”

’t Kofschip is Lievens lang leven: “Ik wil hier niet meer weg en ben altijd in de zaak, ook op de sluitingsdagen. Vanuit mijn maritiem bureau op de eerste verdieping heb ik een prachtig uitzicht op de Mercator. Die ligt aan de kade trouwens veel beter dan voordien. Ik wil mijn collectie wel nog uitbreiden met specifieke stukken. En misschien doe ik wel de dubbele stukken, zoals bepaalde lampen, van de hand.”