Madeleine Dalle van visserscafé ’t Schipke vierde afgelopen vrijdag haar 70ste verjaardag. Voor Madeleintje, zoals ze liefkozend wordt genoemd, is vrijdag de 13de echter nooit een dag geweest om vrolijk van te worden. “Ze is best bijgelovig, en ook met het getal 70 heeft ze niet veel op”, vertelt haar dochter Bianca Smagge. De afgelopen tijd was Madeleintje dan ook niet erg opgewekt. “Het getal 70 bevalt me gewoon niet,” geeft ze toe met een zucht.
Hoewel Madeleintje de verjaardag met enige aarzeling tegemoet zag, zorgden haar kinderen en kleinkinderen voor een vrolijke noot. Op zaterdag 14 september organiseerden ze een verrassingsfeest in haar eigen café, ’t Schipke, langs de kaai in Nieuwpoort. Madeleintje werd geblinddoekt en bij het afnemen van de blinddoek stonden familie, vrienden en stamgasten klaar met gelukwensen en cadeaus.
Haar kinderen hadden een heel bijzonder geschenk voor haar: een nieuwe voordeur, zowel letterlijk als figuurlijk. Ze hadden een fotocollage gemaakt met allerlei herinneringen uit haar leven en die op de voordeur van het café geplakt. Een prachtig symbolisch cadeau, want de deur van het café is al generaties lang een belangrijk onderdeel van de familiegeschiedenis. Café ’t Schipke ademt de sfeer van vroeger, met houten tafels, verweerde foto’s van vissersboten aan de muur en de geur van vers getapte pinten die altijd in de lucht hangt. De verhalen van de vissers aan de toog vullen de ruimte, terwijl de bezoekers genieten van de warme gastvrijheid die Madeleintje al die jaren heeft geboden. “Ze is de ziel van dit café,” vertelt een vaste klant. “Iedereen kent haar, en iedereen voelt zich welkom bij haar. Het café is niet hetzelfde zonder haar.”
Einde van tijdperk
’t Schipke is het laatste visserscafé aan de haven van Nieuwpoort, een plaats vol verhalen, geschiedenis en vriendschap onder de vissersgemeenschap en stamgasten. Maar helaas ziet de toekomst van het volkscafé er niet rooskleurig uit. Op 31 december 2025 zal het café noodgedwongen de deuren sluiten om plaats te maken een nieuwbouwproject. Het cafeetje zal worden afgebroken en er komen appartementen voor in de plaats. Madeleintje ziet met lede ogen toe hoe haar levenswerk verloren zal gaan. “Ik had graag nog een paar jaar door willen gaan”, zegt ze met verdriet.
“Misschien bedenkt de huisbaas zich en kan ik nog even verder”
“Ik heb nooit iets anders gekend. Vooral de verhalen van de klanten zal ik missen.”
Strijd
Madeleintje is al sinds haar 14de achter de tapkraan te vinden, een rol die ze van haar moeder heeft overgenomen. Haar moeder, Christine, baatte het café ‘Ster der Zee’ uit in Lombardsijde. “Als kind moesten we helpen”, herinnert ze zich. “We maakten het café schoon voordat we naar school gingen.” In 1991 namen Madeleine en haar man Freddy Smagge ’t Schipke over, nu alweer 33 jaar geleden. Freddy was visser, een beroep dat diep geworteld is in de familie. Hun zoon Sadic is visser, net als kleinzonen Jordi en Kenzo, die nu vanuit Oostende varen. Ondanks de liefde en het harde werk van de familie, staan de traditionele cafés zoals ’t Schipke onder druk. Een van de grootste uitdagingen is de stijgende bierprijs. “Veel cafés durven niet de echte prijs te vragen die nodig is om rendabel te blijven”, legt Madeleintje uit. “Bij ons kost een pintje nog maar 2,20 euro, maar eigenlijk zouden we meer moeten vragen.”
’t Schipke is meer dan zomaar een café, het is een sociaal centrum waar oud en jong samenkomen. De stamgasten weten dat iedereen er welkom is, zelfs als je geen vaste klant bent. “De oude klantjes komen ’s morgens, en mijn kleinkinderen brengen ’s avonds de jonge gasten mee”, vertelt Madeleintje. “Ze komen dan om te vogelpieken, een traditioneel caféspel dat nog steeds populair is onder de jongeren.” Het café is door de jaren heen ook een thuis geweest voor een lokale voetbalploeg. Haar man, Freddy, was een toegewijde voetballiefhebber. “Hij zou zijn leven gegeven hebben voor het voetbal”, vertelt ze.
Onvermijdelijk
Helaas overleed Freddy negen jaar geleden, na eerder een trombose te hebben overleefd.
Madeleintje weet dat het afscheid van ’t Schipke onvermijdelijk is, maar toch hoopt ze op een wonder. “Misschien bedenkt de huisbaas zich en krijg ik nog een paar jaar om door te gaan”, zegt ze hoopvol. Het café is al sinds de Eerste Wereldoorlog in gebruik, en de verhalen van de ‘oudjes’ die er nog komen, herinneren haar dagelijks aan de rijke geschiedenis van de plek. Met vier kinderen, zeven kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen heeft Madeleintje een grote familie, maar niemand lijkt geïnteresseerd om het café voort te zetten. “Mijn dochter werkt op school en heeft een mooie baan, ze gaat dit niet opgeven”, legt ze uit. De jongere generatie heeft eigen paden gekozen, en hoewel sommigen nog in de visserij werken, zal de dag dat Madeleintje stopt ook het einde betekenen van een iconisch stukje erfgoed aan de kaai.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
