Assisen: Pauwels bekende na een week aan cipier

Op het assisenproces tegen Frank Pauwels (50) heeft een cipier getuigd dat de beschuldigde de feiten aan hem opbiechtte. De Bredenaar zat een week in de gevangenis toen hij toegaf dat hij het lichaam van zijn moeder Solange Hennaert (50) in de duinen had begraven.

Bij zijn eerste verhoor ontkende Frank Pauwels elke betrokkenheid bij de verdwijning van zijn moeder. Hij werd echter aangehouden op verdenking van gijzeling, oplichting en informaticabedrog. Na enkele dagen werd hij in de gevangenis in een veiligheidscel geplaatst. “Dat was op eigen verzoek, naar aanleiding van depressieve gevoelens”, getuigde directrice Birgit D.

In de knoop

Vanuit de veiligheidscel zocht de beschuldigde contact met de cipiers. “Hij begon over zijn vader, die blijkbaar ook beambte is geweest”, verklaarde Dominique B. Pauwels maakte snel duidelijk dat hij in de knoop zat met de feiten. “We hebben op hem kunnen inpraten en gezegd dat hij het beter zou vertellen hoe het in elkaar zat. Dan heeft hij enkel gezegd tegen ons dat zijn mama in de duinen lag.” Via de directie werden de speurders en de onderzoeksrechter ingelicht, waarna het lichaam inderdaad opgegraven kon worden. “We hadden hem ook gezegd dat het niet opgelost zou geraken als hij bleef zwijgen.”

Frank Pauwels werd door de getuigen omschreven als een modelgevangene, die slechts één tuchtrapport opliep. “Hij wordt ook omschreven als een goede werker, die op de werkplaats een vertrouwensfunctie heeft”, vertelde de directrice. Los daarvan komt de beschuldigde eigenlijk niet uit zijn cel, ook niet voor de wandeling.

We hadden hem gezegd dat het niet opgelost zou geraken als hij bleef zwijgen

Tijdens zijn job bij een metaalverwerkend bedrijf maakte de beschuldigde een gelijkaardige indruk. “Ik heb Frank gekend als een werklustige jongen indertijd. Hij was niet bang om zich vuil te maken. Hij was vriendelijk en behulpzaam”, getuigde de weduwe van de toenmalige zaakvoerder. Door zijn drankprobleem was Pauwels wel gemiddeld een dag per maand onwettig afwezig. “Dat gebeurde inderdaad vrij regelmatig, maar hij deed zijn werk goed.” Ann V. verklaarde dat ze soms eigenlijk medelijden had met de beschuldigde. “Hij gaf zo altijd een beetje de indruk van iemand die gebogen liep onder bepaalde lasten. Als zijn leven niet zo grauw en grijs was geweest, was dit zeker niet gebeurd.”

Botsende karakters

Een neef had minder goede herinneringen aan Frank Pauwels. “Ik denk vooral dat onze karakters botsten met elkaar. Als we lang bij elkaar waren, kwamen we vlug in een vechtpartij terecht. Het klikte gewoon niet.” De voorzitter polste ook nog naar Pauwels zijn toenmalige vriendenkring, die extreemrechtse sympathieën zou gehad hebben. “Ze gingen soms naar het kerkhof om schade toe te brengen.”

Over zijn doopmeter Solange Hennaert was de getuige een stuk positiever. De goede band verwaterde echter toen Pascal B. zijn toekomstige echtgenote wilde komen voorstellen. “Ze vond het niet kunnen dat ze het al van iemand anders wist. Ik vond het onrespectvol dat ik niet mocht langsgaan. Dat deed mij enorm veel pijn.” Net als enkele andere getuigen verklaarde B. ook nog dat het gezin niet goed met geld kon omgaan, waardoor ze met financiële problemen kampten.

Zachtaardige jongen

Buurman Marc R. getuigde dat hij bij de betrokkenen eigenlijk nooit ruzie had gehoord. Daarnaast zag hij hoe Pauwels en zijn dochter vaak samen gingen wandelen. “Ik heb hem nooit dronken gezien of opvliegend geweten. Hij was een beetje zoals zijn pa.” Zijn eerste liefje zag hem wel eens beneveld, maar kende hem ook als een zachtaardige jongen. “We zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Hij is wel een beetje boos geweest, maar geen grote ruzie.”

De ex-partner van Pauwels kon dan ook niet geloven dat hij zijn moeder om het leven had gebracht. “Zijn ma was een hele lieve, brave madam. Hij was twee handen op één buik met zijn mama in die tijd. Hij heeft ook veel gekregen van haar toen ze de Lotto gewonnen had”, klonk het.