Voor Victor Vercouillie (16) verloopt het seizoen relatief vlot, zeker omdat het nog maar zijn tweede jaar in het peloton is. De zoon van ex-renner Kristof probeert vooral aanvallend te koersen. De uitslagen zelf zijn momenteel minder van belang.
Afgelopen zondag werkte Victor met zijn team Wielerclub Onder Ons Parike de lastige interclub La Route des Géants af, ook bekend als Saint-Omer-Ieper. “Het was een heel snelle koers, de wind zat wat schuin in de rug en dat is natuurlijk ideaal om waaiers te krijgen. Opschuiven was door de hoge snelheid niet gemakkelijk en ook het golvende parcours trok de lastigheidsgraad omhoog. Onderweg is het peloton verschillende keren uiteengevallen, door waaiers, maar ook door valpartijen. Ik was een tijd in een achtervolgende groep beland, maar uiteindelijk kon ik in de slotfase weer aanhaken bij het peloton of wat daar tenminste nog van overbleef. Finishen deed ik als 64ste. Dat klinkt misschien niet bijzonder, maar ik ben er wel tevreden mee. Mijn doel was om uit te rijden en daar ben ik mooi in geslaagd. Ik ben trouwens over het geheel van de afgelopen koersmaanden tevreden met het gevoel, in tegenstelling tot de start van het seizoen, toen ik wat moeite had. Net voor de ploegstage ben ik ziek geworden, maar ik ben toch meegegaan. Dat heb ik waarschijnlijk wat bekocht. Uitrijden bleek de eerste koersen al moeilijk. Gelukkig is alles relatief snel op zijn plooi gekomen. Ik voel me ook telkens nog beter worden”, aldus de eerstejaarsjunior.
Van aanvallend koersen word je trouwens alleen maar sterker. Dat is dit jaar het allerbelangrijkste voor mij. De goede uitslagen, daar zullen we volgend seizoen wel aan werken
Ondertussen mocht Victor Vercouillie ook al enkele keren van de top 20 proeven met een 20ste stek in Geraardsbergen, een 18de plaats in Oetingen, een 14de plek in Desselgem en een 11de stek in Nevele. In Herzele-Borsbeke deed hij het onlangs met een 10de plaats zelfs nog iets beter.
Licht gebouwd
De leerling houttechnieken aan het VTI Waregem is nog maar aan zijn tweede seizoen toe en gelukkig merkt hij dat er vooruitgang in zit. “Vorig jaar kon ik het de dag na een koers nog wel serieus voelen in de benen, nu is dat al verleden tijd. Ik probeer vooral veel in de aanval te gaan, omdat ik weet dat een massasprint niet echt voor mij weggelegd is. Daarvoor ben ik iets te licht gebouwd. Een sprint met een select groepje, dat kan wel nog. Als ik bijvoorbeeld nog in de finale een aanval geplaatst heb. Dan kan ik me achteraf ook niets verwijten. Het heeft ook niet veel zin om in de sprint dan nog onnodige risico’s te nemen als ik weet dat het me niet ligt. Van aanvallend koersen word je trouwens alleen maar sterker. Dat is dit jaar het allerbelangrijkste voor mij. De goede uitslagen, daar zullen we volgend seizoen wel aan werken.”
Wielrennen zit bij Victor alleszins in de familie. Zijn vader Kristof was tijdens het vorige decennium een meer dan verdienstelijk renner en is nog steeds actief in het wielerpeloton als ploegleider.
Juniores
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier