Ploegmaats van Mauri Vansevenant: “Zeker dat hij het ver zal schoppen”

Wie zich tot eindlaureaat van Westsprint weet te kronen, heeft er per definitie een fantastisch seizoen vol mooie momenten opzitten. Hen vragen om daar één hoogtepunt uit te pikken zou een beetje mensenkloterij zijn. Daarom vroegen we elke winnaar naar zijn of haar vijf topmomenten van 2019. Dat bleek geen enkel probleem, behalve voor Mauri Vansevenant. De eindlaureaat bij de beloften vond dat hij al genoeg media-aandacht heeft gekregen en dat zijn ploegmaats het ook wel eens verdienden om in the picture te staan. Klein probleem: dit artikel moest gewoon over Mauri gaan. Gelukkig vonden we vijf enthousiaste ploegmaats die met plezier iets over de Eernegemse topbelofte wilden vertellen. Het leverde enkele leuke anekdotes en één duidelijke vaststelling op: Mauri is gewoon een topkerel!

Gilles Borra: “Je kan Mauri eigenlijk maar moeilijk omschrijven.”

“Ik ken Mauri al een hele tijd, van bij de aspiranten geloof ik, en toch kan ik hem maar moeilijk omschrijven. Je moet hem eigenlijk eens ontmoeten om te weten hoe hij is. Ik kan me wel een paar momenten herinneren die hem wat typeren. Zo hadden we eens afgesproken om met enkele jongens te gaan eten in de Amadeus in Gent. Mauri zou eerst met de wagen naar het kot van zijn zus rijden en dan met de fiets naar het restaurant. Uren hebben we daar zitten wachten op Mauri! En hij ondertussen maar bellen dat hij het niet vond en dat hij problemen had met zijn fiets,…. Toen we hem vroegen hoe hij uiteindelijk zijn weg gevonden had, haalde hij een verfrommeld papiertje uit zijn broekzak. (lacht) Hij had een wegenkaart van Gent afgedrukt en was daarmee op pad vertrokken. Wij zouden allemaal onze smartphone nemen, maar hij niet. Hij heeft er wel één, maar gebruikt hem niet zoveel. Enkel voor school, Facebook of WhatsApp. Om te bellen neemt hij nog altijd zijn oude telefoon. Zo één die 30 keer mag vallen en nog blijft rinkelen.” (lacht)

“Een ander grappig moment is van toen hij eens bijna te laat op een koers toekwam. Één van zijn schapen moest lammeren en hij had geen tijd meer om zich te wassen. Mauri en zijn schapen… (lacht) Het is altijd lachen met Mauri. Tegelijkertijd is het wel een heel verstandige jongen. Je moet hem maar één keer iets uitleggen en hij is ermee weg. Het is echt een goede student, hoor. Koersen en studeren is voor hem geen enkel probleem. Wat ik ook zo leuk vind aan Mauri: hij komt soms af met van die kleine levenslessen. Die zegt hij dan al lachend, maar er zit altijd een grond van waarheid in.”

“Een grappige, verstandige, maar ook een heel nuchtere en bescheiden jongen. Én een ongelooflijk straffe coureur! Laten we vooral dat laatste niet vergeten. In de Tour du Piémont Pyrénéen was hij ontzettend sterk en reed hij rond als een echte kopman. Zijn leiderstrui werd langs alle kanten bestookt, maar hij sloeg alle aanvallen af en wij plooiden ons helemaal dubbel voor hem. Ik ben er zeker van dat hij het goed zal doen bij Deceuninck-Quick.Step. Zeker als hij deze progressie blijft voortzetten!”

Lothar Verhulst: “Mauri stond altijd klaar om één te manillen.”

“Ik heb Mauri goed leren kennen toen hij als eerstejaarsbelofte naar onze ploeg kwam. En je merkte meteen dat die jongen veel in zijn mars heeft. Tijdens onze stage dit voorjaar voorspelde ik al dat hij de Giro della Valle d’Aosta zou winnen. WTV heeft dat zelfs mooi op beeld vastgelegd. (lacht) Je kan dus niet ontkennen dat ik het gezegd heb. Maar ook buiten de koers is Mauri een aangename kerel. Op stage stond hij na het douchen en eten altijd klaar om een partijtje te manillen. Dat werd één van onze favoriete bezigheden. Het is ook wel een sfeermaker, iemand die altijd klaar staat met een mop of een grappige anekdote. Het klikt meteen tussen ons en we delen vaak de kamer samen. Ik denk wel dat ik hem zal missen als hij straks overstapt naar de profs, maar ik gun het hem van harte! Hij zal dat uitstekend doen bij Deceuninck-Quick.Step.”

Cériel Desal: “Mauri nam op stage zijn eigen sla en aardappelen mee.”

“Mauri is echt een fantastische kerel! In juni had ik een stage gepland in de Ardennen, ideaal om de conditie terug op te krikken na een zware examenperiode. Ik polste bij een paar renners of ze geen interesse hadden om mee te gaan en Mauri was degene die me van bij het begin zou vergezellen. De anderen zouden pas later toekomen. Toen we samen wilden vertrekken, nam Mauri een grote zak sla en aardappelen mee. (lacht) Vers van het veld bij hem thuis. Je gaat toch geen geld uitgeven aan iets dat niet vers is? Betere producten dan die van mij zul je er niet vinden. Geweldig toch?”

“Jammer genoeg werd de stage voor mij een serieuze opdoffer. Niet vanwege Mauri, maar door kniepijn kon ik er amper trainen. Ik zat echt in zak en as en voelde me schuldig tegenover Mauri. Ik had die stage gepland, maar nu moest hij dus alleen op pad. Maar Mauri vond dat helemaal niet erg. Hij nam een oude landkaart en stippelde zelf zijn trainingen uit. En tussendoor slaagde hij er zelfs in om me op te beuren. Hij vertelde over zijn zware val in de Classique des Alpes van een paar jaar eerder en hoe hij van ontzettend ver was moeten terugkeren. Daarmee kon hij me overtuigen dat alles weer goed zou komen. Dat ik de moed niet mocht opgeven en hard moest blijven werken.”

“Ook na die stage contacteerde Mauri me regelmatig om te vragen hoe het met me ging, zelfs toen ik hem aan de lijn had na zijn zege in Aosta. Ik feliciteerde hem met zijn zege en na een kort bedankje begon hij weer over mijn knie te praten. Dat is typisch Mauri! Heel bescheiden en altijd vragen hoe het met je gaat. Daarom ben ik blij dat hij volgend seizoen nog een paar maanden bij ons rijdt. Dit jaar heb ik hem niet echt een dienst kunnen bewijzen en dat zou ik graag goedmaken door hem nog aan een grote overwinning te helpen. Het is een topkerel en ik zal me met plezier voor hem leegrijden. Daarna wens ik hem alle succes bij Deceuninck-Quick.Step. Ik ben er zeker van dat hij het goed zal doen. Met het karakter van Mauri, de ervaring van zijn vader en de goede zorgen van zijn moeder kan het niet mislopen!”

Louis Blouwe: “Ben er zeker van dat Mauri het ver zal schoppen in zijn carrière.”

“Mauri was me als junior al opgevallen met zijn straffe prestaties. Hoe hij in de Ster van Zuid-Limburg solo een rit won, dat was behoorlijk indrukwekkend. Toen we een jaar later samen naar EFC-L&R-Vulsteke overstapten, leerde ik hem ook persoonlijk kennen. En het is echt een toffe gast waar je veel plezier mee beleeft. Tegelijk is het iemand die altijd met de voetjes op de grond blijft, zelfs na een straffe zege. Ik was erbij toen hij de Tour du Piémont Pyrénéen won en ik moet zeggen: dat heb ik nog niet veel renners zien doen! Hij won de zwaarste rit en het eindklassement met vijf minuten voorsprong. Mauri is iemand waarvoor je je helemaal wil leegrijden en ik ben er zeker van dat hij het ver zal schoppen in zijn carrière.”

Aaron Van Der Beken: “Zoals Mauri bestaan er geen twee!”

“We hebben samen heel wat mooie momenten meegemaakt die ik voor altijd zal blijven koesteren, zowel in de koers als daarbuiten. Zijn zege in de Giro della Valle d’Aosta bijvoorbeeld. Ik heb me daar met veel plezier voor hem leeg gereden. Leuk dat hij het dan kan afmaken. Op die manier deel je ook als ploegmaat in de vreugde.”

“Een ander moment met Mauri dat ik nooit zal vergeten, speelt zich af tijdens de Heuvelland Classic in Kemmel. We reden met een twintigtal renners voorop en Mauri had de boot gemist. Toen ik me in de plaatselijke ronden even liet uitzakken, maakte Mauri plots deel uit van de kopgroep. Vanuit de tweede waaier had hij in zijn ééntje meer dan een minuut dicht gereden. Vanwaar komde gij nu? Vroeg ik hem verwonderd. Jah, aan de voet van de klim viel ik aan en toen we boven kwamen, was ik er al bij. Is het niet goed misschien? antwoordde Mauri. Alsof het niets was. (lacht) En in de finale reed hij dan ook nog eens weg. Het is echt gene gewone. Ik heb hem pas dit jaar goed leren kennen, maar ondertussen hebben we een mooie vriendschap opgebouwd. Zoals Mauri zal er geen twee vinden.”