Meer dan 20 podiumplaatsen, waarvan negen zeges! Dan mag je van een geslaagd seizoen spreken. Michiel Lambrecht reed in 2019 zowat van de ene overwinning naar de andere en zou bij de nieuwelingen een verdiende eindwinnaar van Westsprint zijn geweest. Zou, want er is één renner die nog meer punten verzamelde dan de 16-jarige Oostrozebenaar: Alec Segaert.
“En toch ben ik ontzettend tevreden met mijn seizoen”, laat Michiel Lambrecht er geen twijfel over bestaan. “Had je me voordien verteld dat ik negen keer zou winnen, ik had je gek verklaard. Vorig jaar kon ik al een pak ereplaatsen verzamelen en als tweedejaarsnieuweling hoop je altijd om een stap voorwaarts te zetten, maar dat 2019 zo goed zou worden, had ik echt niet durven te dromen. Ik was al blij geweest met één overwinning.” (lacht)
Maar kijk, het zijn er dus een pak meer geworden. En wat het voor de tweedejaarsnieuweling nog mooier maakt, is de manier waarop hij zijn zeges kon behalen. “Ik houd niet van renners die afwachtend koersen”, verklaart Lambrecht. “Zelf zal ik altijd proberen om de wedstrijd mee te kleuren. Traag ben ik niet, maar massasprints zijn niet echt mijn ding. Slechts één keer heb ik dit seizoen in de sprint gewonnen. De meeste van mijn overwinningen boekte ik na een solo. Dat zorgt ervoor dat de vreugde nog iets groter is.”
Top tien
En wat het uitslagenlijstje van de Oostrozebekenaar nog indrukwekkender maakt, is dat hij niet alleen scoort in kermiskoersen. Ook in de grote wedstrijden stond hij er. “Ik denk zelfs dat ik in elke manche van de Beker van België en de Topcompetitie waaraan ik deelnam de top tien haalde. Zo beschouw ik mijn zege in Nederhasselt (Beker van België, red.) als het hoogtepunt van mijn seizoen. Het is zeker niet evident om op dat niveau te kunnen winnen en ik ben trots dat het me gelukt is. Kunnen juichen in Oostrozebeke, voor eigen volk, was ook wel mooi. Maar Nederhasselt schat ik nog iets hoger in.”
Mijn overwinning in Nederhasselt zie ik als het hoogtepunt van mijn seizoen
Een fantastisch seizoen! En toch was het niet voldoende om zich tot eindwinnaar van Westsprint te kronen. Alec Segaert scoorde nog een tikkeltje beter dan de renner van Acrog-Pauwels Sauzen. “Het is natuurlijk geen schande om voor iemand als Alec de duimen te moeten leggen”, beseft Michiel. “Maar er had misschien meer in gezeten. Begin mei brak ik namelijk mijn sleutelbeen. Op die manier miste ik een maand competitie en dus ook een pak punten. Gelukkig moest ik wel niet veel aan conditie inboeten. Ik kon vrij snel de trainingen hervatten en bij mijn comeback kon ik meteen weer met de zege aanknopen. Nu ja, Alec is een verdiende winnaar en ik ben tevreden met mijn tweede plaats. Ik ga met een positief gevoel de winter in.”
Uitkijken naar 2020
De 16-jarige Lambrecht zal zijn fiets eerst een paar weken aan de kant laten, alvorens terug op te bouwen richting 2020. Het wordt zijn eerste seizoen bij de juniores en de Oostrozebeke heeft er nu al zin in. “Ik koers al van bij de miniemen, maar doe het nog altijd even graag. De liefde is er zeker niet minder op geworden. Integendeel! Ook op tv probeer ik zoveel mogelijk koersen mee te pikken. Een maandje rusten zal eens deugd doen. Ik ben tenslotte al van februari in de weer, maar het is niet zo dat ik nu wielermoe ben. Ik kijk zelfs al uit naar volgend jaar. Bij de juniores gaat het er nog een tikkeltje harder aan toe. Er wordt steviger door gereden en de slepers vallen er eerder uit, daar houd ik wel van.”
“Ik kan trouwens nog zeggen dat ik bij mijn huidige ploeg zal blijven. Ik voel me uitstekend binnen het team en we rijden een mooi programma. Ik zie het helemaal zitten”, besluit de leerling economie-moderne talen aan het college van Waregem.
Nieuwelingen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier