Gilles Huyghe rijdt woensdag voor eigen volk

Een elfde plaats, dat is voorlopig de beste notering van Gilles Huyghe (21) dit seizoen. Hoewel de resultaten het misschien niet doen vermoeden, beschikt de ingeweken Lichterveldenaar wel over goede benen. Alleen kon hij die vooralsnog niet verzilveren. “En op het einde van het seizoen wil iedereen nog zijn kans grijpen”, beseft de renner van Decock-Van Eyck-Devos-Capoen.

Dit jaar wordt het zijn eerste wedstrijd in Lichtervelde. In 2019 kwam de uit Geluwe ingeweken Lichterveldenaar tweemaal aan de start in zijn nieuwe thuishaven. “Ik heb nog nooit goed gereden in Lichtervelde, maar ik vind het wel een leuke koers. Ik denk dat het parcours me niet echt ligt. Het is niet lastig genoeg voor mij. Ik heb liever een beetje klimwerk. Al wil je wel presteren voor eigen volk.”

In Spiere had ik eigenlijk mijn eerste overwinning moeten boeken

Woensdag start Gilles aan de afwachtingskoers, waarbij de renners 50 rondes van 1,4 kilometer afhaspelen. “Dat is redelijk pittig. Er valt heel wat geld te verdienen, waardoor het nooit echt stilvalt. Vorig seizoen heb ik niet deelgenomen. De vorige winnaar, Jens Vandenbogaerde, is mijn ploegmaat. Lichterveldenaar Jaron Wydooghe was vorig jaar derde. Het is niet meteen een koers op de macht, maar wel constant rijden. Dat ligt me minder.”

Vriendin gevolgd

“Ik woon sinds maart vorig jaar in Lichtervelde. Mijn vriendin woonde hier al en ik ben verhuisd. Op training rijd ik meestal richting Heuvelland en dat is mijn streek. Ik ken het daar dus vrij goed. Ik ben niet echt zwaar, waardoor het klimwerk me wel ligt.”

Een elfde plaats in Wervik en tweemaal een 17de plek in Moorsele en Spiere zijn voorlopig de beste resultaten van Gilles dit seizoen. “Mijn uitslagen zeggen niets over de koersen die ik al gereden heb. Ik werd nog niet beloond voor mijn prestaties. In principe moest ik in Spiere mijn eerste overwinning behaald hebben. Het was een kasseikoers en halfweg waren we met 18 renners weg. Ik voelde me vrij goed en in de laatste ronde trok ik door op de kasseien. Ik liep een tiental seconden uit, maar in de laatste 800 meter werd ik nog gegrepen. De rest van de kopgroep liet toen niet begaan. Als je constant aan 60 km per uur vlamt en ze rijden het nog dicht… Ik denk dat het nog moeilijk wordt om te winnen, want iedereen probeert nog om een overwinning weg te kapen.”

Vorig jaar sukkelde Huyghe met een hernia, waar hij intussen wel van verlost is. “Ik moet er wel nog veel oefeningen voor doen en krijg nog geregeld kine. Ik zal dat voor altijd moeten onderhouden. Ik deed toen nachtwerk, sliep weinig en trainde veel. En dan kom je zulke dingen tegen. Intussen heb ik ook mijn fietspositie gewijzigd”, vervolgt Gilles, die intussen drie jaar aan de slag is bij Decock-Van Eyck-Devos-Capoen. “Een heel goede ploeg en prima omkadering. Ik kan eigenlijk niet beter zitten. Er is weinig druk naar mij toe. Onder druk voel ik dat ik niet kan presteren. De ploeg is tevreden over mijn manier van koersen. Het is een familieploeg. Dat vind ik leuk. Er rijden een pak goede renners bij, waar je dan ook naar op kijkt. Ik leer er ook heel wat van bij.”

15 graden en regen

“Om te trainen, spreek ik vaak af met Jaron Wydooghe, die op 800 meter van mijn deur woont. We kennen elkaar ook al lang, maar in de koers – en zeker in zo’n criterium – is het elk voor zich. Dan is het moeilijk om af te spreken. Deze koersen zijn er te kort voor. Welk weer ik verkies? Ik heb het liefst 15 graden en regen. Ik hoop dan ook op een kleine regenvlaag”, besluit Gilles lachend.