Het vel van de trainer eisen, is flauwekul

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Zij of wij

Om met de deur in huis te vallen: het is voldoende dat de tegenstander van Club Brugge het mes tussen de tanden steekt om half gewonnen aan de aftrap te staan. Vol ongeloof en frustratie maakte ik vorige zaterdag rond zes uur in de namiddag deze strenge opmerking en gleed ik ontgoocheld en nors voor de rest van de avond weg in mijn zetel. Deze tweede opeenvolgende uitnederlaag sneed er diep in. Ik dacht dat we vorig seizoen op alle vlakken ons lesje hadden geleerd, maar na één derde van de reguliere competitie blijkt dit niet het geval te zijn. Ondertussen kleurt het rapport donkerrood, en is het geleden van het onzalige seizoen 1981-82 dat Club deze triestige cijfers moet voorleggen. Met de carrousel van vorig jaar in gedachten klinken er dan vlug stemmen die het vel van de trainer eisen, maar dat is flauwekul. Ik pleit voor continuïteit. Het is aan hem om deze talentrijke groep over die grens te tillen waar je het balbezit van meer dan 70 procent omzet in effectiviteit. In deze barre tijden is het gebruik van oorlogstermen bij iets triviaals als een voetbalmatch misplaatst, maar het is zij of wij. In het voetbalspel blijft winnen belangrijker dan deelnemen. Deila herhaalt haast wekelijks hetzelfde riedeltje waarbij een bal op paal of lat inderdaad de perceptie kleurt, maar de realiteit is dat we punten verliezen aan de lopende band en steeds in dezelfde val trappen van elke tegenstander. Same shit, different week. Daar wordt een supporter niet vrolijk van, zeker niet de gepassioneerde achterban van Club Brugge die steeds in groten getale opdaagt om de ploeg te steunen.

Nattevingerwerk

Er is veel om je over op te winden als Club Brugge-fan in de herfst van 2023. Onze transferpolitiek staat ook bij mij in het middelpunt van de storm, want de balans neigt steeds meer naar de negatieve kant van de weegschaal over te hellen. Het is helemaal juist als men de opmerking maakt dat Club Brugge al vaak goedkoop inkocht om dan met veel winst te verpatsen, maar daar tegenover staat een ellenlange lijst van matige spitsen, verkeerd ingeschatte spelersprofielen en duurbetaalde (on)zekerheden. En wat gezegd van de beslissing om niet te investeren in de verdediging na de verkoop van Mata, Hendry en Sylla? De cijfers liegen niet meer: we haalden ondertussen minder clean sheets dan tante nonneke. Dit zijn feiten waar je helaas niet naast kan kijken. Club beschikt gegarandeerd over een getalenteerd team van scouts en datavreters, maar het is aan de mensen met een naar Belgische normen fameus budget om correcte keuzes te maken uit die aangereikte profielen. Ook dat is continuïteit: met de centen van je eigen succesvol beleid professioneel een klare kijk houden om zo niet te vervallen in nattevingerwerk als je voor een speler veel centen moet betalen.

“Ook de hangende verkoop van onze dierbare Club zorgt voor nervositeit”

Nervositeit

Over centen gesproken. Ook de hangende verkoop van onze dierbare Club zorgt voor nervositeit. De trotse achterban weet voorlopig niet wat ze ervan moet denken. Niet onlogisch als de officiële communicatie hierover schaarser is dan de lekken binnen een goed geoliede veiligheidsdienst. Het huidig bestuur zal zijn redenen hebben tot geheimhouding, maar dat steeds meer de link wordt gelegd tussen de kwakkelseizoenen en de onzekerheid aan de top van onze Club valt toch een beetje te voorspellen? Hoe goed het beleid ook verstopt zit achter de hoge muren van het Basecamp, vergeet niet dat Club Brugge bij duizenden mensen een deel van hun identiteit is waardoor dit dossier met argusogen zal worden opgevolgd. De basis van deze Club blijft volks en zal dagelijks de gemoederen blijven beroeren. Een verkoop is begrijpelijk, maar niet ten koste van alles. Er zijn er al genoeg ploegen-van-’t-stad die niet levensvatbaar zijn zonder jaarlijkse gulle schenkingen van hun buitenlandse eigenaars.