Eike Bansen vervangt geblesseerde Essevee-doelman Sammy Bossut

Ruim twee maanden geleden was het dat hij nog eens had gespeeld, maar in de thuiswedstrijd tegen Moeskroen stond Eike Bansen weer tussen de palen bij Essevee. De Duitse doelman bewees dat hij zijn plaats waard is met enkele straffe saves die vermeden dat de score zondag hoger opliep dan 1-2. “Je mag je statuut als invaller nooit aanvaarden”, vindt de Duitse keeper die stiekem hoopt op een selectie voor de Olympische Spelen.

Een ‘monument’ als Sammy Bossut vervangen is nooit een simpele opgave, maar met die druk ging Eike Bansen zondag perfect om. Na een ietwat aarzelend begin groeide de gewezen Dortmund-speler in de match, wat resulteerde in een drietal broodnodige saves. De Duitse keeper viert deze week zijn 22ste verjaardag met speelminuten waar hij tot voor veertien dagen niet op durfde rekenen. “Uiteraard is het spijtig dat Sammy geblesseerd geraakte, je wenst geen enkele speler toe om daardoor een tijdje out te zijn. Toen ik het nieuws over zijn elleboogoperatie vernam, had ik voor mezelf wel het gevoel dat ik hem zou vervangen. Toch had dat weinig impact op mijn wedstrijdvoorbereiding: eigenlijk moet je er altijd van uitgaan dat je zal spelen en klaar zijn om je ploeg te helpen.”

Na de eerste twee speeldagen van dit seizoen was het net andersom en verloor jij je plaats aan Bossut. Hoe hard kwam dat aan?

“Het is logisch dat je ontgoocheld bent als je op de bank moet plaatsnemen, want je moet altijd de ambitie hebben om de nummer één te willen zijn. Alleen: ik kon weinig tegen de beslissing van de coach inbrengen. Tegen KV Mechelen en Standard verloren we met duidelijke cijfers. Als Sammy dan het vertrouwen krijgt voor de match tegen Genk, je die partij wint en vervolgens acht matchen ongeslagen blijft, moet je dat aanvaarden. Voetbal is een teamsport, geen individuele discipline. Je mag dan nog balen als een stekker dat je niet aan de bak komt, uiteindelijk staat het belang van de ploeg altijd voorop. Ik was wel teleurgesteld, maar ben altijd professioneel gebleven.”

Je kreeg wel het vertrouwen voor de eerste twee matchen voor de Beker van België, maar in de kwartfinale tegen Charleroi was het opnieuw Bossut die het doel verdedigde?

“Klopt, ook toen moest ik even de knop omdraaien. En ook toen bleef de ploeg winnen en had ik eigenlijk geen reden om me verongelijkt te voelen. Het is niet zo dat er afspraken gemaakt waren dat ik alle bekerpartijen sowieso zou spelen. Ik heb er ook nooit aan gedacht om de handdoek in de ring te gooien en/of een uitleenbeurt of transfer te forceren: ik ben hier graag, vind de professionele omkadering top en voel dat ik hier nog progressie kan boeken.”

Je bent hier intussen twee jaar. Welke vooruitgang heb je in die tijdspanne vooral gemaakt?

“Dankzij de technische staf en door de eerlijke concurrentie met de andere keepers heb ik het gevoel in elk aspect verbeterd te zijn. Als ik er dan één facet moet uitpakken, is het mijn uitstraling onder de lat: ik heb aan zelfvertrouwen en présence gewonnen, waardoor ik me nog beter gewapend voel om de verdediging te sturen. De defensie coachen is een essentieel onderdeel van de keepersstiel.”

Heeft het vertrouwen om play-off 1 te halen, een gevoelige knauw gekregen na de partij van zondag?

“We geloven er nog altijd rotsvast in, hoewel de situatie er na vorig weekend niet beter op geworden is. Er zijn nog vier speeldagen, waarin van alles kan gebeuren. Misschien hebben we nu het voordeel minder druk te voelen. Iedereen ziet ons als de underdog, Genk en KV Mechelen liggen in pole position. Wie weet kunnen we daar nog van profiteren, want uiteraard blijft het onze ambitie om die top zes te halen.”

Je bewaart wel relatief goede herinneringen aan play-off 2, want je speelde daarin vorig seizoen de helft van de wedstrijden?

“Akkoord, maar als profvoetballer denk je altijd in eerste instantie aan het belang van de ploeg en wil je zo hoog mogelijk eindigen. Anderzijds besef ik: op je 22ste wil je zo veel mogelijk zelf spelen. Het liefst van al doe ik dat bij deze club. Mijn contract loopt nog tot eind volgend seizoen, ik ben er echt nog totaal niet mee bezig hoe het nadien verder moet.”

Ongetwijfeld denk je wél al aan de Olympische Spelen. Hoe groot is de kans dat je naar Tokio mag?

“In het verleden werd ik al enkele keren geselecteerd voor de nationale jeugdploegen van mijn land. Ik had de pech dat ik vorig jaar in oktober mijn selectie niet kon verzilveren door een buikspierblessure. Het is wel een positief signaal dat de keepertrainer van het nationale jeugdteam mijn situatie goed opvolgt en me hier onder meer kwam bekijken tijdens een van de bekerduels die ik speelde. Van een Deense ex-ploegmaat bij Borussia Dortmund hoorde ik hoe geweldig de Spelen in Rio waren, naar Tokio mogen zou een fantastische ervaring zijn.”

Toch eerst maar Oostende proberen te kloppen in de strijd om play-off 1?

“Zeker, zelfs al moet dat met een vertimmerde defensie door de onbeschikbaarheid van Pletinckx (blessure, red.), Mensah en Deschacht (beiden geschorst, red.). Ik heb er alle vertrouwen in dat de andere jongens hen zo goed mogelijk zullen vervangen.”