Na een coronaperiode vol kommer en kwel heeft Bram Louwije (27) de knoop definitief doorgehakt. Hij stopt met onmiddellijke ingang met professioneel turnen. Wij blikken met Bram, geboren en getogen in Brielen, terug op zijn toch wel bewogen carrière met een naturalisatie tot Nederlander.
Bram Louwije liet zich naturaliseren en turnde sinds 2018 onder de Nederlandse vlag, maar zag zijn profcontract begin vorig jaar stopgezet. “Een bijzonder zware periode, waar dan ook nog eens corona bijkwam”, zucht Bram. “Vooral op financieel gebied werd de situatie stilaan onhoudbaar. De jobaanbieding die ik nu krijg om aan de Hogeschool Tilburg in de circusopleiding acrobatielessen te geven kon ik in mijn situatie onmogelijk weigeren. Met heel veel spijt in het hart moet ik daarom de turnsport vaarwel zeggen. De combinatie van beide is nu eenmaal niet mogelijk. Enerzijds vind ik het erg pijnlijk om te moeten stoppen met mijn passie, anderzijds hoop ik nu de mentale rust te vinden die ik al een tijdje kwijt was.”
Speciaal voor onze krant blikt Bram nog één keer terug op vijf bewogen momenten in zijn turncarriére:
1. Teamfinale met Team NL op WK 2018 in Doha
“Zonder meer hét sportieve hoogtepunt uit mijn carrière. Als kind droomde ik altijd van de teamfinale en nu was ik er zelf bij, omringd door de beste turnlanden ter wereld. Voor mij de ultieme bevestiging dat ik het ook op het allerhoogste niveau kon waarmaken. Daarbij komt nog dat ik na mijn naturalisatie tot Nederlander toch wat kritiek te slikken kreeg, zeker toen ik het jaar voordien niet geselecteerd werd voor Team NL op het EK. Met mijn prestaties op het WK gaf ik mijn criticasters lik op stuk.”
2. Olympisch testevent met Team BelGym in Rio in 2016
“Ondanks het feit dat we ons niet konden plaatsen voor de Spelen leverden we daar een indrukwekkende prestatie. Het was de bekroning van een sterke olympische cyclus waarin we onze records keer op keer verbeterden. Op het testevent zelf verpulverden we nog eens onze beste scores. Iedereen achtte ons kansloos en op voorhand laatste, maar we slaagden erin om een topland als Canada achter ons te houden. Als 22-jarige stond ik toen voor de grote doorbraak, zeker op het paard met bogen, mijn beste onderdeel. Net toen werden bepaalde budgettaire keuzes gemaakt die het voor mij op financieel vlak moeilijker maakten. Dat heeft een grote rol gespeeld in mijn keuze om voor Nederland te gaan turnen.”
3. Individuele finale World Cup in Melbourne in 2019
“Dat was op individueel vlak zonder twijfel mijn mooiste verwezenlijking, ook al had ik op een nog beter resultaat dan mijn zesde plaats gehoopt. Al was de volledige wereldtop aanwezig op die World Cup. Dat het spektakel zich in Australië afspeelde, maakte het des te indrukwekkender. Ik herinner me een barbecue tussen de kangoeroes in een National Park, en een oorlogsmuseum waar ik tot mijn verbazing leeuwen met het schild van de stad Ieper vond.”
4. EK junioren in Montpeller in 2012
“Voor mij de start van mijn turncarrière. Daar besefte ik met mijn zilveren medaille voor het eerst dat ik iets kon betekenen op internationaal niveau. Ik liep toen nog school aan het Atheneum in Ieper, terwijl de andere turners allemaal al van een profsportstatuut konden genieten. Ik kon veel minder trainen dan mijn concurrenten en toch leverde ik de mooiste prestatie van het team.”
5. WK 2019 in Stuttgart
“Een wedstrijd waarin alles wat maar fout kon lopen ook daadwerkelijk fout liep. Met Team NL waren we klaar om ons te kwalificeren voor de Spelen, maar dat liep op een sisser uit. Op de podiumtraining kwam ik ten val aan de brug, met een pijnlijke handblessure tot gevolg. Eigenlijk was dat voor mij het begin van het einde. Kort daarna werd mijn profcontract opgezegd en brak de coronapandemie uit.” (TVI)
“Beter om voor stabiliteit te kiezen”
Moeder Els Vanhaute was gedurende de volledige loopbaan van Bram zijn supporter nummer één. Ze maakte alle verplaatsingen mee, tot in de verste uithoeken van de wereld zoals Doha in Qatar en het Braziliaanse Rio. Zij was niet verrast door het aangekondigde afscheid. “Het hing eigenlijk al een tijdje in de lucht, en eerlijk gezegd vind ik het beter dat Bram nu op zijn leeftijd voor stabiliteit kiest. Hij heeft alles meegemaakt wat je in de professionele turnsport maar kan meemaken, behalve dan die Olympische Spelen. Het wordt nu wel tijd om zich te settelen. De jobaanbieding die hij krijgt is ook op zijn lijf geschreven. Als je van je hobby je beroep kan maken, mag je dat niet laten liggen. Het hoogtepunt voor mij is en blijft de teamfinale in Doha, waar Bram bij Team NL echt op de top van zijn kunnen was. Ik blijf trouwens alle grote tornooien volgen, ook nu Bram gestopt is. Samen met onder meer de papa en de oma van Nina Derwael, die we in Rio leerden kennen, blijven we de trouwste supporters van de Belgische turnsport”, besluit Els Vanhaute. (TVI)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
