Wevelgem: “Opgeven staat niet in mijn woordenboek”

Dat Evelien Soen een krak is, is het minste dat je van de 33-jarige mucopatiënte kan zeggen. Ze maakte deel uit van de Climbing for Life-equipe en beklom onder meer de Planche des Belles Filles, een 1.148 meter hoge bergtop in de Vogezen.

Amper twee jaar was Evelien Soen toen de dokters mucoviscidose bij haar vaststelden. Ook haar zus Marlies lijdt aan de ziekte. Mucoviscidose heeft Evelien echter niet verhinderd om grootse en vooral sportieve uitdagingen in het leven aan te gaan. Zo schreef ze zich eind 2014 in voor Climbing for Life, dat de strijd aangaat tegen astma, muco en diabetes. Vijftien deelnemers met een van deze aandoeningen worden een halfjaar lang medisch begeleid en getraind om dan in de zomervakantie de sportieve uitdaging aan te gaan. “Mijn echtgenoot fietste al twee keer mee. De vorige keer samen met onze buurman en de vrouwen gingen mee om te supporteren. Eind 2014 zei Wouter dat ze nog kandidaten zochten voor de editie van 2015. In een zotte bui schreef ik me in, nadien sloegen de twijfels toe. Ik had namelijk geen fiets”, lacht Evelien.

Eind januari zou Evelien weten of ze geselecteerd werd, maar het bleef windstil. “Met mijn verjaardag op 1 februari kreeg ik een fiets cadeau van Wouter. Toen wist ik al snel hoe laat het was”, lacht ze. “Wat later volgde een conditietest bij Energy Lab en kreeg ik een trainingsschema mee naar huis voor de volgende drie maanden. Na drie maanden volgde opnieuw een test en een paar weken voor de rit de ultieme test. 29 augustus was het dan zover.”

Lieve Depotter stond Evelien gedurende de hele rit bij. Als aanloop naar Climbing for Life trokken de dames er samen op uit om te trainen. “Ook Lieves echtgenoot Yvan Van Wassenhove nam deel aan Climbing for Life. Yvan en Wouter kozen voor de langste etappe van 137 kilometer.”

Emotionele rit

Op 29 augustus kreeg Evelien een etappe van 77 km voor de fiets geschoven. “We moesten onder andere de Col des Chevrères beklimmen en de Planche des Belles Filles. De laatste 500 meter van die col waren de heftigste”, klinkt het. “De hoge temperaturen – zo’n 33 graden – maakten het ook niet gemakkelijk. Daardoor is er minder zuurstof in de lucht en moet je veel dieper gaan.”

Toen de eindmeet in zicht kwam, vloeiden de traantjes

Het was voor Evelien een bijzonder emotionele rit. “Wat zouden mijn ouders en zus hiervan vinden? zat ik te denken. Ik was supertrots op mezelf. Toen de eindmeet in zicht kwam, vloeiden de traantjes van ontlading… Opgeven stond en staat niet in mijn woordenboek.”

Onderweg werd haar naam luidkeels gescandeerd, maar de allergrootste verrassing moest toen nog komen. “Na de laatste bocht zag ik plots mijn zus en schoonbroer staan. Ze hadden een spandoek vast met daarop de vraag of ik meter wilde worden van hun kindje. Dat had ik al helemaal niet zien aankomen. Toen braken echt alle emoties los.”

(ED)

Tijdens Climbing for Life stond je er niet alleen voor?

“Dat klopt. Lieve is geen seconde van mijn zijde geweken. Ik heb enorm veel steun van haar gekregen. We leerden elkaar toevallig kennen aan de schoolpoort. Ik vertelde haar over Climbing for Life en Lieve zei dat ze me wel eens wilde vergezellen op een trainingstochtje. De dag erop stuurde ik haar een sms en we waren al vertrokken voor ons eerste ritje. We ondervonden al snel dat het goed klikte tussen ons.”

Sta je sinds Climbing for Life anders in het leven?

“Het gaf zeker stof tot nadenken. Ook als mucopatiënt kan je doelen vooropstellen en die bereiken. Ik zou het enorm jammer gevonden hebben, mocht ik moeten opgeven hebben. In de maanden die aan Climbing for Life voorafgingen, heb ik me soms moeten verplichten om op de fiets te klimmen, maar al die zondagen op de fiets hebben geloond. Fietsen is voor mij het ideale middel om mijn hoofd leeg te maken, en dan liefst van al in de buitenlucht en niet op de hometrainer. Door de verse lucht adem je dieper in én je ziet al wat meer dan in je woonkamer thuis.” (lacht)

Wat vind je van de verkiezing tot Krak?

“Super, super, super! (lacht) Ik had helemaal niet verwacht dat ik voor Wevelgem als winnaar uit de bus zou komen, zeker niet omdat ik het tegen vier mannen moest opnemen. Ik had een aantal mensen uit mijn omgeving aangezet om voor mij te stemmen, maar dan nog kwam het telefoontje dat ik vanuit de redactie kreeg als een verrassing. Lieve had mijn naam trouwens ook opgegeven als verdienstelijke Wevelgemnaar bij de gemeente. Plots stond een ambtenaar met een cadeaubon voor de deur. Ook dat had ik helemaal niet zien aankomen.”

Privé

Evelien (33) woont samen met haar echtgenoot Wouter Dubois (36) en dochters Gwenny (8), Evita en Elena (5) in de Kleine Wijnbergstraat in Wevelgem. Ze is de dochter van Luc en Christine Vermeulen en zus van Marlies (31).

Loopbaan

Na een zevende jaar thuis- en bejaardenzorg ging Evelien aan de slag als bejaardenverzorgster. Nu werkt ze als kassierster bij Brico Plan-it in Kortrijk.

Vrije tijd

Samen met Wouter geniet Evelien van hun wekelijkse uurtje spinning. De Wevelgemse is ook lid van wielertoeristenclub De Trappers.