Kortweg! Wandelen langs de Stuvetjeswandelroute in Stuivekenskerke waar je vogels kan spotten in de kleiputten

Weidse vergezichten omringen Stuivekenskerke. In de Viconia Kleiputten landen eenden met de meest uiteenlopende namen. De uitkijktoren van het Onze-Lieve-Vrouwehoekje draagt een hele geschiedenis mee. Welkom in het dorp waar je een speld kan horen vallen.

Enkele ganzen waggelen over een weide waar het rijp nog op het gras staat. We gaan links in de Viconiastraat en meteen rechts in de Kasteelhoevestraat. Tot voor kort was het imposante gebouw in de bocht een hotel. Kasteelhoeve Viconia (1) dankt zijn naam aan de norbertijnenabdij Vicogne nabij Valenciennes in Frankrijk.

Kort na de oprichting van de abdij in de 12de eeuw kregen de witheren deze hoeve cadeau. De belangrijkste bron van inkomsten was de schapenteelt. Het domein werd eind 18de eeuw door de Franse revolutionairen als zwart goed verkocht. De familie de Grave verbouwde tot een kasteelhoeve. Tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden de Duitsers de hoeve en het centrum van het dorp in handen.

We volgen de straat tot aan de IJzerdijk waar we rechts afslaan. Deze oever ligt wat hoger dan de overkant. De rails in het wegdek ter hoogte van het eerste huis stammen nog uit de tijd dat wagonnetjes de klei afvoerden, bestemd voor de steenbakkerij in Nieuwpoort. Wat verder is een vogelkijkhut (2) met zicht op de Viconia Kleiputten, ontstaan na kleiwinning van 1945 tot 1970. Het eerste idee was om de putten vol te storten met afval, maar de eigenaar kreeg de publieke opinie tegen. De overheid kocht het domein op, breidde het uit en maakte er een natuurgebied van.

Een wederopbouwhoeve is nu een vakantiewoning voor grote groepen. Een aalscholver duikt naar een prooi in de IJzer. Wie ooit al met Solex Experience op uitstap trok door de Westhoek, deed dat vanuit huisnummer 70.

Voorpost van de Belgen

We verlaten de IJzer via het Oud-Stuivekenspad, een onverhard wandel- en fietspad tussen de akkers. Een witte reiger strijkt sierlijk neer. In de Eerste Wereldoorlog stond dit gebied onder water. Een vers geploegde akker spreidt een heerlijke aardegeur. De plassen op het pad zijn bevroren.

Via een brug over de Reigersvliet komen we in het Onze-Lieve-Vrouwehoekje (3), de meest charmante oorlogsherdenkingsplek van de Westhoek. Dit was tot 1870 het eigenlijke hart van de gemeente Stuivekenskerke. De 16e -eeuwse Sint-Pieterskerk was er slecht aan toe en dus sponsorde burgemeester de Grave, bewoner van de Viconiahoeve, de bouw van een nieuwe kerk in het toen al bestaande gehucht dichter bij zijn woonst. Oud-Stuivekenskerke, waar we ons nu bevinden, bleef bestaan als gehucht en was tijdens de Eerste Wereldoorlog een voorpost van de Belgen.

In de bunker rechts achteraan knipt een lampje automatisch aan als we door het hek gluren. De kapel werd in 1926 gebouwd en bevat brandglasramen met geromantiseerde oorlogstaferelen. De jongste dochter van de klaroenblazer die op de ramen te zien is, komt nog steeds de kapel onderhouden. Bovenop het stompje van de voormalige kerktoren staat een panoramatafel.

Verborgen uitkijktoren

Voorbij de huizen bevindt zich de vermoedelijke oorsprong van wat later zou uitgroeien tot Stuivekenskerke. In de weiden links en rechts van de straat zijn oneffenheden te zien van wat ooit een motte (4) was, een middeleeuwse omwalde hoeve. Hier gaan we rechts door een poortje op een graspad. Het is windstil. Zelfs het riet in de Reigersvliet zwijgt.

Even krijgen we asfalt onder de voeten om dan voorbij huisnummer 6 rechts over twee planken opnieuw een graspad op te zoeken. Het daaropvolgende pad aan de andere kant van de Reigersvliet is modderig en kan je vermijden door 200 meter verder het volgende brugje te nemen.

Het pad draait weg van de Viconiastraat en brengt ons dieper het vogelparadijs van de kleiputten in. Nu zitten we in het seizoen van de eenden. Binnen een maand strijken de steltlopers en weidevogels neer.

Struiken vormen een dak boven het smalle pad. Na een modderige bocht passeren we een vogelkijkhut. Voorbij de hut houden we rechtdoor aan om de kegelvormige uitkijktoren (5) te bereiken waar we vanop 6,5 meter hoogte over een van de vijvers kijken.

Waar we het natuurgebied verlaten, houden we links aan om terug naar het centrum van het dorp te stappen.

Horecatip: In de Vicogne

In de Vicogne langs de Stuivekenskerkestraat 1 in Stuivekenskerke is de perfecte opwarmplek voor of na de wandeling. De Westhoekbieren zijn er voordelig geprijsd. Links van het dorpscafé is een buurtspeelplein. Gesloten op maandag.

sneakers

129-KAART Stuivekenskerke 24-01