Café ’t Bloemgat in Ardooie, op de grens met Meulebeke en Emelgem, is op twee jaar tijd opnieuw een begrip geworden. Julie Velghe en Michael Devos kochten het pand, deden bewust enkel de broodnodige veranderingen aan het interieur en lokken sinds de opening op 26 april 2022 heel wat volk. “En straks openen we hier onze Bloemhutte en een vernieuwd terras.”
Julie Velghe (34) en Michael Devos (37) zijn geen koppel dat bij de pakken blijft neerzitten. Michael heeft zijn eigen aannemersbedrijf, waar Julie overigens ook werkte voor ze cafébazin werd. Afgelopen week waren ze eigenhandig een terras aan het aanleggen op de hoek naast hun café. Twee jaar geleden startten ze hun verhaal en sindsdien zitten ze op de rollercoaster. “Werkelijk iedereen vindt de weg naar hier”, zegt Julie. Al lijkt dat makkelijker dan het in werkelijkheid is. De GPS is nogal vaak de weg kwijt naar de Bloemgatstraat 3 in Ardooie. Het café bevindt zich volledig op het grondgebied Ardooie, maar aan de overkant van de baan bevind je je al in Emelgem (Izegem), het nieuwe terras kijkt straks uit over Meulebeekse velden en ook Ingelmunster is vlakbij. Het is in Ingelmunster dat Julie en Michael met hun kinderen Owen (11) en Elle (9) in de Ketenstraat wonen.
Verlicht terras
Julie had al wat ervaring in de horeca, maar is vooral een vrouw die van aanpakken weet. Maar ze moest toch ook even terugschakelen. “In het begin waren we zeven op zeven dagen open, maar geen van ons beiden had ooit durven vermoeden dat het zo’n vaart zou lopen. Na verloop van tijd sloten we op zaterdag, omdat het vreemd genoeg een van de kalmste dagen was. Op advies van de dokter sloten we ook op maandag. Ik liep voortdurend rond met keelontstekingen en mijn amandelen moesten eruit, maar ze waren al verwijderd”, lacht Julie. “Leuk vond ik die tweede sluitingsdag niet, want op maandag was het hier ook gezellig druk. Maar nu doen we het dus met twee sluitingsdagen, tijdens de week kan het hier namelijk ook heel laat worden. In de winter sluit ik na de middag van 13 tot 15.30 uur, maar van zodra de zon echt komt piepen, blijf ik open vanaf 10 uur.”
“Ons zaaltje wordt een nieuwbouw met scheve muren”
En naar die zon kijkt Julie al reikhalzend uit. Samen met Michael was ze deze week duchtig in de weer met de aanleg van het terras. Er staan wel wat verbouwingswerken op stapel. “We hadden vooraan aan de gevel al ons terras, natuurlijk erg gegeerd. Veel plaats is daar niet, ik noem het ons koppeltjesterras. Op de hoek naast de voordeur creëren we nu een tweede terras, er zullen meer dan 30 mensen kunnen zitten.” Het terras situeert zich op de plaats waar de Bloemgatstraat een bocht van 90 graden maakt en waar ook de Haaipanderstraat in Emelgem aantakt. “We zorgen in eerste instantie voor de veiligheid. Het terras zal ook ’s nachts verlicht zijn. We hebben stevige paaltjes geplaatst die het terras afschermen. We planten ook wat groen aan en er komen windschermen. Maar dat terras zal zeker een aanwinst zijn, de mensen zitten het liefst vooraan, zeker de groepen fietsers die hier vaak halt houden.”
Maar ook achteraan zitten ze volop in de bouwwerken. De eeuwenoude hoeve beschikte over de typerende koterij. “Achteraan hebben we op de plaats van een van die koten de Bloemhutte gecreëerd. Die telt twee verdiepingen en zal vooral fungeren als stockageruimte, maar er kan ook een tap staan bij feestjes. Op de bovenste verdieping is plaats voor een dj als we eens een feestje willen bouwen. En dat gaan we al doen op vrijdag 26 april voor onze tweede verjaardag.”
Nieuw sanitair
De werken aan het terras en de Bloemhutte zijn volop bezig, maar het koppel koestert nog meer plannen. “De oude stalling die aan het café paalt, wilden we eerst renoveren. Maar we stelden vast dat de fundering daar helemaal kapot is, dus willen we daar een nieuwe gedeelte in de plaats bouwen. We zullen dat overigens volledig in de stijl van het huidige gebouw doen. We zullen de muur zelfs wat scheef metsen. In dat nieuw gedeelte moet dus een nieuw zaaltje komen, voor een papadrink, een vrijgezellen- of pensioenfeestje. Tussen het café en dat zaaltje zal ons nieuw sanitair komen, dat je zal kunnen bereiking vanuit het café én vanuit het zaaltje. Aan de zaal komt ook een overkapping die we met glas dicht kunnen maken, bestemd voor de rokers. De huidige wc’s zouden dan tegen de vlakte gaan en plaats maken voor een terras achteraan.”
Hard werken
Heel wat plannen dus, maar ondertussen blijft het café ook gewoon open. Julie amuseert zich als cafébazin. “Het is hard werken, soms wel 20 uur aan een stuk omdat je ook alles moet klaarzetten en nadien ook opruimen. Maar ik zit nu eenmaal niet graag stil. Thuis heb ik ook nog mijn werk met het gezin natuurlijk, daarom dat we in het paasweekend sluiten om wat tijd te maken om paaseieren te rapen met de kinderen.”
Maar daarna gaat Julie er opnieuw vol tegenaan. “We hebben hier op twee jaar tijd toch een en ander kunnen opbouwen. In de voormiddag en kort na de middag is het hier rustig toeven. Maar ’s avonds mondt het hier wel eens vaker uit in een feestje. Hier komt iedereen over de vloer, van de boer tot de ondernemer.”
Julie heeft een duidelijke visie. “Michael springt bij op zondag en we hebben flexi’s, maar meestal doe ik het hier in mijn eentje. De klanten weten dat ik het apprecieer als ze zelf eens hun lege glazen meebrengen naar de toog. Want als hier plots een groep met 30 fietsers arriveert, dan is het even alle hens aan dek. Maar de meeste mensen tonen begrip.”
Het café herbergt één club, de Retro Fleur de Poep Riders die erop uittrekken met hun Dax-motoren. “Maar meer hoeven dat er niet te zijn. Er wordt hier wel gekaart, maar een kaartclub neemt meteen een groot deel van je café in en dan moet je de andere klanten wat aan de kant schuiven. Het is goed zoals het is. En sinds kort spelen we hier ook op de Lotto. Een vaste klant neemt de administratie voor zijn rekening.”
Je kan ook iets smullen in het café, van nacho’s over een grillworst tot warme camembert. “Alles is vers en daarom is het devies: op is op.”
Anekdotes
Ondertussen leverden twee jaar ’t Bloemgat ook al heel wat anekdotes op. Zo zaten er eens kippen in het café. “Er liepen hier achteraan kippen vrij rond. De eitjes kookte ik en kon je hier kopen. Ze waren al eens in de wagen van een meisje beland en hadden daar een en ander achter gelaten. En plots vonden klanten het een goed idee om ze hier eens binnen te steken”, lacht Julie. Ondertussen hebben we geen kippen meer. “De klanten mogen hier veel, maar er zijn twee zaken waar ik niet tegen kan: baldadigheden en vechten. Schade aanbrengen doe je niet, en vechten nog minder. Ik zeg dat ook op de man af en meestal luisteren ze ook”, grinnikt Julie.
En dan was er nog dat vrijgezellenfeestje. “Die mannen kondigden zich al aan tegen 17 uur en zouden een eigen serveuse mee hebben. Schrok ik me rot dat het om topless bediening ging, op dat uur van de dag. We hebben ze dan maar achteraan het café achter de gordijnen gestopt. Ik kon er eerst niet mee lachen, maar achteraf …”
Hof van Commerce
Michael en Julie stelden ook vast dat ’t Bloemgat eigenlijk ook een beetje ’t Hof van Commerce is. “Vroeger geloofde ik dat niet, dat er echt zaken werden gedaan op café, maar dat is wel zo.” Michael beaamt: “Ik heb hier ook al wat werkjes van klanten gekregen. En de mensen denken ook mee en geven tips voor het café.”
Het interieur groeit ook aan met leuke hebbedingen. “En vaak zijn het de klanten die dat meebrengen, bijvoorbeeld als ze iets thuis op zolder vinden dat hier wel zou kunnen passen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
