Een onvervulde kinderwens, een onzichtbaar verdriet. De Ieperse Stien Buyse (31) weet wat het is en ze wil het taboe errond doorbreken. Als 13-jarige kreeg Stien kanker en tot op vandaag draagt ze de kwaaltjes ervan, maar het ergste is dat Stien onvruchtbaar werd. Jarenlang werd er niet over gesproken, niet door haar en niet door haar omgeving, maar nu verbreekt Stien die stilte. Op donderdagavond 20 april is ze gastspreker tijdens de voordracht van orthopedagoog Lien Denoo waarin het thema ‘een onvervulde kinderwens’ centraal staat.
“Als 13-jarige kreeg ik de diagnose kanker. In die periode was ik heel moe, op een bepaald moment kon ik maar drie stappen meer wandelen. Dat was rond juli, net na de examens. In die periode had ik plots ook een ontstoken klier in mijn hals. Mijn mama nam me onmiddellijk mee naar de huisarts waar een bloedstaal werd genomen. Nog diezelfde dag stond de huisarts aan onze voordeur met de resultaten. Het zag er niet goed uit…”, vertelt Stien Buyse (31). “We gingen naar Roeselare voor verdere onderzoeken en werden onmiddellijk doorverwezen naar UZ Gent. Er volgden heel wat onderzoeken, want even werd gedacht dat ik klierkoorts had. En toen kwam plots die diagnose: kanker.”
“In die tijd stond kanker gelijk aan de dood”
Het bleek om een Burkitt-lymfoom te gaan. De ziekte is vooral actief in de lymfeklieren, in de darmen, het buikvlies, de nieren, de eierstokken of het centrale zenuwstelsel. “In die tijd stond kanker gelijk aan de dood. Als 13-jarige dacht ik ook dat dit het einde zou betekenen. Dokters verzekerden ons echter dat er veel mogelijk was op vlak van behandelingen, dus we gingen er ook voor.”
Stien onderging een lang en zwaar traject in UZ Gent. “Er volgden zes maanden chemo en dat liep vrij goed. Ik herinner mij nog dat mijn grootouders op kerstavond op bezoek kwamen en ik deelde hapjes rond, want ik voelde mij die dag echt goed en ik mocht eindelijk eens naar huis. Maar de dag erna, op kerstdag, werd ik wakker en de helft van mijn gezicht was verlamd en ik had dubbel zicht. We keerden onmiddellijk terug naar het UZ Gent. Daar bleek dat er kankercellen in mijn hersenvocht zaten. Dat betekende eigenlijk dat we vanaf nul moesten herbeginnen”, legt Stien uit. “Dat betekende opnieuw chemo, maar ook bestralingen en uiteindelijk een stamceltransplantatie. Bijna anderhalf jaar lang lag ik in het ziekenhuis, met af en toe eens een dagje thuis. Naar school gaan was ook helemaal niet mogelijk. Ik kreeg les in het ziekenhuis en soms via thuisonderwijs. Als 13-jarige werd ik onmiddellijk in de volwassen wereld gekatapulteerd. Het was een helse periode.”
Kwaaltjes
Na vijf jaar uit behandeling werd Stien – toen 19 jaar – genezen verklaard. Toch blijft die periode sterk aanwezig in haar dagelijkse leven. “De ziekte, de kwaaltjes… Dat is wie ik ben. Ik kijk niet negatief tegenover het ziek zijn. De ziekte heeft me gemaakt tot wie ik ben. En dat is ook onvruchtbaar. Ondertussen ben ik 31 jaar, maar ik draag nog steeds de gevolgen van mijn ziekte. Elke dag moet ik heel wat medicatie nemen door verschillende kwaaltjes: hart, schildklier, hoge bloeddruk, hormonen, supplementen… Door de chemo is mijn haar toen uitgevallen en volumineus is mijn haar nooit meer geworden. Door extensions heb ik nu wel extra volume in mijn haar.”
“Toen ik de diagnose kanker kreeg, konden er nog geen eicellen ingevroren worden”
Stien is zaakvoerster van nagelstudio Nailed It in Brielen en ondersteuner bij Ondersteuningsnetwerk West, waarbij ze jongeren met autisme begeleiding geeft in het secundair onderwijs. “Toen de diagnose kanker werd gesteld, had ik nog geen maandstonden gehad. Dat betekende dat er ook geen eicellen ingevroren konden worden. Ze hadden me wel verwittigd dat de zware therapie nadelig kon zijn voor mijn vruchtbaarheid. Als 13-jarige sta je er niet bij stil wat dat precies inhoudt. Ik heb altijd gedacht dat het wel zou goed komen, maar ik wist wel dat het niet simpel zou zijn”, vertelt Stien.
“Toen ik mijn huidige partner Kjeld Descheemaecker leerde kennen, heb ik meteen mijn situatie eerlijk verteld. Op mijn 23ste was ik ongeveer twee jaar samen met Kjeld en namen we de beslissing om te informeren wat ons te wachten zou staan als we later kindjes zouden willen krijgen. Het blijkt dat ik zelf geen hormonen aanmaak en daarvoor neem ik de pil. Enerzijds voor mijn hormonen, maar ook voor de sterkte van mijn botten. Ik stopte voor een periode van zes maanden met de pil voor de onderzoeken en toen bleek dat ik onmiddellijk in de menopauze ging. Ik was onvruchtbaar en dat nieuws was een bom. Ik stortte volledig in. Eiceldonatie werd even aangehaald, maar een zwangerschap zou voor mij te veel risico’s met zich meebrengen. Tijdens de zwangerschap zou ik de medicatie voor mijn hart moeten stoppen en dat risico is te groot. Mijn partner haalde toen ook aan dat hij met mij een kindje wil en niet een kindje zonder mij. Kjeld wilde met mij verder een leven samen opbouwen en wilde heel mijn ‘pakket’ daarbij nemen.”
Babyborrels
“Als men op school aan kinderen vraagt wat ze later willen worden, reageren sommige meisjes ‘mama’. Als kind ga je ervan uit dat je later mama wordt. Ik had ook het idee dat ik later vlechtjes in de haren van mijn dochter zou maken. Heb ik er vrede mee genomen dat ik geen mama zal worden? Nee, ik vind het niet eerlijk, maar ik probeer er wel mee om te gaan. Als vrienden of vriendinnen vertellen dat ze zwanger zijn, ben ik oprecht blij voor hen, mijn vriend is dat ook. Mijn broer wordt binnenkort papa. Hij was emotioneel om mij dat te vertellen en ik kan dat wel begrijpen, maar ik kijk er oprecht enorm naar uit om tante te worden”, vertelt Stien. “Een baby’tje vasthouden? Graag! Op babybezoek gaan we ook met plezier. Kjeld en ik besloten wel dat we babyborrels aan ons voorbij laten gaan. Daar gingen we naartoe uit sympathie, maar eenmaal thuis was ik telkens een wrak”, zegt Stien.
Taboe
“Voor een lange periode heb ik niet gebabbeld over ‘het’. Tot die ene aflevering van Taboe met Philippe Geubels over ongewenste kinderloosheid. Die aflevering is heel hard binnengekomen. Het was een klap en ik was er dagenlang kapot van. Ik wist dat ik hulp nodig had en ik ben die ook onmiddellijk gaan zoeken. Het deed deugd om met iemand extern, een objectief persoon, te kunnen praten over alles. En dat helpt ook echt. Ik heb mij alleen gevoeld, maar ik weet dat ik niet alleen ben.”
Op 20 april is Stien gastspreker op de voordracht van orthopedagoog Lien Denoo van de praktijk De Balans in Reningelst over een onvervulde kinderwens. “Ik wil het taboe helpen doorbreken en dat kan ik door erover te praten. Ik kan misschien een inspiratie zijn voor iemand die hetzelfde doormaakt. Ik ben niet alleen in deze situatie en door mijn verhaal te delen, kan ik misschien iets betekenen voor iemand anders. Nadat ik mijn verhaal deelde op sociale media kreeg ik heel veel reacties. Lotgenoten vroegen tips hoe ik omga met bepaalde situaties. Dat is een bevestiging dat ik de juiste beslissing neem om te praten over dit taboe.”
Orthopedagoog Lien Denoo: “Heel wat mensen voelen prestatiedruk”
In praktijk De Balans in Reningelst is orthopedagoog Lien Denoo gespecialiseerd in rouw en verlies, stress, depressie, burn-out, (echt)scheiding, kinderwens, fertiliteitsproblemen, onvervulde kinderwens, zwangerschapsverlies, perinataal verlies en psychosociale problematieken in de landbouw. “Heel wat mensen voelen de prestatie- en sociale druk. Op je 30ste moet je getrouwd zijn en kinderen hebben. Val je daarbuiten, dan ben je abnormaal. Dat zijn heel confronterende zaken als je leven anders loopt. Tijdens de voordracht rond onvervulde kinderwens, een onzichtbaar verdriet ‘Waarom bij mij?’ deel ik wat ik ervaar in mijn praktijk. Bepaalde uitspraken en situaties gaan we ontrafelen en zal ik terugkoppelen naar het verhaal van Stien. Ik zal cijfers weerleggen op Stien haar verhaal. Uit cijfers blijkt dat één op zes Belgen in een fertiliteitstraject zit of moeilijkheden heeft om zwanger te worden”, vertelt Lien.
“Het is belangrijk dat deze personen erkenning krijgen voor hun traject. Het is een verwerkingsproces en hulp zoeken is belangrijk. Een fertiliteitstraject, onvruchtbaarheid of moeilijkheden bij zwanger worden, zijn nog steeds taboe. Een zwangerschapsaankondiging van vrienden of familie, hoe ga je daarmee om? Dat ligt allemaal gevoelig, daarom is het belangrijk om het bespreekbaar te maken. Met de voordracht willen we erkenning bieden voor de problematiek.”
De voordracht vindt plaats in praktijk De Balans, Dikkebusweg 3 in Reningelst. De start is om 19.30 uur. Vooraf inschrijven kan via lien.denoo@outlook.be.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
