Zelfstandig HR-manager Isabel D’Huvettere uit Heule start met haar eigen praktijk als rouw- en verliescoach, waarbij ze naar eigen zeggen taboes wil doorbreken en verder kijken dan de klassieke rouwverwerking. “Alle middelen zijn goed om de dood meer bespreekbaar te maken.”
Aan mensenkennis heeft Isabel D’Huvettere geen gebrek, mede ook dankzij haar job als zelfstandig HR-manager bij een bouwbedrijf die ze al sinds jaar en dag uitoefent. Maar doorheen haar leven heeft rouw en verlies ook een rol van betekenis gespeeld. “Ik verloor mijn vader toen ik 19 jaar was, en raakte de pedalen kwijt. Ik was jong en ik wist niet hoe je daarmee moest omgaan”, aldus Isabel. “Ik heb al een behoorlijke rugzak op dat vlak, met overlijdens van mensen in mijn omgeving. En ook op mijn werk komt het voor bij werknemers of familieleden. Ik ben ook diegene aan wie ze vragen om een tekstje te maken voor de begrafenis of voor het bidprentje. Ik heb ook altijd geschreven: brieven, blogs, noem maar op.”
Afscheidsrede
De moeilijkste tekst die ze moest schrijven, was de afscheidsrede voor haar moeder, die na een korte maar hevige strijd stierf aan kanker anderhalf jaar geleden. “En toch kon ik daar goed mee om. Ik voelde dat ik het verdriet kon dragen, dat alles besproken was tussen ons twee en een plek had gekregen hierdoor.” Voor Isabel zette het heel wat in gang. Ze volgde een opleiding als rouw- en verliescoach, en ceremoniespreker. Bij haar thuis in Heule richt ze nu haar eigen praktijk op: Troostwoord. Daarbij wil ze wegblijven van platgetreden paden.
Veel mensen brengen hun dier een soort laatste groet en laten het cremeren, maar je kan er ook veel meer mee doen. Zo raakte ik onlangs aan de praat met een piloot die met een hond had moeten vliegen als een soort laatste wens
“Verlies bestaat in alle vormen. Veel mensen zien hun dier ook zot graag, en voor hen is dat soms als een kind. Ik weet niet of we daar nu al klaar voor zijn, maar ook huisdieren verdienen een volwaardige uitvaart. In onze buurlanden is daar in ieder geval wél al ruimte voor. Veel mensen brengen hun dier een soort laatste groet en laten het cremeren, maar je kan er ook veel meer mee doen. Zo raakte ik onlangs aan de praat met een piloot die met een hond had moeten vliegen als een soort laatste wens. Ook een scheiding, brand, ontslag of zieke partner zijn vormen van verlies en rouw waar vaak te weinig aandacht aan wordt besteed.”
Out of the box
“Het hoeft overigens niet iets te zijn voor de hoge middenklasse. Liefde en verlies zijn thema’s die alle lagen van de bevolking aanbelangen. Ook voor klassieke uitvaarten wil ik out of the box denken. In sommige landen wordt een afscheid letterlijk gevierd, wordt de overledene thuis gewassen en opgebaard, terwijl het bij ons eerder een saaie bedoening is.”
Ook op vlak van werkgevers is er naar eigen zeggen nog werk aan de winkel. “Je krijgt amper een paar dagen om een overlijden te verwerken. De eerste week wordt er nog begrip getoond, maar vanaf dan moet je wel weer presteren. Als een collega komt te overlijden door ernstige ziekte of zelfdoding, weten veel werkgevers niet hoe ze daarmee moeten omgaan. Hetzelfde verhaal in veel scholen. De dood is geen makkelijk thema, maar we moeten het wel durven bespreekbaar maken.”
Een ander onderdeel van Troostwoord, zoals ze haar bedrijfje dus doopte, is het neerpennen van levensverhalen. “Ik heb zoveel gepraat met mijn moeder, en toch zijn er nog altijd zaken die ik mij afvraag. Veel mensen hebben moeite om vragen te stellen aan iemand die gaat sterven. Ik niet, ik wil dieper graven en de échte mens leren kennen. Mijn opdracht is geslaagd als ik als storyteller tijdens een uitvaart zelfs de naaste omgeving kan verrassen met een verhaal of anekdote van de overledene.”
Isabel is een gevoelsmens pur sang. Ze leerde al buiten de lijntjes kleuren in het kunstonderwijs en trekt die lijn naar eigen zeggen al heel haar leven door. “Het laatste wat ik wil is eenheidsworst, en het hoogdravend maken. Zo werk ik bijvoorbeeld met chatsessies. Ik merk in mijn professionele omgeving dat je zo vaak het makkelijkst jonge mensen kan bereiken. Alle middelen zijn goed om de dood meer bespreekbaar te maken.”
www.troostwoord.be
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
