Juffen Nadine, Hilden en Katleen bleven van peuterklas tot pensioen trouw aan Wijnbergschool:“Alsof we nu navelstreng moeten doorknippen”

© Stefaan Lernout
Stefaan Lernout

Zowel Nadine Seynhaeve (60), Hilde Seynhaeve (61) als Katleen De Backere (62) brachten hun kinderjaren door op de Wijnberg in Wevelgem. Daar zaten ze ook op de schoolbanken en werden leerkracht in dezelfde school. Ze kennen ieder hoekje en kantje van de Wijnbergschool die ze nu inruilen voor een welverdiend pensioen.

Katleen en Hilde vertrokken eerder dit schooljaar op pensioen, maar toch kwamen ze wekelijks nog enkele uren lesgeven. “Zonder stress! Dat scheelt een stuk”, lacht Hilde. Het blijkt dat het moeilijk is om afscheid te nemen, toch deden ze dat afgelopen vrijdag samen met Nadine. De drie dames vertellen honderduit over de voorbije dertig jaar. “Het is toch zot dat we alle drie hier in de kleuterklas zaten, als kinderen hier op de speelplaats rondliepen en in diezelfde school het grootste stuk van onze schoolcarrière doorbrachten”, mijmert Nadine.

Opleiding in Ronse

Maar de levensloop van de drie dames vertonen nog gelijkenissen. Ze trokken alle drie naar Sancta Maria in Ronse om er de lerarenopleiding te volgen. “We zaten wel op kot maar je kon er amper uitgaan”, herinnert Katleen zich vooral de buitenschoolse activiteiten. “Er was maar één café!”

Na twee jaar ‘normaalschool’ keerden de drie terug naar Wevelgem, of liever naar de Wijnberg. “Niet meteen”, zegt Hilde. “Eerst gaf ik tien jaar les in de Kijkuitschool. Tot die de deuren sloot en de leerlingen naar het centrum en de Wijnberg kwamen.” Nadine gaf een jaar les in de vrije basisschool in het centrum, het huidige SPWe, vooraleer ze haar stek vond in de Wijnbergschool. Katleen zwierf wat langer rond maar uiteindelijk belandden ze alle drie waar ze thuishoorden: op de Wijnberg!

“Ik was gedurende vijftien jaar juf in de derde kleuterklas”, vertelt Nadine. “De eerste tien jaar hier had ik de peuters. Vaak waren het er 40, ik herinner me dat het er ooit 47 waren. 47 van die kleine pagadders, dat kan je je nu niet meer voorstellen.”

“Mijn klas was het vierde leerjaar”, pikt Hilde in. “Daar stond ik lang en graag. In het vierde leerjaar zijn de kinderen al iets rijper, je kon er al eens mee babbelen.” Dat babbelen leerde ik hen in het eerste kleuter”, lacht Katleen.

Het was een fijne en warme school waar we samen aan hetzelfde zeel trokken – Katleen De Backere

Waren de kinderen vroeger niet braver? “Misschien anders”, klinkt het. De drie juffen blijven positief want de school zit diep in hun hart. Het zag er even hachelijk uit toen de gemeentelijke school even verderop ook meisjes toeliet. “Tot dan gingen de jongens naar de Goudenregenstraat, de meisjes kwamen naar hier”, vertelt Katleen. “Daardoor viel ik van een voltijdse naar een halftijdse betrekking.”

“Het jaar daarop lieten wij ook jongens toe in onze school”, weet Nadine. “Dat eerste jaar waren er twee mannekes in de hele school. Jonas van Katleen en mijn Niels. Het was toch wat wennen in het begin!”

Er worden mooie herinneringen opgehaald aan de schoolfeesten waar er gedanst werd en aan de viering van 75 jaar Wijnbergschool toen ook de nieuwbouw in gebruik werd genomen. “Het is steeds een fijne school geweest waar we samen aan hetzelfde zeel trokken”, zegt Katleen. “Een warme school, waar er altijd wel enige bedrijvigheid is en samen werd getreurd en gevierd.”

Schoolpoort

De wel heel lange vakantie staat nu voor de deur. “Het zal toch wel raar aanvoelen, precies of we de nagelstreng doorknippen”, klinkt het eenstemmig. Maar alle drie zullen ze minstens een middag per week de kleinkinderen rond de keukentafel verwelkomen. En de dames hebben plannen. Katleen kijkt uit naar een vakantie in Canada en Hilde deed een grensverleggende aankoop: “Ik heb mijn eerste auto ooit gekocht”, is ze uitgelaten. “Op 61-jarige leeftijd, stel je voor. De bedoeling is om de fiets mee te nemen en op verplaatsing fietsend de regio te verkennen.”

Nadine kijkt ernaar uit om erop uit te trekken met de mobilhome, tijdens de maanden wanneer het even minder druk is. “En mijn schoonzoon is Jannes van bio boerderij Chou-Fleur. Daar zal ik mij ook wel nuttig kunnen maken. Mijn kleinkinderen en die van Hilde zitten nog op deze school. We zullen elkaar zeker zien aan de schoolpoort. Zie je – we zijn vergroeid met deze school. De navelstreng is nog altijd niet doorgeknipt.”