Olga Thikonovitch: “Ieper voelt voor mij aan als één groot gezin”

Olga Tikhonovitch van biercafé Sint-Arnoldus is tevreden dat ze opnieuw kan tappen voor de mensen op haar terras, maar mist de massa die normaal iedere dag passeert voor en na de Last Post. Na twintig jaar voelt de Wit-Russische zich een echte Ieperling: “Ik hou van dit stadje.”

Twintig jaar geleden kwam Olga Tikhonovitch als toerist naar België. “Ik was hier met vakantie en zat op het terras van The Times. Dan heb ik Alain (Vansevenant, red.) , die mij en mijn vriendin bediende, leren kennen. Drie jaar later zijn we getrouwd”, vertelt Olga, die al snel haar draai vond in de Ieperse horeca. “Ik begon eerst te werken op de Grote Markt, onder andere bij Rudi (Declercq van Den Anker en Petrus, red.) en Jurgen (Crombez van De Lissewal en Ieperley, red.) . In 2010 heb ik een broodjeszaak geopend. Vijf jaar later ben ik begonnen met Sint-Arnoldus.”

Het was een moeilijk jaar voor de horeca. Hoe kijk je erop terug?

“Het is een verloren jaar geweest. Mensen hebben veel geld verloren. Dat is wel hard. Vijf jaar hebben we keihard gewerkt om de zaak op te bouwen en dan is het plots allemaal gedaan. Gelukkig kregen we steun van de overheid. En van de stad.”

Wat deed je terwijl je verplicht gesloten moest blijven?

“We hebben vooral veel gewerkt in de zaak. Je kan evengoed van de situatie gebruikmaken om enkele renovaties te doen en alles in orde te brengen tegen dat je weer open mocht.”

Ondertussen zijn de terrassen alweer een viertal weken open. Hoe verloopt dat?

“Het gaat goed. Je merkt dat de mensen het beu zijn om thuis te zitten. Het eerste weekend was er meteen veel volk – wij hebben achteraan een terras voor honderd man – maar tijdens de week is het rustig, te rustig. Het weer valt tegen. Dan blijven de mensen niet zitten.”

Was het na zeven maanden sluiting moeilijk om weer je draai te vinden?

“Nee hoor. Ook het personeel was heel content om er weer in te vliegen. Het is plezant. Tussen de mensen zijn is voor mij heel belangrijk. Ook mijn personeel zou ik niet meer kunnen missen. Echt allemaal heel toffe gasten.”

Je leert Nederlands, komt op straat en verstaat er niks van

Vind je het erg dat je om 22 uur al moet sluiten?

“Nu niet, omdat het kalm is in Ieper. Mocht het toerisme weer op volle toeren draaien, dan zou 22 uur wel te vroeg zijn. Ik vind het wel belachelijk wat ze vanaf 9 juni gaan doen: binnen tot 22 uur en dan buiten tot 23.30 uur. Ik vind het toch moeilijk om tegen de mensen te zeggen dat ze naar buiten moeten gaan.”

Moet je soms voor politieagent spelen?

“Maar nee. De mensen zijn zo braaf. We hebben nog nooit problemen gehad met mensen die niet naar huis wilden. Iedereen vertrekt gewoon vanzelf.”

Ga je nog naar Wit-Rusland?

“Mijn mama woont daar, dus zeker twee keer per jaar probeer ik haar te bezoeken. Vorige maand ben ik er nog geweest, vlak voor we weer open mochten.”

Volg je de politiek daar een beetje? Heel Europa stond deze week in rep en roer omdat het regime een burgervliegtuig kaapte om een oppositielid te kunnen arresteren.

“Iedereen is nu gewoon in shock. Ik hoor wel dat je nog altijd via Polen kan reizen, maar dat is ook niet de ideale oplossing.”

Welk impact heeft corona gehad in Wit-Rusland?

“Een groot verschil met hier is dat in Minsk de horeca nooit heeft moeten sluiten. Mensen leefden gewoon zoals ze voordien leefden en er zijn niet meer of niet minder mensen ziek gevallen (Wit-Rusland telde op 20 mei 39.038 gevallen per miljoen inwoners, wat meer is dan bijvoorbeeld Rusland, maar minder dan België, red.) . Het devies was: als je jezelf wil beschermen, dan kan dat. Wil je dat niet, dan is dat ook goed. Mensen waren zelf verantwoordelijk voor hun gezondheid.”

Was het moeilijk voor je om je aan te passen in België?

“Ik kan niet zeggen dat er grote verschillen zijn, maar het is anders. Minsk is een heel grote stad en dat alleen al is een heel andere ervaring dan Ieper. Vooral de taal was moeilijk. Je leert Nederlands, je komt op straat en je verstaat er nog altijd niks van, door het dialect. Ondertussen kan ik het Ieperse dialect al heel goed begrijpen, maar zelf spreken…” (lacht)

Wat betekent de Menenpoort voor jou?

“Als ik ging luisteren naar de Last Post, greep dat me wel aan. Sinds ik Sint-Arnoldus uitbaat, ben ik niet meer naar de Last Post geweest, omdat je vlak voor en vlak na de Last Post klaar moet staan om veel te werken. Ik vind het heel jammer dat er nu bijna geen volk meer staat, want voor ons is het heel belangrijk. Britten hebben we nog niet teruggezien in het café, wel veel Fransen.”

Voel je je al Ieperling?

“Jazeker. Ik hou van dit stadje. Op straat kom je altijd wel iemand tegen om een praatje mee te slaan. Ieper voelt voor mij aan als één groot gezin.”