Olena ‘Lena’ Havrylyuk had het ongetwijfeld liever anders gezien. Maar haar inzet voor de noodlijdende mensen in haar vaderland Oekraïne heeft haar de titel van Krak opgeleverd.
Lees hier de verhalen van alle Kraks van 2022
Op 24 februari van vorig jaar viel Rusland Oekraïne binnen. Oorlog in Europa, in 2022. Menselijk leed, en een massale vlucht uit het land. Oekraïne schreeuwde om steun, militair en humanitair.
“De volgende dag”, zo vertelt Lena (51) met tranen in de ogen, “werd ik ontboden bij directeur Peter Lauwyck van het ziekenhuis. ‘Lena, wat kunnen we voor u doen?’, vroeg hij. Dat was zo emotioneel. Er werd meteen een inzameling opgestart. Die leverde een groot bedrag op, dat samen met een toelage van het ziekenhuis op de rekening 12-12 werd gestort. Mijn respect is grenzeloos.”
Olena Havrylyuk
Privé
Olena ‘Lena’ Havrylyuk (51) komt uit de regio Vinnytsja, zowat 250 kilometer ten zuidwesten van de Oekraïense hoofdstad Kiev. Ze trouwde in de herfst van 2001 met Jo Boone. Het gezin woont met dochter Iryna (25) in de Mortelwalstraat.
Loopbaan
Ze gaf enkele jaren technisch tekenen en modeontwerp in een secundaire school in Oekraïne. In België studeerde ze drie jaar verpleegkunde en ging daarna aan de slag in het operatiekwartier van het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt.
Vrije tijd
Al ruim twintig jaar doet ze aan turnen voor volwassenen. En daarnaast houdt ze van bakken en koken, de moestuin en de bloemen onderhouden, en kantklossen.
Met z’n zessen
Maar ook Lena zelf zat niet stil. In café De Nieuwe Muide staken uitbaters Franc Vanoost en zijn Oekraïense vrouw Galina Melnik de koppen bijeen met de koppels Jo Boone en Lena Havrylyuk en Nico Bonne en Vicky Genbrugge. De zes besloten een grote inzamelactie op poten te zetten, op 12 en 13 maart. Die actie zou een groot succes worden. Ondertussen had Lena zich in het gemeentehuis gemeld om als tolk te fungeren, want er zou vanuit Oekraïne een grote mensenverplaatsing ontstaan.
“Enkele dagen na de invasie was er in Brussel een grote vredesmars, waaraan ik deelnam. Daar werden meteen suggesties geformuleerd voor inzamelacties en om de opbrengst daarvan te leveren aan de ambassade. Maar toen kwam onze lokale campagne meteen op kruissnelheid, vooral dankzij Nico, die voor alle logistiek zorgde via zijn werkgever in Wervik. Twee voormiddagen na elkaar kwamen honderden mensen allerlei producten afleveren. De eerste vrachtwagen zat al propvol op dag één, rond de middag.”
“Dat ik die humanitaire actie symboliseer, dat kan ik accepteren”, zegt Lena, verwijzend naar haar titel van Krak. “Maar die actie was het nobele werk van een massa mensen met een genereus hart. En zonder de logistiek, het transport dus, waren we nergens. Alle dank, dus, aan Confort-Luxe en Compotrans, voor de grote vrachtwagens waarvoor Nico heeft gezorgd. En aan zijn vrouw Vicky, directeur van de basisschool De Kiem, die via Facebook en lokaal in verschillende zaken een sterke affichecampagne heeft gelanceerd.”
Rollercoaster
“Het resultaat was overweldigend, maar ook een rollercoaster aan emoties. Galina en ikzelf werden door zoveel mensen geknuffeld, als morele steun voor ons wrang en pijnlijk lot, uit medeleven met ons land in crisis. Die schouderklopjes en troostende woorden waren zo welkom, want het is mentaal heel belastend, en soms demoraliserend, als je de hele tijd zit te denken aan je familie en kennissen in Oekraïne.”
“En dan waren er natuurlijk ook die spontane giften: soep, ontbijtkoeken, wc-papier, water, droge voeding, warme kleren, hygiënisch materiaal, honden- en kattenvoer… Echt van alles, en de mensen pakten het allemaal mooi in en stapelden het in de vrachtwagens… Die taferelen aan het voormalig arsenaal van de brandweer zijn onvergetelijk.”
“Mijn hart heeft vaak gebloed”
Had je deze Krak-overwinning verwacht?“Ik had in het begin niet echt door hoe het allemaal zou verlopen, en of ik iets moest ondernemen. Maar al gauw kreeg ik reacties in mijn kennissenkring en van collega’s. Toen ging het plots heel vlug. Via mond-tot-mondreclame, via Facebook. De collega’s van de verpleegkunde en heel wat dokters beloofden meteen mijn kandidatuur te steunen.”
Je hebt nog contact met je moeder. Hoe drastisch is het leven daar veranderd?“We hebben haar nog niet kunnen bezoeken, maar we bellen heel vaak. Je moet daar constant op je hoede zijn en bij luchtalarm direct een schuilkelder zoeken. De meest jonge mannen zijn er weg. In de winkels is er een schaars aanbod van basisproducten. Er is maar enkele uren per dag elektriciteit. En verplaatsingen zijn niet zonder risico.”
Hoe blik je terug op 2022?“Mijn hart heeft zo vaak gebloed… Die mensenvluchten, die jonge kerels die naar het slagveld trekken, de vereenzaming, het gebrek aan levensmiddelen… Maar ik ben al de mensen hier heel dankbaar voor hun medewerking aan onze steuncampagne.”
Proficiat aan alle Kraks 2022
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
