Menenaars trekken naar Brussel om te betogen, maar blijven ver van tumult: “De boel slopen lost niets op maar toont dat mensen op hun tandvlees zitten”

Arbeiders, ingenieurs, huisvrouwen, horeca ondernemers, architecten of handelaars. Vanuit Menen station vertrokken zondagmorgen tientallen mensen richting Brussel om er deel te nemen aan de coronamars. “We willen onze stem laten horen want genoeg is genoeg”, klonk het bijna in koor.

De betoging, die de naam “Samen voor vrijheid” kreeg, kwam via sociale media tot stand. Zowel organisatoren als politie hadden gehoopt op een duizendtal deelnemers, uiteindelijk kwam een veelvoud hiervan afgezakt naar de hoofdstad. 35.000 volgens officiële politiebronnen, meer dan 70.000 volgens de organisatie.

Ook aan het station van Menen was het verzamelen geblazen. Tientallen mensen tekenden er om 10 uur present om er de trein richting Brussel te nemen. Het was een verzameling mensen uit alle lagen van de bevolking, die allen een persoonlijke reden hadden om er hun stem te laten horen.

Onze plicht

“Heel wat van de maatregelen spreken al lang niet meer over het bestrijden van het virus maar gaan puur over controle. Als niemand opstaat en spreekt, zal onze regering maatregelen blijven uitvinden waar de gewone man in de straat de dupe van zal worden.”

Arie Maillard, zaakvoerder van de populaire hamburgerzaak op de Grote Markt, vond het zijn plicht aanwezig te zijn. “Onze jeugd wordt gekortwiekt, zaken worden te pas en te onpas gesloten maar toch slagen we er niet in om extra plaats te voorzien in onze ziekenhuizen? Dit klopt allemaal niet meer. Er wordt geen moeite meer gedaan om het brede pallet aan maatregelen te gaan verklaren, maatregelen die in vele gevallen enkel van toepassing zijn op de werkmensen.”

Twee keer zaak dicht

Ook een andere handelaar, eigenaar van een speciaalzaak in de Barakken, stapte met mondmasker op de trein. “We moesten ons allemaal laten vaccineren want het rijk der vrijheid was nabij”, klonk het krelig. “Twee keer mijn zaak dicht, keer op keer kregen we te horen dat we nog even op de tanden moeten bijten en wat blijkt? We zijn terug bij af en als we morren, dan dreigen ze ermee het land opnieuw plat te leggen.”

“Wat met mijn personeel? Wat met alle handelszaken die met moeite nog het hoofd boven water houden? Ondertussen stijgen de energieprijzen tot recordhoogtes en verdienen we minder en minder. Neen, het is hoog tijd dat de regering uit de ivoren toren kruipt en wat meer voeling met de bevolking krijgt.”

Slagveld

De mars trok van het Noordstation doorheen Brussel en verliep oorspronkelijk vreedzaam. Ter hoogte van de kruising met de Kleine Ring en de Kunstlaan liep het volledig uit de hand. De politie onderbrak er de mars, wat in slechte aarde viel bij de duizenden betogers die halt moesten houden.

De situatie escaleerde waardoor het kruispunt bijna in een slagveld werd veranderd. De politie maakte gebruik van het waterkanon en traangas. De boze betogers gooiden van alles richting ordehandhaving. Drie agenten moesten naar het ziekenhuis worden afgevoerd, meer dan 40 heethoofden werden aangehouden en in het tumult werden ook twee actievoerders geveld door een hartstilstand.

Afstand

Arie, met in zijn kielzog de rest van de Menenaars, bleven op veilige afstand. “De boel slopen gaat helemaal niets oplossen maar het is duidelijk dat heel wat mensen op hun tandvlees zitten”, klonk het terwijl hij terug richting station trok.

“Wanneer zoveel mensen, uit alle uithoeken van het land, hier aanwezig willen zijn dan kunnen de politici dit signaal niet langer negeren. Laat ons dan ook hopen dat het signaal sterk genoeg is geweest.”

(CL)