Op een steenworp van de Menenpoort, in de etalage van papierhandel Boudry, staat een werk van Ludwig Leupe te koop voor het goede doel. Ludwig is één van Iepers bekendste kunstenaars, maar wat velen misschien niet weten is dat hij beroepshalve werkt voor de Commonwealth War Graves Commission. Redenen genoeg om de veertiger eens te interviewen onder de Menenpoort.
“Mijn mama schreef met veel krulletjes en kon heel mooi kleuren. Als kind keek ik daarnaar op”, vertelt Ludwig Leupe als we vragen waar zijn kunstzinnigheid vandaan komt. Toch mocht de jonge Ludwig geen kunstonderwijs volgen. “Mijn ouders zeiden dat ik daarmee mijn brood niet ging verdienen. Leer maar een stiel, zeiden ze. Zo komt het dat ik houtbewerking volgde in het VTI, al lette ik vooral op wanneer we iets kunstzinnigs deden zoals het ontwerpen van designkasten of sculpteren. Vandaar heb ik de sprong gemaakt naar steen en letterkappen en zo ben ik bij de Commonwealth War Graves Commission begonnen.”
Hoe zou je je eigen kunst omschrijven?
“Ik schilder veel portretten. De blik in iemands ogen, het karakter… Dat vind ik uitdagend. Op muren tekenen en schilderen doe ik ook graag. Zo heb ik een muurschilderij gemaakt met als titel ‘Cloning is shit’, waarbij ik een familie mammoeten getekend had op de muur als protest. Waarom moet er zo veel geld gespendeerd worden aan het klonen van mammoeten, terwijl er zoveel armoede en kindersterfte is in de wereld. Ik had dan zelfs gebeld naar de directeur van Bellewaerde om echte olifantenstront te vragen, zodanig dat met de opening van de tentoonstelling iedereen overvallen zou worden door de geur. Het probleem was echter dat die olifanten vegetarisch zijn waardoor je hun stront totaal niet ruikt.” (lacht)
Je werkte ook mee aan de muurtekening van Gilbert Degryse op de brug langs het kanaal.
“Ja, het was echt een eer om daaraan mee te mogen meewerken. Gilbert was een goeie vriend. Heel zachtaardig en altijd bereid om de jeugd te helpen en zichzelf op de achtergrond te plaatsen. Ook de plaats onder de brug langs het kanaal is speciaal want Gilbert passeerde daar iedere dag met zijn plooifiets naar zijn atelier in Boezinge.”
Met wat ben je nu bezig?
“Ik schilder nog altijd in mijn atelier, voornamelijk portretten en naaktmodellen. Ik laat me inspireren door Rubens en Rembrandt maar ook onze lokale kunstenaars sporen me nog steeds aan zoals Godfried Vervisch, onze expressionist of onze Louise Dehem die voor mij gerust naast een Renoir mag staan.”
“Ik wil ooit het schilderij dat me 110 procent tevreden stemt”
In de etalage van Boudry zag ik een studie van Vermeer van jouw hand die je verkoopt voor het goede doel.
“Ik had al verschillende studies gemaakt van het ‘Meisje met de Parel’, maar nu in de coronaperiode wou ik een studie maken om de jonge gasten te stimuleren. Ik ben zelf autodidact. Als ik het kan, kan iedereen het. Ik stel het werk te koop om de opbrengst te schenken aan Ons Tehuis omdat die jongeren het nog veel moeilijker hebben en nog minder kansen krijgen.”
Heb je voor de CWGC ook al moeten werken aan de Menenpoort?
“Iedereen weet nog waar hij was op 9/11. Ik was hier op de Menenpoort nieuwe panelen aan het zetten. Dat vergeet je niet. Ik heb zelfs nog boven op de leeuw gezeten en zijn voegen uitgeslepen. Ik ken iedere vierkante centimeter van dit gebouw. 3,5 maanden aan een stuk heb ik samen met een collega eens alle namen op de panelen opnieuw geschilderd. Toen ik ging slapen, zag ik al die namen passeren. Terwijl we nieuwe panelen aan het plaatsen waren in 2013 hebben we met de ploeg een tijdscapsule gestoken, met een krant en een kort briefje met wie we zijn en wat we aan het doen waren. En een extra tekening, want er was één iemand van mijn ploeg die zijn foto’s had vergeten. Ik heb dan maar vlug een schets van hem gemaakt en erbij gestoken.”
Ervaar je nog de betekenis achter de Menenpoort?
“Jazeker. De impact van de hoeveelheid vermiste soldaten die het leven lieten in onze streek is nog steeds voelbaar ook al werk je er jaren onder. Mijn pépé zat tijdens zijn legerdienst in de jaren 30 bij de cavalerie te paard en heeft nog de Last Post geblazen. Daar zijn we als familie nog steeds trots op.”
Heb je nog grote dromen of ambities al kunstenaar?
“Blijven schilderen, beeldhouwen en misschien ooit hét schilderij maken waarvan ikzelf eens 110 procent tevreden van ben. Ik ga vooral op zoek naar gelaatsuitdrukkingen die me aanspreken: een tikkel in die ogen, een blik kan veel vertellen…”
Privé: Ludwig Leupe is geboren op 12 mei 1975 in Ieper. Zijn ouders zijn Jacques Leupe en Liliane Debreyer. Hij heeft nog een broer Alain en een zus Myriam. Ludwig is getrouwd met Evelien Van Cayseele en heeft een dochter Fauve (13).
Opleiding: De kleuterklas volgde hij in wat nu GO! De Tierlantuin is, het lager deed hij in het Sint-Vincentiuscollege. Dan trok hij naar het VTI om houtbewerking te volgen. Dan volgden cursussen voor steenkappen.
Loopbaan: Hij werkte al 23 jaar bij de Commonwealth War Graves Commission (CWGC). Eerst 18 jaar als steenkapper, dan ploegchef en nu als inspecteur. Als kunstenaar exposeerde hij al op verschillende tentoonstellingen.
Onder de Menenpoort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
