Langemark-Poelkapelle: “Kookouder ben je het hele jaar rond”

Sinds Rik in 2000 voor de eerste keer met zijn vrouw Nathalie meeging als kookouder op kamp van KSA-Chiro Poelkapelle, heeft hij geleidelijk aan de hele organisatie van het koken op kamp op punt gezet.

In 2000 gingen Rik en Nathalie voor het eerst mee als kookouder op kamp met KSA-Chiro Poelkapelle. “Nathalies zus en schoonbroer deden dat al en vroegen aan ons of we dat ook eens wilden proberen”, vertelt Rik. “Dat viel heel goed mee, maar het jaar erop besliste de bijna volledige kookploeg om ermee te stoppen. Na wat wikken en wegen hebben wij dan beslist om het roer over te nemen. Veel ervaring hadden we niet, maar door goed op te letten en veel op te schrijven konden we toch onze plan trekken.”

“Toen we begonnen, bestond de bende uit een 70-tal leden en leiders, maar vorig jaar waren we al met 135. Maar we hebben nooit problemen gehad om het te kunnen bolwerken. Ik ben iemand die graag secuur tewerk gaat, de vorige kampen heb ik telkens goed opgeschreven hoe we het aanpakten en wat er allemaal beter kon. Nu heb ik een dikke map met alle info. Ik maakte ook een handig Excel-tabelletje. Op die manier gebeurt alles vlot en efficiënt en ieder jaar proberen we nog verbeteringen door te voeren.”

Na 16 jaar krijg ik nog steeds kippenvel als ze ‘Bedankt kokjes’ zingen

Het blijft echter niet alleen bij koken op kamp. “Als er te eten valt, helpen wij mee. Naast het kamp is onze jaarlijkse barbecue tijdens Poelkapelle kermis een hoogtepunt. Een paar jaar geleden zijn we daarmee begonnen om de kas te spijzen. Toen hadden we een 70-tal eters, ondertussen zijn het er al meer dan 330. In november en december is het dan fotoavond waarop we stoofvlees serveren voor 200 à 250 mensen. We maken ook de soep voor op de startdag, chocomelk voor het kerstfeestje… Kookouder ben je zo goed als het hele jaar rond.”

Bedankt kokjes

“Ik ga altijd mee met de leiding om een goeie kampplek te zoeken, aangezien de keuken heel belangrijk is. Ooit moesten we werken in een keuken met laag plafond zonder dampkap. Dan hebben we tien dagen moeten werken met ons hoofd in de rook, niet ideaal.”

“Je moet het graag doen. Uiteindelijk is het tien dagen van je vakantie die je moet opofferen. Ik wil ook benadrukken dat ik het niet alleen doe. We zijn met een team en zonder de andere kookouders zouden de gasten niet veel moeten eten. Je ziet ook al die jonge gasten opgroeien. Er gingen vorig jaar leiders mee op kamp die als klein gastje in de jeugdbeweging kwamen toen ik en Nathalie begonnen. De appreciatie die je krijgt is fantastisch. Na 16 jaar krijg ik nog steeds kippenvel als ze ‘Bedankt kokjes’ aanheffen voor de maaltijd.”

Waar gaan jullie volgend jaar op kamp?

“Dat is nog een geheim, de locatie wordt pas bekend gemaakt in de Kampknaller, een speciale editie van het ledenkrantje. Daar wordt telkens hard naar uitgekeken en soms proberen de kinderen of ouders bij mij uit te vissen naar waar we gaan, maar door de jaren heen heb ik geleerd om mijn mond te houden.”

Hoe beleef jij het kampvuur?

“Dat is voor iedereen een emotioneel moment, ook voor ons, omdat je weet dat het kamp dan bijna gedaan is. Iedereen is moe en het is soms steken en duwen aan de kar om de opkuis gedaan te krijgen.” (lacht, red.)

Waarop moet je letten als kookouder?

“Een van de eerste dingen die ik geleerd heb als kookouder is dat je kookt voor kinderen. Je mag het eten dus zeker niet te pikant maken, anders kun je er van op aan dat je vooral van de kleinsten de helft terug krijgt.”

Hoe lang blijf je nog kookouder?

“Het einde is zeker nog niet in zicht. De twintig jaar begint te naderen, en dat wil ik wel meemaken. Vijf jaar geleden gingen we op kampplaatszoektocht. Toen vonden we een hele mooie plaats, maar was die voor de vier volgende jaren al bezet. Uiteindelijk hebben we hem vastgelegd voor 2016 en heb ik toen beloofd dat ik zeker nog zou meegaan tot dan.”

Heb je nog andere hobby’s?

“Mijn zoon is basketter en speelt bij Rapid Langemark. Ik ben een fervent supporter. Daarnaast ben ik fan van Club Brugge. Vroeger had ik een abonnement en deed ik zelfs verplaatsingen, maar nu bekijk ik het voetbal liever thuis vanuit mijn luie zetel.”

Privé

Rik Descamps werd geboren op 22 mei 1966 in Roeselare. Hij is getrouwd met Nathalie Turck en heeft twee kinderen: Olivier (23) en Julie (22). Het gezin woont in de Poelkapellestraat.

Opleiding

Lagere school volgde hij in de gemeenschapsschool in Langemark, daarna trok hij naar het KTA in Ieper waar hij de richting meubelmaker volgde. Later volgde hij nog een D-cursus.

Loopbaan

Vrijwel meteen na zijn studies kon Rik aan de slag bij Proferro, de gieterij van Picanol, waar hij nu codesigner is.

(Tom Gheeraert)