Marie-Anne Deloddere (71) werd met ruime voorsprong tot de Krak van Zuienkerke gebombardeerd. Hoewel ze haar sociaal engagement de voorbije jaren afbouwde, is ze in de wolken met de mooie erkenning die ze er alsnog voor krijgt. “Ik vind het een eer en het is ook typisch Zuienkerks, dat wat je doet geapprecieerd wordt.”
Marie-Anne is bescheiden en hield de voorbije jaren de boot af voor een Krak-nominatie: “De reden daarvoor is dat ik van mezelf vond dat ik al genoeg in de belangstelling stond”, glimlacht
Marie-Anne, die haar engagement de jongste jaren ook licht afbouwde. “Dus om dan tóch weer in competitie te gaan met de Kraks… Maar ondertussen waren we weer een paar jaar verder en had ik wél weer die drive om ertegenaan te gaan. Ik had het ook lang genoeg uitgesteld hé.”
Marie-Anne botste ook op weinig weerstand en deed zo in haar eentje een ‘Zuienkerksje’. “Ik ben zo blij met die appreciatie”, glundert ze. “Mijn tactiek? Ik had tientallen briefjes gemaakt die ik altijd en overal op zak had, met daarop: ‘Ik ben kandidaat voor de Krak van Zuienkerke’. Overal waar ik kwam, deelde ik die uit. Ik heb ook een mailtje gestuurd naar vrienden en familie.”
In schoonheid eindigen
“Er is een tijd van komen en een tijd van gaan”, zei Marie-Anne toen ze in 2016 uit het processiecomité en het KVLV-bestuur stapte om het wat rustiger aan te doen. “Mijn mooiste tijd was ongetwijfeld die van de Sacramentsprocessie. Ook op mijn jaren bij de KVLV kijk ik dankbaar terug. Dat waren mijn twee stokpaardjes”, zegt ze. “Maar het werd op den duur allemaal wat te veel. Vooral de processie: ik was daar drie maanden per jaar mee bezig. Ik heb het al die jaren met hart en ziel gedaan, maar vond op een gegeven moment dat het tijd werd om te stoppen. En een mens eindigt beter in schoonheid.”
“Iedereen kent elkaar”
Marie-Anne zetelt ondertussen wel nog altijd in de cultuurraad. “Ik ben er lid van het dagelijks bestuur. We hebben een aangename ploeg die goed samenwerkt”, zegt ze. “Het verenigingsleven in Zuienkerke doet het eigenlijk niet slecht. Nieuwe initiatieven hebben het misschien moeilijk om goed uit de startblokken te komen, maar de bestaande verenigingen hebben allemaal veel leden. Er zijn ook geen verenigingen die wegvallen. Iedereen kent elkaar in Zuienkerke. Dat trekt aan.”
Zelf geniet Marie-Anne nu vooral van ‘t goeie leven. “Ik ga graag fietsen, ben vaste klant in de bib, en ik zit ook nog altijd veel achter mijn naaimachine. Als ik lees, zijn dat vooral romans. Liefst verslind ik waargebeurde verhalen: zo ben ik momenteel Rosalie Niemand aan het lezen; over een vrouw die veertig jaar onterecht in een psychiatrische instelling heeft gezeten.”
De Krak-verkiezing heeft ze dit jaar met nog iets meer belangstelling gevolgd dan anders. “Ik volg het elk jaar en ben uiteindelijk wel blij dat ik dan toch eens meegedaan heb. Ik ben ook altijd nieuwsgierig wie er in andere gemeenten Krak is geworden. Die prijs zorgt voor verbinding, iets om trots op te zijn.” (WK)
Bio Marie-Anne Deloddere
Privé
Marie-Anne Deloddere (71) groeide op in deelgemeente Meetkerke en woont nu samen met haar man Roger Linskens (73) in de Nieuwe Steenweg in Zuienkerke. Samen hebben ze twee kinderen Koen en Els, en twee kleinkinderen Axelle en Manon.
Loopbaan
Marie-Anne was naaister.
Vrije tijd
Marie-Anne was jarenlang de drijvende kracht achter de Sacramentsprocessie en het boegbeeld van de plaatselijke KVLV-afdeling. Vandaag zit ze alleen nog in de cultuurraad. Haar hobby’s zijn fietsen, lezen, naaien, en tijd doorbrengen met kleindochters Axelle en Manon.
Wat is jouw mooiste processieherinnering?
Marie-Anne Deloddere: “Eén keer stond hier een cameraploeg voor ‘1000 Zonnen en Garnalen’. In mijn favoriete bloemenwinkel ben ik nog altijd madamtje van de tv“, lacht Marie-Anne. “De processie blijft een jaarlijkse hoogdag voor Zuienkerke. Die eeuwenoude traditie, ik blijf er met plezier voor thuis.”
Welke Kraks zijn jou bijgebleven?
“Van vroegere edities herinner ik mij bijvoorbeeld Nicole Deplancke als een terechte winnaar. Voor een gemeente als Zuienkerke, met nog geen drieduizend inwoners, moet het niet altijd even gemakkelijk zijn om geschikte kandidaten te vinden. Maar af en toe komt er dan toch een echte Krak uit de bus. Ik vind het een hele eer om in dat rijtje te mogen staan. Philippe De Merrisse, da’s ook zo’n echte Krak: zijn evocatie van de bevrijding was fantastisch.”
Is er zoiets als ‘het Zuienkerke-gevoel’?
“Ik vind niet dat Zuienkerke op zich zo’n aparte eigenheid heeft. Maar de deelgemeenten hebben wél allemaal een eigen identiteit. Ik ben vergroeid met de Zuienkerkse dorpsmentaliteit en als je zelf een beetje betrokkenheid toont, krijg je daar veel voor terug.”
Krak van je Gemeente
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier