Jean-Claude Walle uit de Ploegsteertstraat is actief in tal van plaatselijke verenigingen. Daarom mag hij zich voortaan dé Krak van Komen-Waasten 2015 noemen.
Oud-onderwijzer Jean-Claude Walle (72) is actiever dan ooit. Hij is redactiesecretaris van de Société d’Histoire, organist van het koor Altiora en van de parochie, lid van het Last Post-comité en van de patriottische vereniging. Hij is ook actief in de harmonie Les Vrais Amis, in de vereniging Coin de Terre, in het broederschap van de monniken waar hij ‘frère copiste’ is, in het comité van het kleine religieuze erfgoed, in de commissie van begraafplaatsen en nog zoveel meer. Zijn nog niet meegeteld: de verenigingen waarbinnen hij de spilfiguur was en waar hij niet langer lid van is zoals de wielerclub L’élan ploegsteertois, het koor van Waasten en de toneelclub.
Kerktoren
Achter al dat engagement zit een niet te stoppen passie voor zijn geboortedorp. “Mijn vrouw zegt me vaak dat ik me niet goed voel van zodra ik de kerktoren van Ploegsteert niet meer zie”, lacht hij. “Ik probeer mijn dorp te promoten en ik houd ervan om het volk bijeen te brengen. Toen ik jong was, stonden de inwoners vaak buiten voor hun deur om met de buren te praten. Sommigen speelden kaart op de stoep. Nu doet niemand dat meer, behalve degenen die buiten moeten roken omdat ze het binnen niet meer mogen doen. Wat het doel ook is van een vereniging, zolang ze mensen bijeenbrengt, bereikt ze haar doel.”
Ik hou ervan heel vroeg in de morgen op mijn fiets te springen
Ook de geschiedenis van zijn geboortedorp boeit Jean-Claude. “De mensen weten dat en vragen me om tentoonstellingen te maken. Het afgelopen jaar heb ik er twee in Ploegsteert georganiseerd: de ene blikte terug op 50 jaar theater en de andere bracht 45 jaar parochiekoor in beeld. Ik ben lid geworden van de dramaclub in Ploegsteert in 1965 en van het koor in 1970. Daarnaast proberen we met het comité van het kleine religieuze erfgoed om regelmatig religieuze voorwerpen te exposeren zoals misboeken, kruisbeelden, medailles en doodsprentjes. Mochten we ons niet bezighouden met die voorwerpen, dan zouden ze langzaamaan verdwijnen.”
5.000 kilometer
Een andere grote liefde van Jean-Claude is de natuur. Dat uit zich in zijn inzet voor de vereniging Coin de Terre dankzij zijn ervaring in tuinieren, maar ook in de uren die hij als wielertoerist op de fiets doorbrengt. “Ik hou ervan heel vroeg in de morgen op mijn fiets te springen. Gemiddeld leg ik 5.000 km per jaar af. Maar ook tuinieren doe ik graag. Ik doe het niet alleen om gezonde groenten te hebben, maar ook om de veranderingen en mooie kleuren van de natuur te bewonderen.”
VRAGENRONDJE
Vanwaar komt de drijfveer om je voor lokale verenigingen te engageren?
“Op de Société d’Histoire na, ben ik nooit zelf in een vereniging gestapt. Er is het me altijd iemand komen vragen en ik kan blijkbaar geen neen zeggen. Ik heb altijd gedacht dat het aan mijn beroep als onderwijzer lag. In een dorp was de onderwijzer dé ideale persoon om een functie te dragen binnen een groep mensen, vooral die van secretaris.”
Waarom ben je in het onderwijs gestapt?
“Ik heb altijd les willen geven. Mijn vader was schilder, tapijtbewerker en glazenmaker en ik was niet handig genoeg om zijn werk verder te zetten. Na enkele interims ben ik in het Collège Saint-Henri in Komen beland. De directeur vroeg me of ik zin had om les te geven aan kinderen met een beperking en zo ben ik begonnen in Les Aubiers in Komen.”
Je trouwde op kerstavond. Hoe kwam dat?
“Er kwam een huis vrij niet ver van de school waar mijn toekomstige vrouw werkte. Aangezien er in die tijd tot zaterdagmiddag werd gewerkt, konden we enkel tijdens de schoolvakanties trouwen. Zo zijn we op vrijdag 24 december om 17 uur getrouwd voor de wet en op maandag 27 december voor de kerk, want de priester deed geen huwelijken op zon- en feestdagen.”
Hoe zou jij het huidige tekort aan vrijwilligers uitleggen?
“Er zijn niet minder verenigingen dan vroeger, maar de vrijwilligers engageren zich eerder voor kortere periodes. De mensen vertrekken nu ‘s morgen vroeg naar hun werk en keren pas laat terug naar huis. De mensen komen niet meer samen. Als het verenigingsleven nu wordt rechtgehouden door enkele oudere mensen, hoe ziet de toekomst er dan uit?”
BIO
Privé
Geboren op 29 september 1942 in Ploegsteert en getrouwd met Nicole Verbeke in 1965. Het paar heeft twee kinderen: Vincent en Sylvie. Zij gaven hen drie kleinkinderen: Arthur, Eloïse en Maxence.
Loopbaan
Hij trok na de lagere school naar het pensionaat in Malonne, vlakbij Namen, om zijn onderwijsdiploma te halen. Hij startte met lesgeven in Le Bizet. Daarna ging hij aan de slag in Ploegsteert tot hij een vaste plaats vond in Les Aubiers in Komen, een school voor buitengewoon lager onderwijs.
(Walter Vandenberghe)
Krak van je Gemeente
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier