Joke Quaghebeur start 35ste seizoen bij Dansstudjoke: “Creatieve uitlaatklep blijft het dansen”

Joke Quaghebeur pendelt iedere woensdag van Brussel naar Ieper om les te geven in haar dansschool Dansstudjoke. Als directeur van Opendoek is het dan wel handig om in het centrum van het land te wonen, maar de band met Ieper kon ze moeilijk helemaal doorknippen.

Joke Quaghebeur is de dochter van Roger Quaghebeur, oprichter van het Iepers Operettegezelschap en regisseur van ettelijke Kattenstoeten, stond in 1986 aan de doopvont van Cultuurcentrum Ieper, scheerde hoge toppen met dansgezelschap Rosas en Ensemble Leporello, is nu directeur van amateurtoneelkoepel Opendoek en begint met haar Ieperse dansschool Dansstudjoke aan haar 35ste seizoen.

Je verhuisde naar Brussel. Toch kon je Dansstudjoke niet loslaten?

“Dat is het kindje waar ik nog altijd wil voor zorgen. Mijn dochter geeft er nu ook al les. Het is niet altijd evident om iedere woensdag naar Ieper te komen. Ik kan het niet loslaten, ook omdat ik ervan overtuigd ben dat geen enkele andere dansschool in Ieper de stijl van dansen die wij doen, opneemt. Vandaar dat ik momenteel ook gesprekken voer met de schepen van Cultuur omdat ik de school wil laten opgaan in de Academie. In de Ieperse Academie is er nog geen dansafdeling.”

Wat betekent de Menenpoort voor jou?

“Als ik aan de Menenpoort denk, dan wil ik niet altijd meteen aan oorlog denken, maar denk ik aan toen ik heel jong was. Toen spraken we daar af, in het gras tussen de madeliefjes, met de jongens van het college, aangezien ik nog in een school voor alleen maar meisjes zat. Een tweede herinnering is een plechtigheid onder de Menenpoort. Ze hadden ons gevraagd om daar te dansen. We stonden met ons gezicht naar de namen op de Menenpoort en we spreidden ons armen alsof we alle overleden soldaten wilden vastnemen. Ik herinner mij dat dat superlang duurde. Hoewel we verschillende lagen kledij aanhadden, was het bitterkoud. Dat was een heel intens en emotioneel moment.”

Met een vader als de jouwe zal je ook aan veel Kattenstoeten meegedaan hebben?

“De eerste keer was ik een kuikentje. Toen Bert Meyfroodt het nog regisseerde, deed ik al mee met een volksdansgroep. Toen mijn vader het overnam, hebben we samen een aantal nieuwe groepen ontwikkeld, zoals de zwerfkatten en de cheercats. Ieder jaar maakte ik de dansjes voor die verschillende groepen. Nog altijd hebben we met Dansstudjoke zeven groepen in de Kattenstoet. Hopelijk kan de stoet doorgaan. Nu ben ik aan het afwachten tot regisseur Bart Cafmeyer mij contacteert om te zeggen hoe zijn stoet er zal uitzien. Meestal beginnen we in januari/februari met de voorbereidingen, dus er is nog wat tijd.”

Je bent nu directeur van Opendoek. Kun je daar nog je creatieve of artistieke ei kwijt?

“Het fijne is dat je het kunt combineren. Je kunt op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen. In de coronaperiode moesten we creatief zijn om de mensen in contact te brengen met amateurtheater. Dat hebben we gedaan via het podcastproject Het Bankje, trouwens ook in Ieper. We zijn altijd op zoek naar uitdagingen en daarin kun je creatief zijn. Mijn creatieve uitlaatklep blijft echter het dansen. Zo lang ik het kan blijven doen, want ik word een jaartje ouder en de kwaaltjes beginnen al eens de kop op te steken.”

Corona legt het amateurtheater lam. Hoe ga je daar mee om?

“We proberen hen daarin te begeleiden. Op de website hebben we een coronagids. We hebben theaterwandelingen georganiseerd om aan te tonen dat het coronaproof kan. We hebben artiesten die zeggen: als ik het niet kan doen als vroeger, dan doe ik het niet. Ik weet niet of dat een goeie beslissing is. Als je cultuur bij de mensen wil brengen, dan moet je denken hoe kan je dat doen zonder de kwetsbare personen in gevaar te brengen. In november organiseren we bijvoorbeeld het Landjuweelfestival in Sint-Niklaas en we hebben nu al beslist dat we het zullen livestreamen zodat risicogroepen het ook kunnen volgen.”

Welke impact had corona op jou persoonlijk?

“Mijn mama is overleden in volle lockdown, op 6 mei. Op 11 maart had ik les gegeven. Normaal ging ik haar dan altijd bezoeken, maar omdat ik me niet goed voelde, had ik het afgezegd. De dag erna mocht ze geen bezoek meer krijgen. Mama was een zeer sociale vrouw. Ze had iedere dag bezoek. Tijdens de lockdown zag je haar afglijden. Een week voor haar overlijden, mocht ik van de dokter toch op bezoek komen. Dan is het heel snel gegaan. Mama had geen zin meer in het leven. Ze sloot zich af. Ik denk dat heel veel oude mensen nu te kampen hebben met die eenzaamheid. Dus in die zin heeft corona zeer grote impact gehad. Voor mezelf was het ook een beproeving om thuis te werken. Het is gelukt. Ik ben vaak alleen gaan wandelen. Dat gaf me rust in periode waarin veel onrust was.”

Hoe kijk je naar de toekomst?

“Op persoonlijk vlak? Kleinkinderen zijn voor mij een droom, maar ik ga mijn kinderen daar niet in forceren. Door het verlies van mijn mama schuif je voor een stuk op naar een andere generatie. Ik ben daar nu meer mee bezig dan vroeger. Hoe gaat het mijn kinderen af? Als zij gelukkig zijn en de mensen rond mij, dan is alles oké voor mij.”

Privé

Geboren op 11 april 1963 in Ieper als dochter van Roger Quaghebeur en Erna Frimout. Ze heeft nog twee broers en één zus. Ze heeft twee kinderen: Gilles (30) en Fauve (27). Nu woont ze in Brussel.

Opleiding

Gestart in de Heilige Familie, daarna volgde ze het lager en het middelbaar in het Lyceum. Vervolgens studeerde ze nog secretariaat-moderne Talen in de Hantal in Kortrijk.

Loopbaan

Startte na haar studies bij de stad Ieper (rekendienst, dienst voor toerisme en cultuurcentrum). Van 2002 tot 2007 projectcoördinator Bal Moderne bij Rosas. Daarna dagelijkse en zakelijke leiding bij Ensemble Leporello tot 2014. In 2015 tussenstop bij Opendoek, zakelijk leider bij Compagnie De Koe. Sinds 2016 directeur van Opendoek. Sinds 1986 coördinator en lesgever bij Dansstudjoke.