Jean-Pierre (72) straks voor de 33ste keer voorzitter van een stembureau: “Bij elke verkiezing present”

Jean-Pierre Deraeve: “Ik wil verderdoen zolang de gezondheid het toelaat.” © JCR
Carl Bruneel
Carl Bruneel Medewerker KW

Jean-Pierre Deraeve sloeg sinds 1971 nog nooit een verkiezing over als voorzitter van een stembureau. Ook bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen van 13 oktober tekent hij opnieuw present. Hij zegt door te zullen gaan zolang zijn gezondheid het toelaat en zolang hij iets aan de maatschappij kan bijdragen.

“Eigenlijk ben ik al sedert 1970 actief bij de verkiezingen”, steekt Jean-Pierre (72) van wal. “Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 1970 was ik nog geen voorzitter, maar secretaris van een stembureau.” Jean-Pierre, voormalig godsdienstleraar en oud-directeur van de ondertussen verdwenen gemeenteschool in Oostnieuwkerke, werd aangesproken door collega ‘meester’ Miel Deruytter om in het stembureau te zetelen.

“Miel was voorzitter van een stembureau en wist mij er van te overtuigen dat dit iets voor mij was”. Jean-Pierre had de smaak duidelijk meteen te pakken want het jaar nadien was hij meteen voorzitter van een stembureau ter gelegenheid van de verkiezingen voor Kamer, Senaat en provincieraad. “Sedert 1971 ben ik bij elke verkiezing steeds voorzitter van een stembureau geweest”, aldus Jean-Pierre. “Bij mijn eerste kennismaking bij voorzitter Miel Deruytter heb ik overigens meteen heel wat opgestoken. Ik werk daarbij nog steeds op dezelfde manier als toen. Ik hanteer eigenlijk een ietwat apart systeem. Bij een bureau dat op de klassieke manier werkt dient de kiezer zich eerst met zijn oproepingsbrief en identiteitskaart bij de eerste persoon in het bureau aan te bieden. Bij de tweede in de rij volgt de registratie. De derde persoon, de voorzitter, overhandigt dan de stembrieven. Bij mij is het zo dat ik als voorzitter meteen naam en nummer van de kiezer afroep waarna de stembrieven meteen overhandigd worden. Terwijl de kiezer stemt, volgt alle andere nodige werk. We winnen daarmee 5 tot 10 seconden per kiezer, maar op het eind blijken we steeds flink wat tijd te hebben gewonnen.”

“Als voorzitter hanteer ik eigenlijk een ietwat apart systeem”

Jean-Pierre doet het voorzitterschap steeds puur vrijwillig. “Ik heb dat sociale, dat graag bij de mensen zijn van mijn moeder geërfd”, legt Jean-Pierre uit. “Bij de meest recente verkiezingen was ik voorzitter van een ander stembureau dan vroeger het geval was. Het deed deugd dat de kiezers uit mijn oorspronkelijke bureau me geregeld de vraag ‘ziej gie nu weg ?’ kwamen stellen.”

Geen gedoe

Ook voor het samenstellen van zijn stembureau heeft Jean-Pierre een aparte methode. “Ik bezoek de secretaris en de bijzitters die opgeroepen zijn vooraf persoonlijk”, stelt Jean-Pierre. “Ik laat hen vooraf tekenen zodat ik zeker ben dat ze op de dag van de stembusslag aanwezig zullen zijn. Mensen die bij mijn bezoek aangeven geen tweede keer meer te willen zetelen in het stembureau geef ik ook de garantie dat ze dit geen tweede keer meer zullen moeten doen. Zo is er op de ochtend van de verkiezing geen gedoe met de 12 opgeroepen mensen. Als ik mijn secretaris en bijzitters heb, vraag ik aan de reserves hun GSM-nummer zodat ik hen meteen kan opbellen wanneer iemand toch ontbreekt. Ik neem vooraf ook een kopie van het blanco proces verbaal en vul zoveel mogelijk vooraf in. Ook dat levert flink wat tijdwinst op.”

De gemeenteraads- en provincieverkiezingen zijn de eerste waarbij de stemplicht is afgeschaft. “Het is een vraagteken wat dat zal betekenen qua opkomst”, meent Jean-Pierre. “Al vermoed ik wel dat niet alleen de politieke partijen, maar ook het middenveld zoals bijvoorbeeld de vakbonden zullen oproepen om te gaan stemmen. Zelf ben ik voorstander van stemplicht, vooral voor lokale verkiezingen. De lokale stem in dat kleine kiesgebied heeft immers een grotere impact dan bijvoorbeeld Vlaamse verkiezingen.”

Jean-Pierre zegt ondertussen zeker nog niet aan zijn laatste verkiezingen als voorzitter van een stembureau toe te zijn.

Elektronisch stemmen

“Ik heb ooit eens in een jolige bui gezegd dat ik zou doordoen tot er in Staden voor het eerst elektronisch gestemd wordt zodat ik dat toch eens meegemaakt zou hebben”, lacht Jean-Pierre. “Maar eigenlijk wil ik graag verder doen zolang mijn gezondheid dat toelaat en ik nog mijn steentje aan de maatschappij kan bijdragen.”

Lees meer over: