250 kilometer, 50 uren en een nieuw wereldrecord: dat is de uitdaging die Jack Desille (58) op 14 juli aangaat in het duinpark Kykhill. Hij zal er een eindeloos aantal trappen op en af lopen teneinde geld te verzamelen, geld dat broodnodig is voor het onderzoek naar xeroderma pigmentosum. De erfelijke, ongeneeslijke ziekte maakt het voor mensen onmogelijk om in het zonlicht te lopen.
Trappen, trappen en nog eens trappen. De uitdaging als gek omschrijven doet de poging van Jack niet eens eer aan. Op 14 juli, klokslag 12 uur, zal de ultraloper de 68 trappen van duinpark Kykhill op en af lopen. “De bedoeling is om in totaal 250 kilometer aan trappen af te haspelen, goed voor een wereldrecord!”
De man, die een carrière als marin-pompier – een elitekorps binnen de militaire brandweer – in het Franse Marseille achter de kiezen heeft, is gebeten door de avontuurlijke en extreme microbe.
“Ik ben van Luik afkomstig, maar toen ik klein was verhuisden mijn ouders naar het zuiden van Frankrijk”, start hij zijn verhaal. “Ik was zeven jaar toen ik de loopkriebel te pakken kreeg en nog geen jaar later liep ik mijn eerste wedstrijd. Doorheen mijn studies ben ik blijven lopen, maar ik wilde steeds meer, die grens blijven verleggen. Het was een levenswijze die me heeft geholpen in mijn 32-jarige loopbaan als militair bij de marin-pompiers van Marseille. Toen mijn pensioen voor de deur stond, koos ik voor de rust en kalmte van De Panne.”
Pensioen staat voor Jack alvast niet gelijk aan slenteren naar het park en rustig nippen aan een kopje koffie. “Ik ben en blijf een ultrarunner in hart en nieren”, lacht de atleet. “De limieten van je lichaam blijven opzoeken, natuurlijk onder het toeziend oog van een dokter, daar doe ik het voor. Ik ben dan misschien wel 58 jaar, stilzitten is niets voor mij. Toen ik voor het eerste de trappen van de Kykhill zag, wist ik meteen dat ik er ooit iets mee zou aanvangen. Die dag breekt weldra aan.”
De 68 trappen, met een hoogteverschil van tien meter, op en af lopen en zo een plaats in het Guinness World Record boek verzilveren: Jack kiest met zijn uitdaging niet voor half werk, al is het vooral het achterliggende doel dat hem voortstuwt.
“Het wordt een heuse uitdaging, want niemand deed het ooit op zo’n korte afstand. Ik hoop het in vijftig uur klaar te hebben gespeeld, waarna een deurwaarder mijn record al dan niet gaat bevestigen. Natuurlijk wordt het afzien, maar dat is slechts klein bier bij het dagelijkse lijden van maankinderen.”
Nooit buiten spelen
“Dat zijn kinderen die de ongeneeslijke ziekte xeroderma pigmentosum hebben. Hun lichaam – vooral hun huid – reageert enorm intensief op blootstelling aan uv-licht, zonlicht dus, waardoor ze nooit buiten kunnen spelen. Vaak is slechts een klein beetje zonlicht voldoende om meteen erg agressieve tumoren te krijgen: een ronduit gruwelijke aandoening.”
“Op dit ogenblik is er geen enkele genezing mogelijk, maar verschillende wetenschappers zoeken naar behandelingen en oplossingen. Met mijn exploot wil ik fondsen verzamelen, zodat die onderzoeken kunnen blijven gevoerd worden. Het is bijna ondenkbaar hoe maankinderen moeten leven en hoe iets banaals als een luchtje scheppen wordt gereduceerd tot een ware martelgang. Ik leerde er de kleine Ilano kennen, een stoere jongen die lijdt aan Xeroderma Pigmentosum. We kregen een nauwe band en diep vanbinnen wist dat ik iets voor hem moest gaan doen.” (SR)
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier