“Ik zal het nooit helemaal kunnen loslaten”: Krak Marc Decaestecker schenkt WO I-collectie aan privémuseum van Jan Fieuw

Marc Decaestecker (rechts) en Jan Fieuw met de vlag van Wales die werd meegenomen door de Welshe soldaten in de loopgraven en de dichtersstoel waar Marc veel waarde aan hecht. © TOGH
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Met de sluiting van feestzaal Caracas en café De Sportman zocht Marc Decaestecker een goeie bestemming voor zijn collectie stukken uit de Eerste Wereldoorlog. Hij vond die in het museum van Jan Fieuw in de schaduw van de Steenakkermolen in Sint-Juliaan. “Ik weet dat Jan er goed zorg voor zal dragen”, vertelt Marc, die recent nog verkozen werd tot Krak van Langemark-Poelkapelle.

Marc Decaestecker (62) gaat met pensioen en is volop bezig met het opruimen van ‘zijn’ feestzaal Caracas en café De Sportman, die eigendom zijn van brouwerij Leroy. Door Marcs jarenlange toewijding voor de herdenking van Hedd Wyn en de Welshmen die vochten en sneuvelden ter hoogte van de Hagebos in Langemark verzamelde hij heel wat attributen uit de Eerste Wereldoorlog.

“Niet overdreven veel, maar wel enkele bijzondere zaken: een lepel en een vork die je kan openplooien, inktpotjes die uit de dug-outs komen, een paar bajonetten, een schoen die echt wel nog in goeie staat is…”, vertelt Marc. “Niet dat ik zelf ging zoeken op de akkers. Meestal kreeg ik het van mensen die ik ken en die wisten dat de stukken in het café een mooie plaats zouden krijgen. Het is allemaal begonnen met een kast oorlogsgerief die ik kreeg van Frederik Douchy toen hij naar Frankrijk vertrok om een B&B te runnen. Sindsdien heb ik die kast geleidelijk aangevuld. Nu het café sluit, heeft Frederik die kast weer meegenomen.”

Passie voor herdenkingen

Nu café De Sportman de deuren sluit en Marc verhuist naar de Klerkenstraat, zocht hij naar een goeie bestemming voor zijn collectie. Die vond hij bij Jan Fieuw. “Ik ken Jan al lang. We hebben allebei een passie voor de Eerste Wereldoorlog en herdenkingen. Hier zijn het de Welshmen en bij Jan zijn het de Canadezen die herdacht worden. Na de stopzetting van de zaak dacht ik meteen aan Jan om mijn verzameling te schenken. Mijn overbuurman Patrick Deniere heeft de ceremonie voor de Welshmen overgenomen. Het deel van de collectie dat betrekking had op Hedd Wyn ging naar daar, maar het mooi deel is voor Jan. Omdat ik weet dat Jan daar goed zorg voor zal dragen.”

Kunstprojecten

Jan Fieuw (47) is vooral bekend voor zijn kunstprojecten A Message in a Poppy en Faces of War. In 2022 kocht hij de molenaarswoning bij de Steenakkermolen in Sint-Juliaan, op een boogscheut van het Canadees monument. “Daar heb ik naast mijn kunstatelier waar ik werk met oorlogsmaterialen die uit de grond komen, ook een klein museumpje waar ik allerlei materiaal uit de Eerste Wereldoorlog tentoonstel dat ik vind op de velden. Omdat de Steenakkermolen een historische locatie is, krijg ik veel toeristen over de vloer.”

“Ik hou van de persoonlijke materialen uit de oorlog”, vertelt Jan. “Ik ben niet de persoon die bommen zal tentoonstellen, maar zaken zoals die schoen en de inktpotjes vind ik top. Een van de pronkstukken is zeker de grote vlag van Wales waarvan we weten dat die werd meegenomen door de Welshe soldaten in de loopgraven. Echt een unicum en heel waardevol.”

“Ik heb die gekregen van Johan Dejockheere, een lid van onze werkgroep”, vertelt Marc. “Het is een vlag die tot de verbeelding spreekt. Als ik mijn ogen dicht doe, dan zie ik soldaten die de vlag vast hebben, hijsen, overal meeslepen… Wie is dat? Heeft die mens de oorlog overleefd? Dat is een gevoel dat diep gaat.”

Dichtersstoel verhuist mee

Marc krijgt het niet over het hart om alles los te laten. Zijn dichtersstoel gaat wel mee naar zijn ouderlijke woning in de Klerkenstraat. “Het is een originele dichtersstoel die in 2023 postuum werd uitgereikt aan Hedd Wynn op Eisteddfod, een jaarlijks cultuurfestival in Wales. Ik kreeg het uit handen van het nationaal rugbykoor van Wales tijdens een plechtigheid in de kerk van Langemark voor mijn jarenlange toewijding voor de herdenking van Hedd Wyn en de Welshmen. Het was een complete verrassing. De stoel heeft vele jaren in het café gestaan, maar zelf heb ik er nooit op durven zitten.”

“Zo komt aan alle verhalen een einde”, slikt Marc. “Maar het piekt wel. Maar ik heb altijd gezegd dat ik zal blijven komen naar de maandelijkse ceremonie ter ere van Hedd Wyn. De Eerste Wereldoorlog en Welshmen zullen misschien niet meer zo’n prominente plaats in mijn leven hebben, maar helemaal loslaten kan ik nooit. Daarvoor is de connectie te diep.”