Frituur Pats mag dit weekend twintig kaarsjes uitblazen maar het heeft niet veel gescheeld of dat was ook de laatste verjaardag van bekende barak op het Gaston Martensplein geweest. “Er waren al concrete overnemers komen kijken, maar ik kon het uiteindelijk toch niet over mijn hart krijgen, ik ga zeker nog een paar jaar door”, zegt Patricia Hugelier.
In 2004 nam Patricia Hugelier (55) de frituur onder de kerktoren van Zulte over van Sien en Jan, die toen ook hun naam aan de zaak gaven. Het eerste weekend van oktober geldt als officiële startdatum van frituur Pats, toen nog samen met haar ex-man Guy.
Droom
“Ik was goed opgeleid door Sien en Jan maar het eerste weekend dat ik het echt alleen moest doen, was het Firtelweekend”, zegt Patricia. “Dat was meteen vrij heftig. Maar het was altijd mijn droom om zelfstandige te worden. Ik passeerde frituur Sien en Jan regelmatig en die sprak me erg aan, vooral omdat het een typische barak onder de kerktoren was.”
“Voordien werkte ik in verschillende horecazaken, ging ik met een beenhouwer mee naar de markt en ik heb lang hondentoilettage gedaan. Sinds februari van dit jaar ben ik daar opnieuw mee begonnen. Zowel de frituur als de hondjes liggen me nauw aan het hart en ik hou van de afwisseling tussen de twee jobs.
De afgelopen twintig jaar evolueerde frituur Pats & Guy tot Pats & Melissa en uiteindelijk tot simpelweg Pats. Al krijgt Patricia al vele jaren de steun van haar man Robrecht Vandemaele (68). “Intussen ben ik op pensioen maar vroeger ging ik overdag werken en hielp ik ’s avonds nog in de frituur”, zegt Robrecht. “Dat was geen probleem, van werken ga je niet dood. Ik was ook een echte frietliefhebber. Vroeger at ik er elke dag. Maar dat waren dieetfrieten, hé”, lacht Robrecht.
Ziekte
“Sinds ongeveer 3,5 jaar ben ik echter ernstig ziek. Ik ben geen mens om stil te zitten maar het werk in de frituur wordt toch steeds lastiger. Ik help eigenlijk enkel nog bij grote bestellingen. Daarom wou Pats ermee stoppen, maar ze heeft groot gelijk dat ze toch verder doet. Verder kan ik enkel de boodschap meegeven: als je zo’n briefje ontvangt voor een preventief onderzoek, ga erop in.”
“Ik was inderdaad van plan om de zaak over te laten”, gaat Patricia verder. “Er zijn bepaalde dingen die ik niet alleen kan doen en ik zag het niet zitten om een andere volwaardige mede-uitbater te zoeken. Er waren al een drietal kandidaat-overnemers komen kijken maar ik kreeg het niet over mijn hart. Ik zou er te veel hartzeer van hebben en de klanten missen.”
Vernieuwingen
“Ik heb beslist om door te doen en heb ook volledig een tweede adem gevonden. De buitenkant van de frituur wordt opnieuw geschilderd -ik moet bekennen dat ik nooit van die rode accenten gehouden heb- en ik begin met loaded fries. Er staan elf varianten op het menu: bekende dingen zoals een Julientje maar ook mijn eigen Patske. Dat zijn frietjes met balletjes in tomatensaus, mijn zelfgemaakte tartaar en lente-uitjes.”
“Vanaf november zal de frituur wel enkel nog open zijn op vrijdag, zaterdag en zondag. Met deze aanpassing en met hulp van flexijobbers, zie ik mezelf zeker nog vier of vijf jaar doordoen. Ik hoop dat het frietkot ook nadien zal blijven bestaan, ook moesten ze het Gaston Martensplein ooit heraanleggen. Het barakje is wat me destijds zo aansprak en ik zeg nog steeds: onder elke kerktoren hoort een frituur.”
Het frietkot
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
