Onze lezers verkozen de 68-jarige Snaaskerkenaar Daniël Quintens tot krak van Gistel. Een mooie bekroning voor zijn prestaties in het socioculturele leven van de stad en deelgemeente Snaaskerke.
Sinds 1970 is Daniël Quintens Snaaskerkenaar. De liefde gevolgd, zoals dat heet. Want zijn vrouw, Nadine Lateste, woonde in wat toen nog een zelfstandige gemeente was. En waar de legendarische burgemeester Henri T’Jonck gedurende dertig jaar de lakens uitdeelde.
Daniël kon vrij vlug afstand nemen van Zandvoorde, het dorp waar hij zijn jeugd doorbracht. Al spoedig werd hij secretaris van SK Snaaskerke.
Zijn schoonvader stond mee aan de wieg van de plaatselijke voetbalclub en toen de eerste secretaris er de brui aan gaf, zei vader Lateste: “dat is echt een job voor jou.”
En wat doet een brave schoonzoon dan? Inderdaad. Daniël is een tiental jaar secretaris geweest. Nog altijd is hij een trouwe supporter. En hij verheugt er zich over dat er een vast publiek van ruim honderd supporters de thuiswedstrijden bijwoont.
De lagere school
Er kan niet voorbijgegaan worden aan zijn inzet voor de plaatselijke lagere school. Al 28 jaar is hij er vrijwillige medewerker. “De Vriendenkring werd indertijd gesticht in de kantine van SK Snaaskerke. Op de hoek van de toog. Met onder andere meester Paul erbij”, herinnert Daniël zich. En welke namen vielen er verder nog in het verhaal over de school? Roland Maene natuurlijk en Walter Kimpe, helaas al overleden. Maar ook Renaat Vandenbussche, apotheker in de Sint-Jozefskliniek en advocaat Erik Denolf, die de statuten opstelde van de vzw.
Ik inventariseerde ook de hele begraafplaats van Snaaskerke
Daniël was ook al vroeg mee met de informatica. Hij was tewerkgesteld in de televisiefabriek CBRT in Brugge. En daar werd uiteraard al met computers gewerkt nog lang voor de personal computer de wereld veroverde.
Ook de mogelijkheden van de pc had Daniël vlug door. “Het is begonnen met het opmaken van mijn stamboom. En daarna volgden enkele boeken: over de boerderijen in en rond Snaaskerke, over de jongens- en meisjesschool. Ik inventariseerde ook de hele begraafplaats van Snaaskerke”, laat hij optekenen. En hij geeft meteen mee dat het lijvige en rijk gedocumenteerde boek dat hij over de parochiekerk van Snaaskerke schreef, voltooid is. Iets om naar uit te kijken.
En tenslotte wil Daniël van harte al de mensen bedanken die op hem gestemd hebben. Noch hijzelf noch zijn vrouw hadden verwacht nummer één te worden, maar wel gehoopt bij de drie laureaten te zijn.
VRAGENRONDJE
Is de Krak belangrijker dan de cultuurprijs van de stad?
“De Krak wordt toegekend door de lezers van De Zeewacht, ook niet-Gistelnaars hebben stemrecht. De cultuurprijs wordt toegekend door een beperkt aantal mensen, de cultuurraad. Krak heeft dus een meer algemene inhoud.”
Was er een reden om te stoppen bij SK Snaaskerke?
“Helemaal niet. Ik ben nog altijd een felle supporter en woon ongeveer alle thuiswedstrijden bij. Als je aan een opdracht begint, heb je een bepaald doel voor ogen. Eenmaal dat doel bereikt, is het tijd om de fakkel door te geven aan jongeren.”
Hoe zie je de toekomst van socioculturele verenigingen?
“Ik denk dat in het bestuur van veel verenigingen nood is aan jonge opvolgers met nieuwe, hedendaagse ideeën. Niet gemakkelijk te vinden. Maar als je, zoals bij SK Snaaskerke, zo’n opvolger hebt, zet je best een stap opzij. Niemand is onvervangbaar.”
Wat is het nut van een heemkundige kring als Gestella?
“Het belang van Gestella kan je niet overschatten! Hun documentatiecentrum is een onuitputtelijke bron van gegevens over ons verleden. Zo heb ik de hele begraafplaats van Snaaskerke geïnventariseerd. Van elk graf een foto en een beschrijving. Die documentatie draag ik over aan Gestella. Vroeg of laat zal een nazaat er zijn voordeel mee doen. Hoop ik…”
Heb je een voorstel voor de renovatie van de dorpskern?
“En of! Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurde een vliegtuigongeval op het vroegere stationsplein. Een bescheiden monument om dit voor het nageslacht te bewaren mag op het vernieuwde plein toch niet ontbreken. Dat deelde ik al mee aan de bevoegde instanties. Ik hoop dat zij oog hebben voor de geschiedenis.”
BIO
Privé
Geboren op 9 december 1947 en opgegroeid in Zandvoorde. Sinds zijn huwelijk in 1970 met Nadine Lateste woont hij in Snaaskerke. Hij heeft een dochter Ann, getrouwd met Stefan De Grande, en een kleindochter Loïs.
Loopbaan
Daniël is elektricien en had maar één werkgever : de CBRT, Compagnie Belge de Radio et Télévision, in Brugge.
Vrije tijd
Medeoprichter van diaclub De Snaaskijker, jaren secretaris van SK Snaaskerke en lid van heemkundige kring Gestella. Auteur van publicaties over zijn dorp en volkse toneelstukken.
(Arnold Naert)
Krak van je Gemeente
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier