Wie steunt missie van Amélie in de Marokkaanse woestijn? “Onze operaties veranderen honderden levens”

Een goeie gezondheid is onbetaalbaar. Met die leuze in het achterhoofd vertrekt de Waregemse Amélie Verhofstede (39) in oktober voor de tweede keer op humanitaire missie naar Marokko. Samen met een klein team dokters, verpleegkundigen en medische assistenten zullen ze een week lang honderden oog- en tandoperaties uitvoeren om zo de levenskwaliteit van de lokale inwoners aanzienlijk te verhogen.

Miserabele gezondheid

We keren even terug in de tijd. Na haar studies ging Amélie Verhofstede meteen aan de slag in de medische wereld als office manager. Zo kwam ze onder andere bij dr. Marnix Claeys uit Kortrijk terecht, een oogchirurg en een van de voortrekkers van de vzw See&Smile. Een organisatie die jaarlijks met een team oog- en tandartsen op missie vertrekt naar Afrika en Azië om voornamelijk cataractoperaties en tandextracties uit te voeren bij kansarmen. “Ik was eigenlijk meteen geïntrigeerd, maar toch heeft het nog even geduurd vooraleer ik me zelf heb geëngageerd voor de vzw”, steekt Amélie van wal.

“In 2018 trok ik op trektocht in Marokko. Een prachtige reis, maar ik werd ook geconfronteerd met de schrijnende omstandigheden waarin de lokale bevolking in bepaalde regio’s moet leven. Door het gebrek aan nutsvoorzieningen zoals stromend water, de schroeiende hitte, zandstormen en extreme armoede is de oog- en tandgezondheid van de allerarmsten echt miserabel. Ik werkte op dat moment in het Eyecenter Latem, de praktijk van dr. Fernand De Wilde. Hij was ook betrokken bij See&Smile, dus stelde ik hem voor om eens een humanitaire missie naar Marokko te overwegen. Zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Zonnebril als schaars goed

In 2019 vertrok Amélie als medisch coördinator op haar eerste misse naar Zagora in Marokko. Samen met een team artsen, verpleegkundigen en andere vrijwilligers uit de medische sector vatte Amélie post in een klein, primitief ziekenhuis aan de rand van de Saharawoestijn. “Het ministerie van Volksgezondheid had op vraag van de vzw alle apparatuur voorzien, maar de lokale bevolking zelf heeft samen met de non-profitorganisatie Rotaract Zagora de hele boel opgefrist. Voorheen was daar gewoon niets”, vertelt Amélie.

“Het is onze morele plicht om onze medische kennis te delen met de rest van de wereld”

De helft van het team trok samen met een lokale gids naar de berberdorpjes, het laatste stukje bewoonde wereld voor de woestijn volledig de overhand neemt. “In totaal hebben we meer dan 1.000 consultaties gedaan, waarvan een groot deel in die afgelegen dorpjes zelf. Wie een bril op sterkte nodig had, kreeg eentje van ons. Daarnaast checken we wie in aanmerking komt voor een cataractoperatie, waarbij de versleten en aangetaste ooglens wordt vervangen door een kunstlens.

“Bij ons komt cataract bijna uitsluitend voor bij de oudere bevolking, maar daar zagen we jongeren van 25 die al in een vergevorderd stadium zaten. Een zonnebril kan al wonderen doen, maar daar hebben ze helaas geen centen voor. Wanneer wij er uitdelen na de operaties, beschouwt die bevolking dat echt als een godsgeschenk”, klinkt het aangedaan.

“Een simpele zonnebril zou al wonderen doen, maar daar hebben die mensen gewoon geen geld voor”

“Tot slot worden hun tanden zorgvuldig gecontroleerd. Tandhygiëne is onbestaande bij de berbers, gecombineerd met hun mierzoete drankjes en kalkrijk water is dat een gedoemd recept voor rotte tanden. Dat zorgt voor abcessen en allerhande infecties die de rest van hun lichaam aanvallen. De enige oplossing is om die geïnfecteerde tanden te trekken, dan zijn ze tenminste verlost van de pijn en andere gezondheidsrisico’s. Die operaties veranderen echt hun leven, maar we proberen hen ook zo goed mogelijk te informeren over voorzorgsmaatregelen die ze zelf kunnen nemen.”

Dankbaarheid

Tijdens de vorige missie in 2019 voerde het team in totaal 120 cataractoperaties en 900 tandextracties uit, een cijfer dat ze dit jaar liefst nog een beetje willen opkrikken. Tussen 15 en 23 oktober trekt Amélie opnieuw met een team naar Marokko, deze keer in de streek van Agadir-Taghazout. Amélie werkt intussen als medisch coördinator op het operatiekwartier in AZ Groeninge en wordt enorm gesteund door het ziekenhuis om deze missie te ondernemen. En dat doet zij, net als de rest van de reisgenoten, volledig op vrijwillige basis. Enkel het verblijf, het medisch materiaal en het vervoer van de patiënten ter plaatse wordt gefinancierd met giften die de vzw ontvangt.

Voor hun werkuren krijgen ze enkel dankbaarheid terug, maar dat is voor Amélie meer dan voldoende: “Die mensen zijn zo geduldig en verwachten echt niets, ze zijn dankbaar voor alle hulp die ze krijgen. Marokko heeft zoveel te bieden, maar het merendeel van de bevolking kan daar niet van meegenieten. Ik weet dat we nooit iedereen zullen kunnen helpen, we kunnen nu eenmaal niet toveren, maar het voelt goed om iets te kunnen doen. Het is onze morele plicht om onze medische kennis met de rest van de wereld te delen. Dat heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Ik zie wel wat er in de toekomst nog op mijn pad komt, maar sowieso zal ik altijd blijven zorgen voor mensen, op welke manier dan ook.”