Van je passie je beroep kunnen maken, daar droomt toch iedereen van? Fotograaf Nick Decombel waagde vijf jaar geleden de sprong en heeft het zich nog geen moment beklaagd. “De kleuren en tinten van de zeedijk, het strand en de strekdam… maken Oostende bijzonder.”
Hoewel de Mercator nog altijd gesloten is, spreken we toch af ter hoogte van het schip. De zon schijnt en gelukkig mogen we weer op een bankje zitten. Mét afstand, uiteraard. “Ik heb wel een bijzondere band met de Mercator”, opent Nick. “Ik heb hier al veel fotoshoots gedaan. Een mooie herinnering is een huwelijk waarbij ik zowel gast als fotograaf was. Maar één van de beste momenten was toch wel de dag waarop ik koning Albert mocht volgen. Die dag zag ik dat hij echt wel wordt geleefd. Op de Mercator maakte hij een babbeltje met de vrijwilligers die het schip opknappen. Je zag dat dit de enige plek was waar hij wat op zijn gemak was.”
Hoe ben je gestart met fotograferen?
“Ik heb als kind altijd veel getekend en was veel bezig met kunst, maar fotografie kwam later. Het is pas toen mijn zoon geboren werd dat ik een spiegelreflex kocht. Ik nam foto’s van zijn beertje en deed dat eens tegen licht, met het licht van de zijkant… Ik begon al snel manueel te fotograferen. Dat was lang een passie vooraleer ik fotograaf in bijberoep werd. Ik had een mooie functie bij DAB Vloot. Dat was eigenlijk een gouden kooi. Zo’n goede job laat je niet snel vallen. Uiteindelijk werd ik vijf jaar geleden volledig zelfstandig. Een stap die ik veel eerder had moeten zetten!”
Je bent autodidact en hebt dus geen uur les gevolgd.
“Klopt, al heb ik onlangs wel een workshop gevolgd. Maar dat ging meer over kritiek. Kijk, mensen zeggen altijd dat je foto’s mooi zijn. Je moet al een hele sterke persoonlijkheid hebben om aan iemand te durven zeggen dat zijn foto’s niet goed zijn… Dus stapte ik naar iemand die mij dat wél durfde te zeggen. Dat heeft mijn ogen geopend. Ik heb het gevoel dat ik met mijn fotografie een enorme stap vooruit heb gezet. Nu pas ben ik écht content van mijn foto’s.”
Wie is Nick Decombel?
Privé
Nick (43) is geboren en getogen in Oostende. Hij woont samen met zijn vrouw Inge Beirens, hun kinderen Ime (13) en Lio (10) en hond Teddy in Mariakerke.
Studies en loopbaan
A2Handel, daarna werkte Nick lang als ambtenaar bij DAB Vloot. Hij is voltijds aan de slag als zelfstandig fotograaf sinds 2015.
Vrije tijd
Suppen, reizen, naar optredens gaan.
Welke foto’s neem je vooral?
“Ik doe fotoshoots aan zee met gezinnen en koppels, fotografeer huwelijken in binnen- en buitenland en werk ook voor bedrijven. In Oostende neem ik vaak foto’s voor Toerisme Oostende en KVO, maar ik zit evengoed in Brussel, Antwerpen…”
Hoe heb jij de lockdown beleefd?
“Ik zag al snel heel mijn jaar in duigen vallen. Heel veel feesten werden geannuleerd. Gelukkig is het al heel snel weer op gang gekomen. Ik heb dus veel verloren, maar zó erg is dat niet want ik heb veel tijd kunnen spenderen met mijn gezin. Voordien werkte ik zeven op zeven. Enkel als we op reis gingen, kon ik het loslaten. Nu ik meer vrije tijd heb, maak ik ook betere foto’s.”
Tijdens de lockdown ben je op pad getrokken met je camera.
“Ik heb twee reeksen gemaakt. Voor People of Corona kampeerde ik dagenlang op het dak van het Kursaal. Van die foto’s maakte ik mozaïeken en daarvan verkoop ik nu prints. Verder maakte ik ook de reeks Streets of Corona. Beelden van lege straten in Oostende in zwart-wit.”
Mijn grootste sterkte is dat ik mensen heel erg op hun gemak kan stellen
Ben je een trotse Oostendenaar?
“Ja, ik woon hier heel graag. Ik ben opgegroeid in Stene-dorp, aan de wegel naast de molen. Ik speelde tussen de bunkers, ging helpen op boerderijen aan de Schorre… Een dorpsgevoel in een stad. Dat vind ik vandaag ook zo leuk aan Oostende: het is hier niet té groot, er heerst hier een groot samenhorigheidsgevoel.”
James Ensor was er al zot van en talloze kunstenaars volgen hem daarin: het licht in Oostende zou subliem zijn. Vind jij dat ook?
“In België zijn er heel veel goede fotografen. Weet je hoe dat komt? Omdat wij hier in heel moeilijke omstandigheden moeten werken: huwelijksfoto’s nemen om 12 uur ‘s middags, het slechtste moment! (lacht). Nee, wat Oostende zo bijzonder maakt is niet zozeer het licht, maar de kleuren en tinten. Het strand is een natuurlijke reflector, maar ook de tegels op de zeedijk, de kleuren van het Thermae Palace, het beton van de strekdam… Al die kleuren samen zorgen voor een fantastische omgeving. In Brugge heb je donkere straten, maar hier heb je die mooie zandkleuren van de zeedijktegels. De grond in Oostende is heel dankbaar!”
Wat maakt een foto een Nick Decombel-foto?
“Mijn foto’s zijn écht, tonen emoties en hoe het is. Mijn grootste sterkte is dat ik mensen heel erg op hun gemak kan stellen. Dat leer je met de jaren. Dat, in combinatie met het feit dat ik heel snel kan werken. Maar eerlijk? Het mooiste compliment krijg ik van broers, zussen, familieleden… die me zeggen dat ik iemand op de foto heb gezet zoals ze écht zijn.”
Wat wil je nog bereiken met je fotografie?
“Ik wil het vooral de rest van mijn leven doen. Het blijft verbazen en verrassen, ik kom op plekken waar ik anders nooit kom. Wat ik wel nog graag zou doen, is een sporter volgen die naar de Olympische Spelen gaat. Verhalen vertellen, die richting wil ik uit. Maar ik laat het allemaal op me afkomen. Ik heb chance dat ik kan doen wat ik graag doe.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier