Het glazen plafond waar vrouwen vaak nog tegen botsen op hun weg naar een topfunctie in bedrijf of ambtenarij, daar hebben ze in de familie Lacoere uit Bredene tot nader order geen last van. Zowel Siegelinde, algemeen directeur van de stad Oostende, als Sieghild, woordvoerder van staatssecretaris De Moor, bezetten vandaag belangrijke posities. “Thuis leerden we altijd: je krijgt veel kansen, maar je moet ze zelf waarmaken”, heeft Siegelinde altijd onthouden.
Siegelinde (44) en Sieghild (39) komen uit een Bredens nest waar engagement, cultuur en interesse in de politiek nooit ver weg waren. Zowel vader Wilfried, die zich vooral in de plaatselijke voetbalwereld verdienstelijk maakte, als moeder Josée (Vanhille), lid van verschillende socio-culturele verenigingen, hebben hun kinderen (naast Siegelinde en Sieghild ook Siegried en Siegfried) het begrip ‘engagement’ met de spreekwoordelijke paplepel meegegeven. Ook grootvader André was jarenlang een van de boegbeelden van de gemeentelijke harmonie, een bedreven kunstenaar, lokaal politicus voor Volksbelangen en stuwende kracht achter het corporatieve voetbal in Bredene.
Siegelinde en Sieghild bleken bovendien goeie studenten. “Na twee jaar rechten aan de Kulak trok ik naar Leuven, waar ook mijn kleine zusje ging studeren. Naast rechten heb ik er nog een master politieke wetenschappen gehaald. Sieghild en ik hebben er zelfs heel even het auditorium gedeeld, want ook zij studeerde pol&soc”, opent Siegelinde.
Crisismomenten
“Ik had toen een heel brede interesse. In die mate dat ik na mijn studies een journalistieke stage ging doen bij De Tijd”, vult Sieghild aan. “Maar Europese politiek werd al snel mijn grootste liefde. Zo ben ik als parlementair medewerker bij Europarlementariër Saïd El Khadraoui (Vooruit) terechtgekomen.
Vandaar ging het naar het kabinet van minister Koen Geens (CD&V). Dat was zonder meer een boeiende tijd, maar ook een boordevol crisismomenten. Vooral 2016, het jaar van de aanslagen, was heftig. We bleven toen vaak slapen op het kabinet, nachtjes van vier uur slaap. Het was emotioneel een heel zware periode.”
Emoties
Vandaag is Sieghild woordvoerder van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole De Moor (CD&V). “Ook nu weer thema’s waarbij de emoties vaak hoog oplaaien. En waar je er over moet waken nooit het hart te verliezen”, weet de Bredense, die intussen Antwerpen op haar adreskaartje heeft staan.
“In tegenstelling tot Siegelinde, die nog altijd in Bredene woont, heb ik de metropool opgezocht. Maar vergis je niet, ik hecht heel veel belang aan onze familie. Ik zak nog regelmatig naar de zee af, ook al moet je in mijn functie permanent beschikbaar zijn. Spelen met de nichtjes moet dan soms wijken voor een dringende opdracht. Toen er brand uitbrak in een pand voor migranten in Brussel, zat ik net te genieten van een concert…“
“Onverminderd stand-by zijn, dat kan al eens vervelend zijn op vakantie of op een familiefeest. Je bent altijd wel een beetje geestelijk afwezig omdat de staatssecretaris nu eenmaal op elke kleine vraag of een fout statement meteen moet kunnen reageren. Excuus voor de terechtwijzing, maar we moeten ook de pers wel eens bellen wanneer er foute informatie wordt verspreid. En dat kan heel laat zijn, dan is het zoeken tot er iemand opneemt.”
Gelukkig kan Sieghild afleiding vinden in cultuur. “Iets wat ik ongetwijfeld mee heb gekregen van opa André, die zelf beeldhouwer was. Ik pik graag een concertje mee en ben intussen als regeringscommissaris betrokken bij het Antwerp Symphony Orchestra. Weet je trouwens dat ik nog vijf jaar voor Arne Quinze heb gewerkt?”, verbaast Sieghild.
“Onze familie heeft altijd iets willen bijdragen aan de maatschappij”
Is Sieghild, die ook nog een tijdje in New York woonde, stilaan een kosmopoliet, dan zocht oudere zus Siegelinde het veel dichter bij huis. Ze is intussen ruim twee jaar algemeen directeur van de stad Oostende. “Ik heb tot nu toe nog maar een werkgever gekend. Ik ben er begonnen op de juridische dienst, werd directeur Bestuur en Personeel en ben zo, na examens, algemeen directeur geworden. In volle coronaperiode. Het was een furieuze start waarin ik veel heb bijgeleerd…en soms al eens heb gevloekt.”
Haar opmars binnen de stadsdiensten bewijst volgens Siegelinde dat, wat je ook doet, er altijd opportuniteiten zijn. “Het is een boodschap die ik ons personeel vaak meegeef. Er zijn kansen, aan jou om ze te grijpen. Het is een attitude die we van thuis uit mee hebben. Onze familie is er een die altijd iets heeft willen bijdragen aan de maatschappij. Solidariteit staat voorop bij ons. Vandaar allicht de publieke functies, waarin we terecht zijn gekomen. We willen iets betekenen voor de gemeenschap.”
Familie
Familie, het woord valt meermaals in het gesprek. “Zonder familie zouden we niet staan waar we nu staan”, beseft Siegelinde. “Toen mijn tweeling geboren werd, sprongen ouders, broer en zussen meteen bij.”
“Vergeet niet dat wij in onze jobs soms geleefd worden”, geeft Sieghild aan. “Dan helpt het wel wanneer je weet dat je familie er altijd voor je is. Vroeger ook vaak met wijze boodschappen. ‘Dat niks je in de schoot kwam vallen’, ‘dat je altijd respect moest hebben voor de ander’.”
“En dat je moet doen wat je graag doet, of je nu meisje of jongen bent. In die zin waren onze ouders echte feministen. ‘Je kunt worden wat je wil’, hebben we tot vervelens gehoord. Woorden die er uiteindelijk toe leidden dat mijn man vandaag moet voetballen met zijn dochters”, besluit Siegelinde met een knipoog.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
