Ze staat niet graag in de schijnwerpers, maar de spelers en het bestuur van Basket Blankenberge vonden dat de vrouw-met-het-gouden-hart meer dan een pluim verdiende. Haar jarenlange inzet voor de misschien wel grootste sportvereniging van de badstad wordt gewaardeerd en dat zal Rita Nefors (59) geweten hebben. “Ik had nooit van de Krak-titel durven dromen”, straalt ze. “Daarom wil ik de sportdienst, bestuursleden en trainers bedanken. Alsook wijlen mijn papa Roger. Door hem ben ik geworden wie ik ben…”
Rita Nefors was negen, toen ze met basket begon. Tot in 1981 stond ze zelf op het veld, tot ze zich te oud voelde naast haar teamgenoten. En ze legde zichzelf enkele jaren rust op. Maar loslaten ging niet, want al snel keerde ze terug naar het basketbalveld, deze keer als scheidsrechter. Vijf jaar lang moest ze verwijten slikken, tot ze besliste dat het genoeg geweest was. Sindsdien zet Rita zich vrijwillig in door onder andere de cafetaria uit te baten. “Ik maakte het huidige Basket Blankenberge nog mee als Fantasia en zelfs nog onder Berghmans”, blikt ze terug.
Cafetaria
Op Rita’s programma staat elke dag wel iets wat met basket te maken heeft. Op zaterdag is ze verantwoordelijk voor de cafetaria; wekelijks zijn er nog twee andere mensen per ploeg die de bar verzorgen. Wie wanneer de mensen drank aanbiedt, houdt Rita bij op een dienstlijst. “Ik hou dan vooral een oogje in het zeil”, zegt ze. “Daags voordien moet ik zorgen dat er genoeg voorraad is en doe ik -zo nodig- de boodschappen. De frigo’s vullen doe ik op vrijdag.” Tijdens de match gaat ze soms chronometreren en nadien de uitslagen doorgeven aan de Vlaamse Basketballiga. “Met andere woorden: ik kom als eerste binnen, maar ga als laatste naar buiten”, lacht Rita.
Ik kom als eerste binnen en ga als laatste buiten
De Krak van Blankenberge zet zich sinds een achttal jaar ook in voor de Basketschool. Dit schooljaar maken maar liefst zestig kinderen van de derde kleuterklas tot het tweede leerjaar kennis met de balsport in de Sportdoze. In september voerde Rita promotie in alle scholen en trok ze rond om flyers te bussen.
Babbel
Zelf had Rita de titel graag aan Babette De Vos geschonken. “Zij heeft écht iets uitzonderlijks gepresteerd”, knikt ze. “Het is hier echt tof werken, vooral door de kinderen. De liefde en appreciatie die ik van hen krijg, is van onschatbare waarde! Op zekere leeftijd moet je al eens hier en daar iets afgeven. Ook omwille van gezondheidsredenen moet ik het al eens iets rustiger aan doen. Maar gelukkig word ik hier goed omringd. Veel kinderen hebben gescheiden ouders. Als je op de middag, terwijl ze een broodje eten, bij hen gaat zitten voor een babbel, zijn ze dolgelukkig. Zolang mijn gezondheid het toelaat, hoop ik hier mijn steentje te kunnen bijdragen.”
VRAGENRONDJE
Wie wil je graag bedanken?
“In de eerste plaats iedereen die op mij gestemd heeft! De journalisten van Krant van West-Vlaanderen verdienen ook een dankwoord voor de promotie van onze basket… Mijn papa Roger was mijn grote voorbeeld. Wat zou hij trots geweest zijn! Met iedereen kunnen omgaan en alles doen in het belang van de medemens. Een luisterend oor zijn… Zijn persoonlijkheid groeit voort in de mijne.”
Wie is jouw steun en toeverlaat?
“Zonder twijfel mijn metekind Laure De Clercq, die nu vijftien is. Ik heb een enorm hechte band met haar. De dag dat ze me vroeg om de basketbalsport aan te leren, blijft in mijn geheugen gegrift staan. Ik heb het haar nooit opgedrongen, maar ondertussen is ze er al tien jaar mee bezig. Onze gesprekken, als ze bijvoorbeeld tijdens haar lunchpauze naar mij komt, gaan dan ook vaak over… basket.”
Wat is je bijgebleven uit het voorbije jaar?
“Het baskettornooi The Belgian Coast Throphy, dat we straks in mei voor de derde keer mogen organiseren. Zelf nemen we ook deel. Dat onze U10-jongens en -meisjes dat tornooi wonnen, kwam heel onverwacht, maar was des te leuker. Ze namen het op tegen Nederland, Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland, dat vertegenwoordigd werd door de Stuttgart Eagles, kinderen van Amerikaanse militairen. Ook leuk was toen aan het begin van het nieuwe seizoen bleek dat we normaliter geen meisjesploeg U19 zouden hebben. En toch kwam er een nieuwe ‘Dames Two’, waar ook Laure deel van uitmaakt.”
Wat betekent Blankenberge voor jou?
“Ik moét elke dag naar buiten! En vanaf het moment dat de zon schijnt, ga ik naar het strand. Je zal mij nooit iets negatiefs horen zeggen over ons ‘steedje’. De leeftijd heeft me ook veranderd:voor een wasmachine rij ik niet meer naar de grote ketens, maar steun ik de lokale middenstand. Hetzelfde voor kleding. Mocht ik nog de liefde van mijn leven vinden, zou hij mij naar hier moeten volgen.”
BIO
Privé
Geboren op 18 april 1956 in Blankenberge. Dochter van Roger Nefors. Alleenstaand, geen kinderen. Heeft nog een jongere broer en zus.
Opleiding
Lager onderwijs in de Stadsschool in de Molenstraat, daarna technische opleiding ‘Snit en Naad’ aan de RMS in de Onderwijsstraat.
Loopbaan
Rita begon te werken in een naaiatelier in Sint-Kruis, daarna ging ze aan de slag bij de broers Retsin in Uitkerke. Na het faillissement werkte ze bij Lustrerie Fantasia. Vanaf 1980 was Rita kleermaakster op de luchtmachtbasis in Koksijde.
(Jason Wittevrongel)
Krak van je Gemeente
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier