Een geboren entertainer en een rekenwonder. Yves Demey (58) is veel meer dan gewoon een friturist. “In mijn frituur hou ik het kleinschalig. Maar ik hou ervan dat er wat sfeer is.” En daarom staat hij steevast te neuriën en dist hij verhalen op.
Yves Demey is al 35 jaar het gezicht van de frituur op het Ter Beursplein in de Bosmolens. Je moet er eens geweest zijn. Zoals in een café de patron de sfeer bepaalt, is het in de frituur van Yves de man zelf die voor de ambiance zorgt.
Opgroeien deed Yves in Bavikhove. “Maar we waren eerst in Kachtem komen wonen. Mijn studies voor laborant heb ik afgebroken; ik ging aan de slag als facteur in Beveren-Roeselare. We passeerden toen veel door de Bosmolens. In die tijd stond er naast iedere kerk een frituur, op de Bosmolens was dat niet het geval. Dus begonnen we hier in bijberoep. Let wel: de wijk zag er toen nog niet uit zoals nu. In 1989 werden nog wortelen gekweekt en stond een paard te grazen waar nu Bakker Jan zit. Velen vroegen zich af wat ik op zo’n plek ging zoeken.”
Het eerste frietkot was een occassie. “Die had in Veurne gestaan, ik mocht die gaan ophalen bij de Swann-sauzen in Moorsele. In 1991 heb ik dan te maken gehad met een brand, geen megabrand hé. Maar de afzuiging had vuur gevat, heel het dak was naar de vaantjes. Ik werkte eerst nog met een tussenoplossing, daarna kon ik mijn huidige frituur op de kop tikken. We zitten er ondertussen ook al 32 jaar in.”
De frituur zonder naam
In de beginjaren werkte Yves in bijberoep. “Maar op de duur was dat niet meer houdbaar. Ik was hier vooral begonnen met de jeugd, die kwam hier om een blikje cola en een Bicky. Dat groeide echter snel en iedere keer na middernacht in je bed zitten en er om 4 uur al uit moeten, kroop in de kleren. Dus koos ik voluit voor de frituur.”
Een naam heeft de frituur nooit echt gehad, maar iedereen van de Bosmolens en omgeving kent Yves natuurlijk. “Ze komen naar Yves. Waarom? Vooral voor mijn frietjes. Ik hou het ook graag simpel. In veel frituren kun je nu een spaghetti eten of zelfs een vispannetje met puree. Maar volgens mij draait het in een frituur nog altijd om de frietjes. Dat ze wel eens de lekkerste van Izegem worden genoemd? De reden is simpel. Wij werken hier nog met echte aardappelen, de frietjes duw ik zelf door, we bakken ze zelf voor … Er kruipt daar heel wat tijd in, maar daarmee maken we het verschil.”
Alle gebruikelijke snacks zijn uiteraard ook te verkrijgen bij Yves. “Maar daar houden we het bij, een lekkere friet, een sausje en een stuk vlees.”
Niet enkel de Bosmolens veranderde, ook het horecalandschap. “Nu kun je hier rondom mijn frituur al zeker op vijf plaatsen een broodje kopen. Vroeger was de frituur het enige alternatief.”
“In heel wat frituren komt er geen patat meer binnen, maar het draait hier net om die verse frietjes”
Maar bij Yves kom je ook voor meer dan het frietje alleen. Het is een avontuur op zich om hem bezig te zien. Hij neuriet luidop mee met de Vlaamse schlagers op de radio en hij houdt ook het gesprek gaande.” Het is wat moeilijker dan vroeger, nu staan ze soms met vijf naast elkaar op hun gsm te kijken. Maar ik heb altijd wel wat verhalen klaar, zaken die ik meegemaakt heb en die ik kleurrijk kan vertellen. We lachen ook graag eens. Je moet je jeunen bij mij.”
Cijferaar
Al zeker geen onlinebestellingen bij Yves, daar heeft hij het niet voor. “En als er klanten in de frituur staan, neem ik mijn telefoon niet op. Ik vind het maar logisch dat ik me bezighoud met de mensen die voor me staan.”
En de rekening wordt nog uit het hoofd en luidop gemaakt door Yves. Daarbij knallen de cijfers door de lucht … “Ik doe het klinken als een ingewikkelde berekening, maar in feite moet je maar tot tien kunnen tellen.”
Naar de Kempen
Met voorsprong is Yves de friturist met de grootste anciënniteit in Izegem. “In het Snackblad (het Belgisch vakblad voor frituristen, red.) zie je soms wel collega’s staan die hun 10- of 20-jarig jubileum vieren. Maar 35 jaar, dat is niet velen gegeven. Het is ook niet te onderschatten. Ik nader de 60 jaar en ben wat aan het afbouwen. Noem het gerust een landingsbaan”, lacht hij.
“Ik doe het nu ook uitsluitend in mijn eentje. Mijn kinderen Stijn (35), Bjorn (34) en Kelly (29) hebben altijd geholpen. Maar ze zijn nu elk hun eigen weg gegaan. Stijn geeft les in Rekkem, Bjorn werkt op de groendienst in Roeselare en Kelly is actief bij de politiezone MIDOW. Ze zijn ook allemaal het huis uit; ik woon hier nu dus in mijn eentje in de Plataanstraat.”
De Bosmolens is dus zijn thuis geworden, maar Yves heeft ook een vriendin in de Kempen. “Om de twee weken trek ik drie dagen naar daar. In die weken ben ik op maandag, dinsdag én woensdag gesloten. De andere weken enkel op maandag, maar dat hangt netjes geafficheerd in mijn frietkot. Maar ik ben ook niet meer ’s middags open. Soms was het wel nog de moeite, andere keren niet meer. Je moet ook rekening houden met de kosten die toch wel significant gestegen zijn. Als je vroeger het gas opendraaide, was je tien frank kwijt. Nu ben je al snel 15 euro kwijt. Ik open nu iedere avond rond 17.30 uur, maar ik blijf lang open. Normaal zeker tot 23 uur. Daarmee spring ik er ook wat uit tussen andere frituren die toch wat vroeger de deuren sluiten.”
Fervent loper
Maar hoelang denkt Yves het letterlijk en figuurlijk nog uit te zingen? “Zolang mijn materiaal het houdt en ikzelf ook”, grinnikt hij. “Ik doe het nog graag. En ik probeer wat fit te blijven. Ik ga nog veel lopen, drie tot vier keer per week. En ja, ik pik wel nog eens een wedstrijd mee, maar ik sta niet meer aan de start met een bepaalde tijd voor ogen. Dat ontspant me ook, net als mijn tuin waar ik graag tomaten kweek. En weet je, als er eens iets te doen is, dan sluit ik gewoon.”
Het frietkot
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
